Ook vanmorgen zaten we weer vroeg in de auto, namelijk 5 over 9 om op weg te gaan naar Lancaster.
Tom gaf ons een route aan waar we het niet mee eens waren, dus hebben we de route iets aangepast. Als eerste zijn we gestopt bij een Jo-Ann in de buurt van Lancaster. Helaas hadden ze daar niets wat ik wilde (ze zaten druk in een verbouwing). Onze volgende stop was een Michaels, dit is een zelfde soort winkel als Jo-Ann. Maar ook hier kon ik niets vinden. Onze laatste stop voordat we door Amish country gingen rijden was Walmart. Hier konden we gelukkig wel vinden waar we voor kwamen. Het was inmiddels half een en na de lunch zijn we over de landweggetjes gaan rijden in de hoop Amish te spotten. Dit was gelukkig niet zo heel moeilijk, als je wist waar je op moest letten.
Wij hadden verwacht dat het een aparte gemeente zou zijn, allemaal gecentreerd bij elkaar. Maar dat is niet waar, ze wonen gewoon tussen het gewone volk in. Ze leven volgens bepaalde regels en normen en vrijdag is schijnbaar wasdag, want overal waar Amish wonen hing de was buiten. Hierdoor wisten we dus al snel waar we extra alert moesten zijn.
Je hebt verschillende Amish, namelijk de strenge, die willen niets weten van de moderne technologien en de iets minder strenge. Deze gaan wel mee voor wat betreft de moderne landbouwapparatuur en de auto’s. Maar van internet, telefoon, televisie en radio willen ze nog niets weten. Wij hadden het geluk dat we langs een Amish school reden en de kinderen daar toevallig buiten speelden.
Rond een uur of 3 hadden we genoeg foto’s gemaakt van deze mensen en besloten we koers te zetten naar Dover in Delaware. Delaware is wederom een staat waar we nog niet eerder geweest zijn. Delaware is de eerste staat van Amerika en Dover de hoofdstad hiervan. Zo rijdt je nog in het mooie groene Pennsylvania en vervolgens rijdt je in het overbevolkte, vieze Delaware.
Sjon en ik waren het snel eens, dat dit een staat is puur voor het vinkje en dat we hier niet meer naar terug hoeven. Bij het hotel aangekomen (we hadden een Comfort Inn geboekt en dat is in de tussentijd omgebouwd naar een Rodeway Inn) besloten we gezien onze eerdere ervaring met een Rodeway Inn om eerst te vragen of we de kamer mochten bekijken alvorens we er inderdaad zouden blijven. Onze ervaring met Rodeway Inn is niet beter geworden, laten we het daar op houden. Gelukkig kregen we wel ons geld weer teruggestort op onze creditkaart, anders hadden we het verlies voor lief genomen. Even verderop in de straat zat een Holiday Inn Express en deze moeten aan een bepaalde standaard voldoen willen ze de naam mogen dragen. Helaas hadden ze hier alleen nog maar rokers kamers en slapen in een kamer waarin gerookt is hoeft voor ons niet. Er naast zat een Sleep Inn en deze zag er ook wel netjes uit. Hier waren de kamers maar 10 dollar duurder dan van de Rodeway Inn, en de kamer was snel geboekt. De man achter de receptie herkende onze klanken en vertelde dat zijn broer getrouwd is met een Nederlandse. Zo krijg je altijd leuke reacties. Nadat we de spullen naar boven hebben gebracht zijn we naar wat winkels hier verderop in de straat gereden en daar nog wat laatste dingen gekocht. Verder hebben we alvast één koffer ingepakt. Morgen gaan we weer terug naar de Washington area, waar we onze laatste nacht in Amerika verblijven.