Vanmorgen hebben we iets rustiger aan gedaan. Ik heb eerst de verslagen van de dag ervoor en de dag daarvoor geschreven. Maar omdat het internet zo traag was nog niet online kunnen zetten. Rond half 10 zijn richting de auto gelopen. We hoefden niet veel mee te nemen, namelijk alleen wat te drinken. We wilden tussendoor ergens iets eten. Als eerste reden we naar Fort Moultrie.
Fort Moultrie is een fort op Sullivan's Island, gebouwd van palmetto-stammen (vandaar ook dat de vlag van South Carolina een palmetto boom heeft en de palmetto staat genoemd wordt) en zand. Het fort (in dit tijd was het nog fort Sullivan) was nog niet helemaal gereed toen de Britten het op 28 juni 1776 aanvielen. Maar gelukkig hield het fort stand en werd Charleston (toen nog Charlestown) gered van de Britse bezetting. Het fort werd toen ook hernoemd ter ere van de commandant William Moultrie. In mei 1780 veroverden de Britten alsnog Charlestown, waarna ze het in december 1782 verlieten. Na de revolutie werd Fort Moultrie verwaarloosd en was er nog weinig over van het fort. Na de oorlog tussen Groot-Brittannië en Frankrijk gaf het toenmalige congres toestemming om de Amerikaanse kusten te beschermen. Naast het oude Fort Moultrie werd een nieuwe Fort Moultrie gebouwd en dit was één van de 20 forten langs de Atlantische kust. Echter dit Fort werd verwoest door een orkaan in 1804 en vanuit een fonds werd een 3e Fort Moultrie gebouwd. Dit keer van bakstenen. In de jaren daarna werd alleen de bewapening gemoderniseerd. De grootste verbetering in de verdediging van Charleston in deze periode was de bouw van Fort Sumter bij de ingang van de haven.
Fort Sumter gezien vanaf Fort Moultrie.
De forten die Charleston Harbor omringen - Moultrie, Sumter, Johnson en Castle Pinckney - waren bedoeld om elkaar aan te vullen, maar kregen ironisch genoeg hun vuurdoop als tegenstanders van elkaar. Op 26 december 1860, vijf dagen na de verkiezingen waarin Lincoln gekozen was tot president, en nadat South Carolina zich had afgescheiden van de Verenigde Staten, verliet U.S. Army majoor Robert Anderson (zij waren voor de Union) het onverdedigbare Fort Moultrie en verplaatste zijn twee compagnieën (85 manschappen) naar Fort Sumter. Deze was tot op dat moment onbemand omdat het nog niet klaar was en dus makkelijk in te nemen. In de daaropvolgende maanden werden herhaalde oproepen door de Zuidelijke brigadegeneraal P.G.T. Beauregard (die tijdens zijn opleiding bevriend was geraakt met majoor Anderson op Westpoint) tot capitulatie genegeerd, terwijl Noordelijke pogingen om het garnizoen te bevoorraden faalden. Op 12 april 1861, om 04.30 uur 's ochtends openden de Zuidelijke batterijen het vuur, recht op het fort, en hielden dat 34 uur lang vol. Het garnizoen beantwoordde het vuur, maar zonder veel effect, omdat majoor Anderson niet toestond om kanonnen te gebruiken (omdat die teveel kans liepen door het Zuidelijke kanonvuur geraakt te worden). Op 13 april gaf het fort zich over en werd geëvacueerd. Er waren geen doden of gewonden gevallen. Majoor Anderson wilde alleen vertrekken onder het geluid van 100 kanonschoten en bij de 47e kanonschot ging er iets fout en werd de soldaat Daniel Hough gedood door een voortijdig afgaande kanon. Hij is de enige dode van deze eerste aanval. Tegenwoordig is Fort Moultrie gerestaureerd om de belangrijkste perioden van zijn geschiedenis weer te geven. In het fort ga je terug in de tijd van de havenverdediging uit de Tweede Wereldoorlog naar de plaats van het Palmettolog fort van 1776.
Helaas konden we niet de hele tour doen, want vorige week heeft het in Charleston 4 dagen heftig geregend, waardoor een deel van het fort onder water is gelopen.
Het fort is ook 4 dagen gesloten geweest. We hadden dus geluk dat we nu wel in ieder geval naar binnen mochten.
Als je goed kijkt zie je dat deze vlag maar 15 sterren heeft.
Na al deze indrukken zijn we op zoek gegaan naar iets te eten, maar dit bleek moeilijker dan we dachten. Uiteindelijk hebben we in de supermarkt bij de saladebar zelf een salade in elkaar gemaakt. Volgende stop is de USS Yorktown. De Yorktown is één van de 24 vliegdekschepen die tijdens de tweede wereldoorlog is gebouwd. Ik zei tegen Sjon dat ik hoopte dat er op het dek ook straaljagers (in ieder geval één) zouden staan. En toen we daar aankwamen, bleek het hele dek vol te staan met verschillende soorten vliegmateriaal wat gebruikt werd.
We kochten onze toegangskaartjes en zijn het schip op gegaan. We hadden in de planning om aansluitend (als er tijd over was) nog naar Fort Sumter te gaan, maar dit was niet noodzakelijk, want dit fort hadden we immers in 2009 al bezocht. Het schip was erg toegankelijk, we mochten zelfs de machinekamer in, wat voor Sjon vergelijkbaar is met de loterij winnen.
De dolfijnen zwommen langs het schip, zo leuk om te zien.
Het lot uit de loterij voor Sjon.
Het schip had zelfs een operatiekamer.......
Deze dolfijn was met een vis aan het spelen. Natuurlijk hebben we hier even bij staan kijken.
We hebben echt, maar dan ook echt alles gezien. Om 4 uur waren we, eigenlijk nog niet, klaar. Maar naast de Yorktown lag nog een schip, de USS Laffey (een destroyer) en daar wilden we ook even kijken. In de haven lag ook een onderzeeër, maar die zijn ze nog aan het opknappen. Dus we hebben zeker nog een bezoek aan Charleston te doen als deze gereed is. Ook de Laffey was indrukwekkend, maar lang niet zo indrukwekkend als de Yorktown. Precies om 5 uur liepen we van het terrein af. We zijn dus tot het einde van de dag gebleven. Wow, ook dit was een geweldige ervaring.