Na bijna 3 jaar wachten is de dag om de oversteek te maken eindelijk aangekomen. Waar het voorheen business als usual was geworden, voelden Sjon en ik nu toch weer wat gezonde spanning.
We hadden in de dagen voor vertrek in de app al de benodigde zaken geüpload en dat was allemaal goed gegaan. 24 uur van te voren mochten we inchecken, maar op het tijdstip dat het kon en mocht had ik nog een afspraak staan dus werd het iets later dat ik dat kon doen. We hadden gelukkig al stoelen naast elkaar, dus wat dat betreft geen haast. Nadat ik op de website alle stappen doorlopen had kregen we beide onze boardingpassen met daarop travel ready. We hoefden dus alleen nog maar onze koffers af te geven bij de balie. Hierna heb ik de laatste spullen bij elkaar gezocht (met behulp van Miley, onze jongste aanwinst) en we are good to go.
Na mijn vorige verslag is het toestel naar New York niet meer zo verschrikkelijk vertraagd geweest en ook de vlucht vanuit New York (wat ons toestel naar New York zou zijn) was keurig op tijd vertrokken en de verwachte aankomst was voor de geplande tijd. Om 5 uur zijn we door Julian naar Schiphol gebracht en bij balie 26 stond om 5:15 uur al een aardige rij. We sloten aan en de rij achter ons groeide gestaag. Van de mensen voor ons begrepen we dat de balie pas om 6 uur open zou gaan, dus dat ging nog even duren. Rond 6 uur werd er van één rij drie rijen gemaakt, namelijk voor de duurdere klassen, het gewone volk zonder boardingpass en voor alleen het afgeven van de bagage, wij dus. Deze rij was aardig ingekort en met een mannetje of 10 voor ons waren we snel aan de beurt. De koffers werden gelabeld en wij konden verder naar de overige controles. Deze controles duurden hooguit 10 minuten en stonden we in het taxfree gedeelte van Schiphol om half 7.
Mooi op tijd dus! Eerst maar wat koffie regelen. Na de koffie zijn we via de winkels naar de gate D3 gelopen.
En daar begon het boarden al snel.
We kregen pushback voor de oorspronkelijke vertrektijd en al snel waren we aan het taxiën richting de Polderbaan. We hadden niet een rij vliegtuigen voor ons, dus de laatste bocht en direct gas erop.
We vlogen via IJmuiden de Noordzee op en zijn toen langs de kust richting de grens van Frankrijk gevlogen om vanaf daar naar het westen te gaan vliegen.
Nu is het circuit nog erg rustig, maar dat is komend weekend wel anders!
We vlogen dus bijna onder Engeland door en heel ver bij Groenland vandaan.
Het ontbijt (bestaande uit mini pannenkoeken) smaakte prima en ook de snack vlak voor landing was goed van smaak.
Ik heb bijna de hele vlucht gelezen en Sjon heeft een documentaire gekeken en geslapen.
Na een vlucht van ongeveer 7,5 uur kwamen we met een harde landing en wat gewiebel aan in Newark. Wij zaten aan de goede kant en hadden een geweldig uitzicht op Manhattan.
Bij immigrations moesten we even wachten, maar eigenlijk mocht dit geen naam hebben. De vragen van wat komen jullie doen, waar slapen jullie en hoelang blijven jullie hebben we netjes beantwoord en zonder stempel in de paspoort mochten we doorlopen.
Onze koffers lagen al op de band en nadat we die opnieuw hadden ingeleverd moesten we zelf nog door security. Waar je op Schiphol alles in de handbagage mag laten zitten, moest je hier weer alles ontleden. Maar goed, er werden geen vreemde dingen gezien en nadat we alles weer opgeruimd hadden waren we in Amerika. Onze gate was niet ver lopen, maar omdat we een behoorlijke overstap hadden, zijn we over Newark wat gaan wandelen.
Vlak voor we naar de gate C101 liepen hebben we nog wat gegeten en gedronken, want tijdens de tweede vlucht zouden we niets krijgen.
Bij C101 aangekomen begon het boarden ook al vrij snel en even leek het erop dat ook deze vlucht iets vroeger zou vertrekken. De piloot gaf aan dat de totale vlucht iets meer dan 50 minuten zou duren waardoor we dus vroeger aan zouden komen in Washington. Alleen maar fijn om vroeger aan te komen dachten we nog, want we wilden even stoppen bij de Premium Outlets van Leesburg voordat we naar Gettysburg zouden gaan. Toen sprak de piloot weer, er was een lampje stuk van een belangrijke switch en deze moest gerepareerd worden (switch vervangen) en dat zou ongeveer 10 minuten duren. Uiteindelijk zijn we een uur later vertrokken. Weg was de winst dus. Sjon en ik hadden al besloten om dan niet de Premium Outlets te bezoeken, maar alleen een stop bij de Walmart voor de eerste boodschappen.
We konden onze bagage halen bij band 2 en na ongeveer een kwartier wachten ging de zoemer ten teken dat de koffers er aan kwamen. Vol spanning stonden wij samen met een handjevol mede passagiers te wachten (veel mensen hadden alleen handbagage bij zich) en …. er kwam één ingecheckte handbagage koffer. Na 5 minuten door draaien stopte de band. Na ongeveer weer een kwartier ging de zoemer weer….. En ook nu weer één trolleykoffer. Inmiddels waren mensen al gaan vragen waren de koffers bleven, want normaal duurt het nooit zo lang. Ik kon via de airtags zien dat ze vlakbij waren, maar niet dichtbij genoeg.
Het bleek dat de koffers naar een verkeerde plek gebracht waren, namelijk customs en dan zouden ze een hele check enzo weer moeten krijgen als zijnde een Internationale vlucht, maar dat was natuurlijk niet nodig, want het is een Nationale vlucht. Omdat ze niet wisten hoelang dit zou gaan duren, moesten we een melding maken en zouden de koffers vandaag nog of anders uiterlijk morgenochtend gebracht worden. De meeste waren inwoners van Washington en vonden dat geen probleem. Wij zouden echter meteen naar Gettysburg rijden, dus wilden wel weten of dat dan goed zou komen. Geen probleem de koffers zouden gewoon naar het hotel gebracht worden. Wij waren als laatste aan de beurt om onze twee koffers te melden toen ik zag dat de airtags aan het bewegen waren en steeds dichterbij kwamen. En ja hoor daar kwamen twee karren met koffers aan waaronder die van ons.
De melding werd ingetrokken en konden we eindelijk naar Hertz voor onze huurauto. Inmiddels dik 2 uur later dan gepland. Bij Hertz stond geen rij, maar er was maar één persoon achter de balie mensen aan het helpen. Wel zat er een collega van hem te eten en zij vroeg of wij Hertz Gold waren. We gaven aan dat we dachten van wel, maar niet zeker wisten. Na een check van onze rijbewijs bevestigde ze dat we dat inderdaad waren en niet in de rij hoefden te wachten.
Ze hadden voor Gold members een speciale rij, waar de auto al voor je klaar stond op de plek met het corresponderende nummer. Onze auto stond op plek nummer 36 en waar wij een Nissan Roque (of soortgelijk) verwachte stond er nu een Nissan Murano (een klasse groter) voor ons klaar.
Nadat we alle spullen hadden ingeladen hebben het adres van het hotel in de navigatie gezet en zijn zonder tussenstops naar het hotel gereden waarna we snel ons bed indoken.
Blijf het gek vinden dat United pas 3 uur van te voren de incheckbalie open gooit.
Veel plezier en fijne vakantie!
Jullie vlucht is gladjes verlopen en uiteindelijk met wat gewiebel en een harde landing ( I love it ) in de USA gearriveerd. Mooie auto gescoord en ik neem aan dat jullie hotel ook mooi is ;-)