Gistermorgen hadden we bedacht dat we misschien op Black Friday wel naar Epcot konden in plaats van Thanksgivingday. Volgens de kalender zou het dan in ieder geval minder druk zijn.
We konden online nog fastpassen regelen, dus zo gezegd, zo gedaan. Vanmorgen zaten we iets later dan afgelopen woensdag in de auto, maar die tijd maakten we onderweg weer goed. Schijnbaar lag iedereen of nog uit te buiken of waren ze aan het genieten van een vrije dag, want het was wederom belachelijk rustig op de 192.
De tassencontrole waren we zo door, maar de kaartjescontrole was nog niet geopend. Deze opende om half 9 en het was op dat moment 5 voor half. De rijen voor de kaartcontrole leken groot, maar toen we eenmaal onder de Epcotbol kwamen te staan bleek dit wel mee te vallen.
Maar veel verder kwamen we niet want Epcot zelf zou pas om 9 uur open gaan. Met iets wat als vermaak door moest gaan ging om 9 uur het park officieel open. Sjon en Julian zijn meteen naar Soarin’ gelopen om een DAS te regelen, terwijl Romy en ik een stop langs Customer Service maakten. Toen we ons weer bij Sjon en Julian gevoegd hadden konden we direct naar Soarin’. Omdat we graag op de voorste rij willen zitten (anders zie je de voeten van je voorganger boven je hangen), hebben we een rondje langer gewacht. Sinds de laatste keer dat we hier waren hebben ze de film veranderd en in plaats van over Californië, vlieg je nu over de hele wereld. Zo hebben we onder andere piramiden, Taj Mahal, Sydney haven, Tanzania en de Chinese muur gezien.
Het is absoluut weer geweldig wat ze ervan gemaakt hebben. Na deze attractie konden we direct doorlopen naar Living with the Land, dit was een van de online fastpassen die we geregeld hadden.
Omdat Frozen ever after niet met de vrije fastpassen gedaan kon worden, zijn we naar Noorwegen gelopen en om daar een DAS te regelen.
Op dat moment werd Julian gebeld door zijn nieuwe werk. En terwijl hij met Romy haar Amerikaanse nummer terug aan het bellen was heb ik de DAS geregeld. Terugkomtijd 11:01 uur, genoeg tijd dus om eerst naar Testtrack te gaan en dan weer terug te gaan. Julian moet om na de vakantie te kunnen starten nog iets aanleveren en dat moet vanaf een computer. We zouden al maar tot 3 uur blijven, maar nu besloten we om na onze laatste fastpass on 13:10 uur weg te gaan en dan thuis te lunchen. Zo dat was een duidelijke afspraak en nu was het tijd voor Testtrack. Hier hebben we een fastpass ingezet en ondanks dat het voorgebeuren een stuk futuristischer is geworden blijft dit een fantastische attractie.
Het was net heen en weer lopen, want inmiddels was het tijd om terug te lopen naar Noorwegen. We konden direct doorlopen en voeren we met een bootje door het verhaal van Frozen.
Zo ontzettend leuk. Ook voor dit park hadden we een food tryout en in Noorwegen hadden we Sven’s green apple cheesecake. Maar omdat we dit wat karig vonden hebben we een Noorse lefse als extra food tryout genomen.
Beiden waren erg lekker, bij de een lag de voorkeur bij de groene bal en bij de ander bij de pannenkoek. Nadat alles op was zijn we naar de laatste 2 attracties van vandaag gelopen. Ook deze hadden we de dag ervoor online geregeld.
De eerste was The seas with Nemo & Friends , hier zit je in een schelp en rijdt je zoals de attractie van Haunted Mansion langs het verhaal. Aan het eind zie je echte vissen, maar ook dolfijnen en manatees. Omdat onze volgende fastpass nog even op zich liet wachten en we daar eigenlijk geen zin in hadden, besloten we om hier een open fastpass voor in te zetten. Dom, dom, dom! De attractie is Turtle talk with Crush en is enorm op kinderen gericht dude! Ik had het al snel gezien en ook Romy vond het welletjes, alleen dude, de heren vonden het geweldig dude. Sorry, Crush zei in iedere zin wel een paar keer dude. Ik werd er helemaal dude van. Gelukkig wilden de heren niet tot het einde blijven en hebben we voortijdig deze “attractie” verlaten. We zijn direct naar de uitgang gelopen en nadat we Romy en Julian (ingelogd op mijn computer) bij de villa hadden afgezet zijn Sjon en ik naar Walmart gereden voor de lunch. Na de lunch is Julian nog even doorgegaan en om half 4 zijn we richting Cocoa Beach gereden. Afgelopen zondag hebben we Dave en Sherri mee uit eten gevraagd. Altijd als we daar zijn worden we zo ontzettend verwend, dat we graag iets terug wilden doen. We zijn naar downtown Cocoa Beach gelopen en hebben bij een gezellige restaurant (Coconuts on the beach genaamd) aan het strand gegeten.
Het was super lekker en heel gezellig.
Don Julio???
Na het eten zijn we via een andere route teruggelopen.
Bij Dave en Sherri thuis hebben we nog even gezellig zitten kletsen en zijn we rond 9 uur weer op huis aangegaan. We hadden gevraagd of Sherri een taart zoals op de trouwdag te bestellen (uiteraard tegen betaling), want door eerder genoemde omstandigheden was ook dit finaal de mist ingegaan en konden we er niet extra van genieten. En dus stond er een mooie, maar vooral heerlijke taart klaar om mee te gaan. Thuis hebben Romy en Julian het ritueel van samen de taart aansnijden nog een keer over gedaan en natuurlijk hebben we een stukje genomen.
