Omdat we in Chattanooga een tour naar Ruby’s falls hadden geboekt voor half 12 (en hierbij nog 2 attracties als combinatieticket) en de rit van Gatlinburg naar Chattanooga ruim 2,5 uur is als alles mee zit, wilden we om half 8 vertrekken.
We waren erg vroeg wakker en om kwart voor 7 stonden we al helemaal klaar. We moesten alleen nog ontbijten. Omdat we nu al 2 keer voor een dichte deur hadden gestaan bij een ontbijtruimte deze vakantie waren we verbaasd dat we hier al direct konden ontbijten. Voordeel als je zo vroeg bent, er is niemand anders ?. Na het ontbijt hebben we de koffers naar de auto gebracht en hebben de kamersleutels van het hotel ingeleverd. Onze eerste stop was de Walmart. Deze zat niet in Gatlinburg, maar in Sevierville. Het was op dat moment nog lekker rustig onderweg. Omdat de navigatie aangaf dat we vroeg in Chattanooga zouden aankomen hebben we nog een stop gemaakt bij Starbucks in Knoxville. Hier hebben we in de Starbucks de koffie opgedronken. Maar even goed met deze koffiebreak waren we rond 11 uur bij Ruby’s Falls.
Bij Ruby's Falls werden we vrolijk begroet door dit vogeltje.
Omdat we al kaartjes hadden gekocht hoefden we niet in de rij te staan. We liepen direct door naar de start van de tour en we mochten zowaar door lopen. Met de lift gingen we naar beneden en liepen de grotten in. We hadden deze tour in 2015 al gedaan en zelfs de tweede keer is het geweldig. Ruby Falls is Amerika's hoogste en diepste ondergrondse waterval welke open is voor het publiek. De waterval is ontdekt in 1928 door Leo Lambert diep in Lookout Mountain in Chattanooga. Lambert heeft de waterval vernoemd naar zijn vrouw, Ruby, en opende de attractie voor het publiek in 1929. De wandeling naar de waterval is iets minder dan één mile (1,6 kilometer) en heen en terug duurt iets meer dan een uur. Ook omdat je soms onderweg moet stoppen voor tegenliggers.
Op sommige plekken waren hotspots voor internet aangelegd en we hadden Romy gevraagd of ze beschikbaar wilde blijven. En Inderdaad bij de waterval hebben we via videobellen contact gezocht met Romy en kon zij meegenieten van de waterval in de grot.
Na ons momentje bij de waterval zijn we teruggelopen naar de lift en zijn we de 26 verdiepingen (ja zo diep onder de grond zaten we! Nee hoor, de ingang naar Ruby's Falls lag al op een berg en vanaf dat punt gingen we 26 verdiepingen naar beneden) weer naar boven gegaan.
Boven hebben we even door het winkeltje gelopen en toen zijn we met de auto naar de parkeerplaats van de Incline Railway gereden.
De Incline Railway is een trolleysysteem van meer dan honderd jaar oud. Deze trolley wordt aangedreven door twee lieren. De Incline Railway is ongeveer één mijl lang en gaat over één spoorrail, met uitzondering van een lus in het midden voor de passerende trein, waardoor beide treinen tegelijk kunnen rijden. Op het moment dat de trein van boven vertrekt, vertrekt de trein van beneden ook. Ze zijn zeg maar elkaars antagonisten. De treinen klimmen onder een hellingshoek van 72,7% naar de top van Lookout Mountain!
Als je in de trein zit merk je niets van deze stijle helling. Het is bijzonder gaaf om te doen. Boven zijn we naar Point Park gelopen.
Dit is een battlefield uit de burgeroorlog. Point Park was in het bezit van de confederates, maar alles er om heen was inmiddels al in het bezit van de Union. Op 24 november 1863 vielen de soldaten van de Union aan. De confederates gaven zich vrij gemakkelijk gewonnen.
Deze Eastern Bluebird ging ook even voor ons poseren.
We hadden geluk dat een ranger gekleed als soldaat van de Union een demonstratie gaf. We dachten hier vandaan naar Rock City te kunnen lopen, maar dat bleek niet het geval, dus zij we na het rondje over de battlefield teruggelopen naar de Incline Railway.
We moesten 2 treintjes wachten maar toen konden we plaatsnemen voor de rit naar beneden. Beneden zijn we naar de auto gelopen en Lookout Mountain opgereden om onze laatste stop van vandaag te doen, namelijk Rock City (waren we vandaag de hele dag in Tennessee, voor Rock City moesten we een staatswissel doen. Rock City ligt namelijk in Georgia). Bij Rock City aangekomen werden we aangenaam verrast. We hadden verwacht dat er een wandeling zou zijn naar een uitstekende rots met uitzicht over 7 staten. Maar niets bleek minder waar. Het was een rotstuin, welke was aangelegd rond 1928 door Frieda Utermoehlen Carter. Zij was Duitse van oorsprong en hield van sprookjes. Zonder dat we het wisten hadden we "saved the best for last", want de wandeling door deze tuin was echt fantastisch.
Sommige doorgangetjes waren zo smal dat je overdwars er door moest lopen.
Boven op de eerder genoemde rots hebben we even gezeten en genoten van het uitzicht over de 7 staten.
Hierna zijn we verder gaan wandelen door deze tuin.
Het klapstuk van de wandeling was een soort van grot waar heel veel sprookjes met behulp van blacklight waren uitgebeeld.
In het winkeltje heb ik een leuk fotolijstje gekocht met de naam Abby (zo heet éen van de twee katten van Romy) erop. Ze hadden ook een lijstje met de naam Caitlin (Romy haar andere kat), maar we lieten het bij alleen het lijstje van Abby. Veel later (half 8 's avonds) dan we gedacht hadden reden we weg bij Rock City en we moesten nog eten. Gelukkig was ons hotel niet ver hier vandaan. Omdat we nog niet wisten wat we wilden eten besloten we eerst in te checken en dan verder te kijken. Nadat we de koffers naar de kamer hadden gebracht zijn we naar de overkant gelopen en hebben hier bij Wendy's wat gegeten. Het was een lange dag, maar wow o wow wat een bijzondere dag weer. Morgen gaan we Chattanooga al weer verlaten.