Omdat we graag met de ferry van Dauphin Island naar Fort Morgan wilden en deze ferry niet regelmatig vaart, moesten we vroeg op om de ferry van 8 uur te halen. Om 7 uur zaten we in de auto en het was lekker rustig op de weg.
Om even na half 8 waren we bij de ferry aangekomen. Zo vroeg dat het loket voor je boardingpass nog niet eens open was.
Dit duurde gelukkig niet super lang en wij mochten vooraan in de rij staan. Om 5 voor 8 begon het oprijden en het bleek dat wij de enige waren.
De pickup truck is van een medewerker van de ferry,
De volgende ferry zou volgens schedule om 8:45 uur gaan, maar schijnbaar ging deze nu niet door. Dus dan hadden we tot half 10 moeten wachten. We waren blij dat we voor die van 8:00 uur gekozen hadden. Zo’n hele ferry voor ons tweetjes is niet iets wat we verwacht hadden. De overtocht zou iets meer dan een half uur duren. Dauphin Island werd vroeger beschermd door Fort Gaines en die kon je bij het verlaten van de haven zien liggen.
We voeren vlak langs booreilanden. Ik kan mij niet herinneren dat ik ook zo dichtbij een booreiland geweest ben. Grappig om te zien was de hoeveelheid vogels (pelikanen en meeuwen) die achter vissersboten aanvlogen. Maar het duurde niet lang of ook wij hadden een staart van vogels.
Niet veel later spotte ik dolfijnen voor ons en natuurlijk even later zaten ze achter ons.
Bij Fort Morgan (de naar verraad al dat er aan deze kant ook een fort was) stond er wel een enorme wachtrij om naar de andere kant te gaan. De laatste zullen zeker nog een boot moeten wachten.
Onze eerste stop was bij Flora-Bama (de staatsgrens van Florida en Alabama).
Ik had Sjon in Alabama achter gelaten en ben zelf vast naar Florida gegaan. We hebben nog even in een winkeltje gekeken, maar verder niets gekocht.
Dit is in al die jaren de tweede keer dat we Florida inrijden, 2009 was de eerste keer.
Even verder op hebben we bij Publix brood gehaald voor onder weg. Hierna was het Big Lagoon State Park aan de beurt.
Na het betalen van de toegang begon het te spatten. En niet veel later werden de sluizen opengezet. Niet alleen regen, maar ook donder en bliksem. Op een gegeven moment zelfs zo dichtbij dat tussen flits en donder geen tel zat. Maar zoals het in Florida wel vaker gebeurd, zo hard als het kan regenen, zo snel is het ook weer voorbij. Dus voor we bij het einde van de rijweg waren was het al weer droog en konden we toch een stukje boardwalk wandelen.
Op de terugweg zagen we een osprey zitten op een nest en zagen we ook een jong bewegen. De ouder op het nest hield ons goed in de gaten, maar ook de andere ouder vanuit de boom hield een scherpe blik op ons gericht.
Onze laatste stop voor vandaag is Fort Pickens. Fort Pickens ligt in het Gulf Island National Seashore en is gebouwd in 1829 om bescherming te bieden voor de ingang naar Pensacola Haven samen met nog 3 forten. Fort Pickens is de grootste en werd ontworpen als hoofdkantoor voor de Kust van de Golf van defensie.
Op het moment dat wij aankwamen ging ranger Joe net starten met een rondleiding en we besloten om aan te sluiten. Het was interessant om het verhaal achter Fort Pickens te horen.
Na de Mexicaanse Oorlog werden de 4 Forts alleen nog gebruikt voor militaire oefeningen, dit duurde tot aan het begin van de Amerikaanse burgeroorlog. Florida verliet de Union op 10 januari 1861 en de separatisten grepen de macht over Fort Barrancas, Fort McRee en de Advanced Redoubt, alleen Fort Pickens bleef in handen van de Union en Abraham Lincoln zorgde er voor dat alle wapens en manschappen daar naar toe gingen. Op deze wijze blokkeerde het noorden heel effectief het gebruik van de haven van Pensacola, wat belangrijk was voor het Zuiden. Na een aantal pogingen van het Zuiden om Fort Pickens over te nemen, hebben ze het in mei 1862 opgegeven en zich teruggetrokken uit Pensacola. Fort Pickens werd hierna niet meer aangevallen en werd gebruikt als gevangenis voor militairen en politieke gevangenen. Na de oorlog, werden Apache Indian chief Geronimo en 50 Chiricahua Apache mannen, vrouwen en kinderen opgesloten in Fort Pickens vanaf okt 1886 tot 1 mei 1988. Daarna heeft Fort Pickens nog dienst gedaan tijdens de eerste en tweede wereldoorlog en vanaf 1947 is het niet meer in gebruik. Na de tour zijn we richting ons hotel in Pensacola gereden.
Op de terugweg zagen we een osprey zich tegoed dan aan vis.
Het hotel was niet echt gezellig gelegen, namelijk midden tussen allemaal autodealers. Maar de kamer zag er schoon uit en rook ook schoon. We hebben de koffers naar de kamer gebracht en zijn weer in de auto gestapt op zoek naar wat te eten. We hebben een behoorlijke tijd in de omgeving in de rondte gereden om uiteindelijk bij een Subway in de Walmart een broodje te eten. Niet alleen omdat er niet iets was, want we waren een Wendy’s, een Waffle House en een Hardee’s gezien, maar hier hadden we geen trek in. Morgen gaan we Pensacola al weer verlaten en rijden we richting Panama City.