Het wordt al lichter!
Na het ontbijt en het uitchecken zijn we met een coffee to go richting Chalmette Battlefield gereden. Deze lag letterlijk bij ons in de straat, alleen een paar mijl verderop. In 2005 waren we hier al geweest met een excursie met een radarboot maar toen hadden we nog geen Nationale parken paspoort.
En nu dus wel, onze stop was ook om de stempel te halen. We hebben de stempel geantidateerd, maar ook op de datum vandaag.
De mensen van het visitorcenter vonden het wel heel bijzonder. Helemaal omdat wij vlak voor Katrina geweest waren. Na de stempels en een klein rondje door het visitorcenter zijn we via Walmart naar Bayou Sauvage National wildlife refuge gereden.
Maar ook hier was het meer op vissers en jagers gericht dan op wandelaars. Een klein stukje boardwalk en meer niet helaas.
We hadden de route helemaal onderlangs gepland, dus de snelweg mijdend.
Dat betekent wel dat je moet uitkijken voor overstekende wasbeertjes, zien jullie hem?
We zouden vandaag ook 2 keer van staat wisselen. Van Louisina naar Mississippi, en vervolgens Alabama.
Dag Louisiana
In Biloxi (grote gokstad) wilden we stoppen bij het war memorial. Helaas konden we deze niet vinden, maar kwamen we wel langs het laatste verblijf van Jefferson Davis (president van de Zuidelijke staten voor de Civil war).
Davis heeft op dit landgoed gewoond tot aan zijn dood. Op het landgoed stond het grote huis en 10 andere bijgebouwen (misschien ook wel slavenverblijven). Door Katrina is er een drijvend casino uit de Golf van Mexico opgepakt en richting het huis gegaan. De toegang tot Beauvoir werd hierbij gesloopt, maar ook veel van de gebouwen op het landgoed. Het hoofdgebouw bleef op wat schade aan het dak en natuurlijk waterschade door de hoge waterstand na bespaard. De tour door het huis was indrukwekkend, mede door de geschiedenis met Katrina.
Deze originele piano was door Katrina uit het huis gespoeld en teruggevonden in een boom. Deze staat niet meer in het huis, maar staat nu in het museum wat naast het huis staat.
Volgende stop was het Biloxi lighthouse (vuurtoren).
Ondanks dat de lucht erg donker was hebben we geen druppel regen gehad. Het geeft wel een beetje een indruk van hoe het er met Katrina uitgezien moet hebben, alleen dan zonder de wind en de regen.
Deze vuurtoren brandde voor het eerst in 1848 en heeft meer vrouwelijke beheerders gehad dan welke vuurtoren in Amerika dan ook. Mississippi heeft maar een klein stukje landgrens aan de Golf van Mexico en precies in het midden staat deze vuurtoren. Het mooie strand bij Biloxi is trouwens het werk van mensen en is niet van nature zo. Onze laatste stop in Biloxi is het Hurricane Katrina Memorial. Hier kun je zien hoe hoog het water was in Biloxi tijdens deze orkaan, maar ook de namen van de slachtoffers van Katrina en Camille (1969).
Rood is Katrina, blauw is Camille
Katrina staat nog steeds in de geschiedenis boeken als de meest verwoestende orkaan. Voor de staatswissel hebben we als laatste stop van vandaag het Gulf Island National Seashore op de planning staan.
Natuurlijk hebben we onze stempels (meerdere) gehaald, maar ook nog een stukje wandeling gedaan.
Op een Amerikaanse stierkikker Bullfrog) die een serenade aan het geven was na, geen wildlife gezien.
Nu werd het tijd om richting Alabama te rijden en ons hotel op te zoeken.
We blijven maar één nacht in dit hotel, want morgen gaan we richting Pensacola (Florida).