Gisteravond hebben we zoveel mogelijk alles ingepakt. Alleen de laatste dingen, die nog niet ingepakt konden worden hebben we vanmorgen in gepakt.
Omdat we pas laat vliegen zijn we na het inladen van de koffers en nog een laatste check door de villa richting Seaworld gereden. We wilden daar nog een paar uur door brengen en nadat we voor mijn moeder een scootmobiel hadden geregeld zijn we naar One Ocean gegaan om nog een laatste keer de orca’s te bewonderen.
Hierna hebben we Antartica gedaan, gevolgd door een laatste Pets Ahoy en toen zat onze tijd in Seaworld erop.
Op de International Drive hebben we nog een laatste Coldstone ijsje gegeten en daarna zijn we richting het vliegveld gereden. Hier hebben we mijn vader en moeder met alle koffers bij de dropoff gezet en daarna de auto’s ingeleverd. Met twee 0 bonnen zijn we naar mijn vader en moeder gelopen. Bij de balie moest ik natuurlijk uitleggen hoe het zat met onze dubbele tickets, maar gelukkig begreep de man aan de balie het. Daarnaast hebben we ook nog gevraagd of er mogelijkheden waren voor een upgrade naar businessclass voor de overige 4 tickets zodat we in ieder geval bij elkaar zaten tijdens de lange vlucht. We legden uit dat Romy en Julian getrouwd waren en dat door de opname van mijn moeder een abrupt einde is gekomen aan het geluksgevoel. Helaas kunnen ze aan de balie niet veel meer voor je betekenen ondanks dat de welwillendheid er absoluut was. De medewerker heeft het met zijn manager besproken en serieus zijn best voor ons gedaan. Hij heeft wel geregeld dat we allemaal naar de businessclass lounge konden in plaats van alleen mijn moeder en ik. In de lounge hebben we wat gegeten en gedronken, maar ook onze zomerkleding verruild voor kleding wat meer geschikt is voor het Nederlandse weer. Daarna zijn we naar de gate gegaan en daar werden we naar de balie geroepen. Er werd ons gemeld dat ze er nog mee bezig waren, maar dat het iets meer tijd kostte. Omdat mijn moeder in een rolstoel zat mocht zij als eerste naar binnen. Omdat ik nog even moest wachten is zij door iemand van McCoy het vliegtuig ingebracht. Niet veel later werden we weer bij de balie geroepen en kregen we te horen dat ze mijn vader ook hadden een upgrade hadden gegeven naar businessclass zodat hij in ieder geval bij zijn vrouw kon zijn tijdens de vlucht. Op dat moment hadden Romy en ik dezelfde gedachten en vroegen wat het zou kosten om de overige 3 tickets ook om te boeken naar business. Dit was natuurlijk flink aan de prijs, maar Romy gaf aan dat zij dit zo graag wilde, dat ze het desnoods van haar spaargeld wilde betalen. De vakantie had door de opname al zo’n bittere nasmaak gekregen dat dit er ook nog wel bij kon. We lieten de overgebleven tickets omboeken en zo konden we in ieder geval allemaal bij elkaar zitten en genieten van een heerlijke relaxte vlucht.
Het toestel vertrok op tijd en na het eten gingen mijn moeder en ik (ik zat wel gewoon naast mijn moeder) in ligstand en hebben de rest van de vlucht geslapen.
Vlak voor het ontbijt werden we wakker en niet veel later stonden we in Frankfurt aan de grond.
Gelukkig was het met de rolstoel nu wel goed geregeld en werden wij netjes bij de volgende gate afgezet. Echter op dat moment kregen we te horen dat ons toestel nog niet eens uit Amsterdam vertrokken was. Dat werd dus een flinke vertraging. Wachten duurt lang, maar uiteindelijk kwam toch ons toestel. Omdat mijn moeder en ik ook op deze vlucht businessclass hadden mochten wij als één van de eerste naar binnen. Echter bij het scannen van de ticket ging het mis. We stonden ook voor deze vlucht dubbel in het systeem en dat veroorzaakte de nodige problemen. Uiteindelijk heb ik het met handen en voeten weten uit te leggen wat er gebeurd was en mochten we (uiteindelijk als één van de laatste) het toestel in.
Deze vlucht is altijd erg kort en voor we het wisten stonden we in Amsterdam aan de grond. Mijn ouders zouden worden opgehaald door een oud collega van mijn vader en wij zouden met de trein (net zoals op de heenweg) gaan. Maar door de enorme vertraging zei mijn vader: “nemen jullie maar een taxi, die betaal ik wel”. Dus niet veel later stonden wij bij de taxistandplaats te wachten op de taxi. Gelukkig duurde dit niet lang en waren we eindelijk allemaal thuis! Normaal gesproken blik ik even terug op de vakantie, maar bij deze vakantie laat ik dat achterwege.