Bij wakker worden hadden we berichten ontvangen van de heren, zij waren alle drie goed aangekomen op Schiphol. Ook vandaag gaan we afscheid nemen. Namelijk de rest van het gezelschap gaat naar huis. Patricia en mijn schoonmoeder hadden we op dinsdagavond omgeboekt naar de vlucht via Newark en deze zou om 12 over 2 vertrekken.

Konden we mooi ’s morgens nog even naar de Florida Mall. Helaas duurde het inpakken iets langer waardoor we maar beperkt tijd hadden in de Mall.

koffers inladen

We wilden in ieder geval een Coldstone ijsje eten met z’n allen. Terwijl we met de bestelling bezig waren kreeg Patricia een berichtje van United dat haar vlucht vanwege Michael vertraagd was van 14:12 uur naar 14:45 uur.

coldstone 01

Ruim een half uur later en met een overstap van maar 43 minuten wordt het nu wel erg krap. En niet veel later weer een berichtje dat het 15:00 uur werd. De inkomende vlucht naar Newark zou dus later aankomen dan dat de vertrekkende vlucht van Newark zou gaan inmiddels en prompt erachter kreeg ze nog een berichtje dat haar vlucht naar Washington (huh wat, ze vlogen via Newark toch) van 13:35 uur vertraagd was naar 14:45 uur.

smsje Patricia

coldstone 02

coldstone 03

Na het ijsje zijn Patricia en mijn schoonmoeder samen met Sjon en mij naar het vliegveld gereden. Omdat Charlotte en Suzan pas vanavond laat vliegen had het nog geen zin om hen nu al op het vliegveld af te zetten. We hadden bedacht om in de buurt van het vliegveld te blijven zodat we niet de hele tijd heen en weer hoefden te rijden. Op het vliegveld ben ik met Patricia en oma mee gelopen en bij de counter bleek dat United al bedacht had dat ze de aansluiting niet meer gingen halen en daarom zelf maar omgeboekt had. En omdat de vlucht vanuit Washington nog wel haalbaar was ondanks de vertraging zijn ze daar op gezet. Omdat ik Washington ken en de aankomst gate een behoorlijk eind van de vertrekgate ligt heb ik voor de zekerheid voor mijn schoonmoeder rolstoelservice aangevraagd. Want op het moment dat Patricia en oma zouden landen, begon het boarden van het volgende toestel al.

vertraging

afscheid van oma en Patricia

afscheid van oma en Patricia 02

Na ook hen gedag gezegd en bij de security gebracht te hebben, ben ik wederom naar de autoverhuurder gelopen. En weer heb ik in alle rijen gezocht naar een andere auto. Bij Alamo herkende de manager mij van de dag ervoor en vroeg waar ik naar zocht. Nadat ik de merken die ik van Sjon had doorgekregen had doorgegeven gaf hij aan dat deze er echt niet waren. Ik vertelde deze meneer dat ik vanavond nog een keer mensen af moest zetten en vroeg of hij als er één van deze auto’s binnenkwam deze kon vast houden voor ons. Dat wilde hij wel voor mij doen. Ik gaf mijn emailadres. Nadat Sjon mij weer opgepikt had zijn we terug gereden naar de Mall. Hier hadden de anderen zich prima vermaakt met door de Mall te wandelen.

In the Florida Mall

We troffen elkaar weer bij de Macy’s en zijn toen langs Build a Bear gelopen. Charlotte is eind van de maand jarig en mocht voor haar verjaardag dit doen. Ze koos voor een Eevee (voor de niet kenners een Pokemon).

Build a Bear 01

Ik had inmiddels een mail ontvangen van Alamo dat ze een auto voor ons hadden. Nadat ze deze gemaakt had zijn we naar de foodcourt gelopen om daar nog een hapje te eten. Op dat moment kregen we van Patricia door dat ze moesten opschieten met vertrekken omdat ze anders vanwege de orkaan helemaal niet meer wegkwamen. Ze vertrokken gelukkig nog wel en de verwachtte aankomsttijd was rond 16:52 uur. Het boarden van het toestel van Washington naar Amsterdam zou om 16:50 uur starten. Bij aankomst op Washington stond er inderdaad een mannetje met een rolstoel en die heeft zijn benen uit zijn lijf gerend om ze naar het andere toestel te brengen. Er werd ook al omgeroepen dat de mensen voor de vlucht naar Amsterdam nu moesten instappen, zo’n final call zeg maar. Inmiddels waren wij met Suzan en Charlotte ook al op het vliegveld aangekomen. Helaas lukte het aan de balie niet om stoelen bij elkaar te krijgen en moest Suzan het bij de gate proberen. Suzan en Charlotte zouden op dezelfde vlucht zitten als Kim en Renee en die zagen we ook vrij snel op het vliegveld.

Op McCoy met Kim en Renee

Na nog heel even gekletst te hebben, zijn we (mijn moeder en Romy waren er dit keer ook bij) naar security gelopen en hebben we gedag gezegd van Suzan en Charlotte, maar ook van Kim en Renee.

afscheid van Suzan en Charlotte

afscheid van Suzan en Charlotte 02

Ik ben na een laatste zwaai met Romy en mijn moeder naar Alamo gelopen waar de auto werd voorgereden. Romy moest even kijken of zij achterin kon zitten en helaas was dit niet het geval. We hebben daarna weer alle rijen langsgelopen, maar er zat echt niets bij. Romy wilde haar auto ook wisselen naar een kleiner model en had inmiddels een mooi Nissan Rogue (deze hadden ze de vorige keer dat ze met z’n tweetjes waren ook) uitgezocht met maar 71 mile op de teller. De sleutels had ze uit de auto gehaald en samen zijn we verder gaan zoeken. Ik had Sjon inmiddels ervan te weten overtuigen dat voor die laatste dagen een minivan voor ons het beste zou zijn. Dit was voor iedereen (als we met z’n zessen rijden) het meest comfortabele. Dus reden wij weg met een minivan met 427 mile op de teller. Wij zijn nog even langs de Walmart gereden voor wat boodschappen. Ondertussen hadden we bericht gekregen van Suzan dat het gelukt was om zitplaatsen naast elkaar te krijgen. Gelukkig vertrok hun toestel wel op tijd en hadden zij weinig last van Michael. We hebben de rest van de avond niet veel meer gedaan en zijn allemaal op tijd naar bed gegaan.