Omdat we gisteravond al grotendeels klaar waren met inpakken en dat in combinatie met de late checkout konden we zonder wekker wakker worden, op ons gemak ontbijten en daarna nog even in de hotelkamer rustig de reis voorbereiden. Omdat ik wat achter liep met de verslagen heb ik daar in ieder geval één dag van geschreven.
En verder konden we wachten tot we naar onze afspraak konden. In Los Angeles woont sinds een jaar of 2 een tante van mij en we hadden met haar afgesproken om te lunchen bij Olive Garden vlakbij het vliegveld. Op deze manier hoefden we daarna niet nog veel te rijden en konden we rustig de tijd nemen. Natuurlijk kwamen we weer in een file terecht, want LA zou LA niet zijn als je geen file hebt onderweg.
Ondanks dat ik haar al 27 jaar niet had gezien, was het super gezellig en na het eten hebben we nog lang zitten na kletsen.
Omdat zij nog naar het centrum van LA moest en wij onze rental car nog vol moesten gooien voordat we hem konden inleveren hebben we gedag gezegd en afgesproken dat als we weer in LA zijn, we zeker weer wat afspreken. Tegenover de mall zat een benzinestation die nog redelijk betaalbaar was en daar hebben we de auto getankt en zijn toen naar Alamo gereden. Hier kregen we wederom een keurig een 0 bonnetje. De bus bracht ons naar de terminal en helaas moesten we nog een stukje lopen. De koffers waren keurig op gewicht en na de overige controles liepen we richting de Customer Service van American Airlines voor onze tweede boardingpass. We hebben even moeten staan wachten, maar uiteindelijk waren we aan de beurt. Nadat we het probleem hadden uitgelegd werden we verwezen naar de Internationale terminal (de balies van BA, KLM en al andere niet Amerikaanse maatschappijen), want zij kon helaas niets voor ons doen. Bij deze terminal aangekomen was er geen balie van BA meer bemand en konden we dus niet daar vragen. Ik heb in het verleden al eens problemen gehad op Manchester met een tot dit moment nog geen bekende reden, maar om er uit gepikt te worden als een misdadiger en vervolgens afgeleverd te worden bij het toestel en dus niet vrij over het vliegveld te lopen is niet leuk. Dit wilde ik nu dus voorkomen en daarom onze tweede boardingpass in handen hebben.
Dus dan nog maar een keer terug naar Customer Service. Inmiddels was er een personeelswissel geweest en ik had mijn zin nog niet afgemaakt of we kregen onze tweede boardingpass. Waarom het bij de eerste persoon niet lukte is ons een raadsel, maar we hadden de passen voor de tweede vlucht. Door de late vlucht en we de ervaring hebben dat het eten op de terugvlucht meestal niet zo heel lekker is, hebben we maar een breakfast sandwich (egg and cheese) bij Dunkin Donuts gehaald. Mocht het eten dan tegenvallen, dan hadden we in ieder geval iets waarop we verder konden op. Na het eten was het al bijna tijd om te boarden, dus gingen we maar bij de gate staan. Nadat we ons geïnstalleerd hadden en het vliegtuig zich langzaam verder vulde heb ik vast gekeken of er qua entertainment wat voor mij bij zat.
Helaas was dit niet het geval. 5 minuten later dan gepland kregen we pushback.
Vrij snel na het bereiken van de juiste hoogte werd het eten al uitgeserveerd. We kozen beiden voor de kipvariant en dit was redelijk goed te eten.
Na het eten gingen de lichten al snel uit en voor ons een teken om te proberen te slapen. Dit lukte redelijk en af en toe werd ik even wakker. Ook deze vlucht was wat turbulenter dan we gewend waren. Minder dan een uur voor de landing kwamen ze met het ontbijt langs en dat mocht inderdaad geen naam hebben. Ik heb hier ook nagenoeg niets van gegeten.
Terwijl de daling zich inzette zag ik vanuit het vliegtuig Windsor Castle (hier vind over 2 weken de Royal wedding plaats) en kwam Londen steeds dichter bij.
Ook hier gingen de controles prima, alleen werd wederom Sjon zijn laptoptas eruit gepikt. De meneer van de check gaf aan dat dit kwam door de wirwar aan kabeltjes en dat hij de volgende keer beter deze uit de laptoptas kon leggen zodat ze het beter konden zien op de scan. Kijk dit is nou zo’n tip waarvan je denkt daar hebben we wat aan. Langzaamaan liepen we naar de gate en onderweg hoorden we al dat je verzocht werd om eventueel een rolkoffer free of charge in te checken bij een balie vanwege een full flight. Ik wilde al stoppen bij de balie, maar Sjon zei, nee dat doen we wel bij de gate. Dus toen we bij de gate kwamen kregen we wederom het verzoek en zijn we direct naar de balie gelopen. De koffer werd aangepakt en onze boardingpassen werden direct gescand en mochten we wachten achter de balie bij het vliegtuigpersoneel.
Op het moment dat het boarden begon liepen wij dus als eerste passagiers het vliegtuig in. Dat hadden we echt nog nooit meegemaakt. Een compleet leeg toestel (op het personeel na dan). Ook dit toestel vertrok op tijd, maar bij de vertrekbaan hadden we een kleine file.
Deze vlucht duurt gelukkig nooit zo lang en om 18:50 uur stonden we op Schiphol weer aan de grond. We hebben even moeten wachten bij de koffers en daarna konden we dan echt op huis aan. Buiten stonden Romy en Julian al op ons te wachten en na deze even geknuffeld te hebben zijn we op huis aan gegaan. Normaliter mag ik de volgende dag direct weer aan het werk, maar nu hadden we nog een dag om bij te komen. Ondanks dat ik erg sceptisch was over Hawaii en deze staat niet al te hoog op mijn lijstje stond heb ik de staat enorm gewaardeerd en wil ik als het er van komt nog een keer terug.