Omdat we wisten dat er aan de weg gewerkt zou worden startende vandaag en we niet zeker wisten of we wel via de gebruikelijke weg bij het vliegveld konden komen hadden we gisteravond al besloten om in ieder geval rond 8 uur in de auto te zitten.
Op deze wijze hadden we ruim de tijd en konden indien nodig ook nog via de toeristische route op tijd op het vliegveld komen. We hadden de wekker gezet, maar waren zoals eigenlijk al de hele vakantie weer veel te vroeg wakker. Nadat ik wel voor de zekerheid de foto’s had uitgezocht van gister (mocht ik op het vliegveld gelegenheid hebben om het verslag te schrijven, dan stonden deze vast klaar) en daarna hebben we de spullen weer vliegtuigproof ingepakt. Ook nu waren de koffers keurig verdeeld op gewicht. Na het uitchecken zijn we met de koffers naar de iets verderop gelegen parkeerplaats gelopen met onze koffers. Sjon had ook de auto voor kunnen rijden maar het was niet zover lopen. Om kwart voor 8 (dus ver voor de gewenste tijd) reden we van het parkeerterrein af naar de hoofdweg. De weg was inderdaad afgesloten, maar er was keurig een omleiding aangegeven en dit scheelde ons misschien maar 5 minuten. We konden onderweg dus nog een stop maken bij een scenic point. Eéntje die we onderweg wel steeds zagen maar nog niet eerder gestopt waren. Het waaide op dit punt erg hard en er was nog niet veel te zien, dus stapten we snel weer in de auto. Nu hoefden we alleen nog maar de tank vol te gooien en naar het vliegveld te rijden.
Ook nu kregen we weer keurig een 0 bonnetje bij Alamo en konden we daarna afgezet worden bij de terminal. Hier verliep alles tot aan de koffers afgeven erg soepeltjes en toen konden we in de rij bij de security. Deze was erg lang (veel langer als we ooit op Schiphol hebben gezien) en dit kostte daardoor ook veel tijd. Sinds kort moet je ook al je eten uit je handbagage net als je vloeistoffen apart aanbieden. Ook dit wordt gecontroleerd op explosieven. Het was bij de vorige vlucht ook al gebeurd, maar toen dacht ik dat het iets was tussen de eilanden van Hawaii, maar het is dus nationwide. Toen we eenmaal de check door waren hebben we bij Starbucks een koffie gehaald en onze fles laten vullen met water.
Zo hadden we in het vliegtuig ook wat te drinken (je krijgt wel een klein bekertje drinken aangeboden), maar deze 2 slokken zijn zo op.
laatste blik Kahului
We vlogen over Molokai (ook een eiland) heen
Onze eerste beelden van kaua'i
En nog meer Kaua'i vanuit het vliegtuig
De totale vlucht duurde 50 minuten en voor we het wisten stonden we al weer aan de grond in Lihue (spreek uit Lie ju ie). We hebben niet lang op de koffers hoeven wachten en ook de bus naar Alamo kwam er snel aan. Bij Alamo hadden we weer keuze uit één en drie keer raden wat het dit keer was. Inderdaad een Nissan Versa (metallic blauw dit keer in plaats van wit). We checken altijd de auto op schades en zagen dat het rubber van de kofferbak loszat. Omdat we hierdoor niet zeker weten of dit wel waterdicht is heeft Sjon een medewerker van Alamo erbij gehaald. Omdat ook zij dit niet kon garanderen mochten we een andere auto kiezen, complementairy weliswaar. Dus reden we met een Chevrolet Malibu van het terrein af.
Onze eerste stop was Walmart, maar hier hadden ze zo mogelijk nog minder. Dit kan natuurlijk komen doordat er afgelopen dinsdag 17 april het eiland aan de noordkant getroffen was door een dusdanige regenbui dat er dorpen door modderstromen getroffen waren. We hadden nadat we dit gehoord hadden op Big Island natuurlijk direct geïnformeerd bij onze reisorganisatie of onze trip naar kaua'i nog door kon gaan. Dit kon en ons hotel heeft geen last gehad van deze modderstromen. Maar hierdoor merk je wel dat er wat schaarste is op het gebied van water enzovoort.
Als je nieuwe schoenen koopt bij de Walmart zet je je oude gewoon zo neer en serieus toen wij terugkwamen van boodschappen doen waren ze weg.
Tot nu toe hebben we op alle eilanden wilde kippen zien lopen, maar dit eiland overtreft dit. Ze eten zelfs de ijsjes van McDonalds (is niet van ons hoor)
Hierna zijn we even naar Safeway gereden voor wat andere boodschappen en toen op zoek naar ons hotel. Deze hadden we zo gevonden en wow wat een gaaf complex.
Onze kamer was nog niet klaar, dus we moesten even wachten. Geen probleem, we parkeren de auto en kijken even op het complex wat er allemaal is. Het complex heeft 2 zwembaden en ligt erg dicht bij de oceaan. Hier zagen we dat het strand bezaait lag met allemaal takken/boomstammen. Deze zijn met de modderstroom meegekomen de oceaan in en zijn op diverse plekken op het strand terecht gekomen.
We spraken hier een state police officer en van hem hoorden we dat er wel veel huizen gesneuveld zijn door de modderstroom, maar dat er geen persoonlijke ongelukken gebeurd waren. Inmiddels zijn ze gestart met het opruimen van de noordkant en we gaan zien of datgene wat we daar op de planning hadden kunnen doen of dat we onze plannen moeten aanpassen.
Ook bij ons hotelcomplex lopen er veel hanen, kippen en ook kuikens rond
Deze kwam nieuwsgierig dichtbij
Hierna zijn we teruggelopen naar de receptie en konden we de spullen naar onze kamer brengen.
Hier heb ik eerst het verslag geschreven van gister en daarna zijn we nog een stukje gaan lopen.
Bij het inchecken hadden we voor iedere avond tegoedbonnen gekregen voor Mai Tai’s en nu drinken wij zelden alcohol, maar hadden nu zo iets van ach waarom ook niet. En zo kwam het dat Sjon en Bianca samen in de bar van het hotel zaten met ieder een Mai Tai voor hun neus.
De combinatie van sinaasappelsap, ananassap, almondsyrup, witte en bruine rum smaakte prima. Als je vroeg op bent, en het ’s avonds hier echt ontzettend donker is en er weinig op televisie is lig je dus ook weer vroeg in bed. Wij vinden dat niet erg, want dan hebben we straks in LA minder last van jetlag, want we zitten eigenlijk op dat schema. Morgen weten we nog niet wat we gaan doen, dat zien we op dat moment wel.