Om 2 uur waren we echt klaar wakker en zijn we er maar uit gegaan. Als eerste heb ik het verslag geschreven en de foto’s erbij uitgezocht. Nadat ik deze online had gezet heb ik even met Romy via Whatsapp gesproken en werd het tijd om te douchen en de koffers weer voor de vlucht in gereedheid te maken.
Om 5.15 uur waren we gereed en zijn we naar de lobby gelopen. De ontbijtruimte zou pas vanaf 5:30 uur open zijn, maar toch konden we al ontbijten.
Na het ontbijt heb ik uitgecheckt en moesten we nog 5 minuten wachten op de shuttlebus terug naar het vliegveld. Daar werden we door de chauffeur bij de juiste aankomsthal afgezet en moesten we alleen nog naar boven lopen. Hier bleek dat we een ingang eerder ook al konden worden afgezet, dus moesten we een stukje terug lopen. Maar de koffers hadden we zo ingeleverd en konden we door de securitycheck. Onze plekken bleken exit row plaatsen te zijn, wat extra beenruimte betekende. Ook de securitycheck verliep zonder problemen en nadat we een broodje hadden gehaald voor in het vliegtuig (want ondanks dat het een vlucht is van bijna 6 uur krijg je alleen wat drinken aan boord) zijn we naar de gate gelopen.
Het vliegtuig stond al aan de gate en moesten we alleen nog maar wachten tot we aan board mochten.
LAX was gehuld in de mist die langzaam aan het optrekken was en ik begreep dat er een aantal vluchten flink vertraagd waren.
Inmiddels was ook de crew gearriveerd en zo tikte de klok rustig door. Ongeveer 10 minuten voor vertrek zag ik een maintenance (onderhoudsmonteur) mannetje het vliegtuig binnen lopen en zei al tegen Sjon, “volgens mij is dat niet goed”. Ik had ook de hele morgen ook al een bepaalde spanning en misselijkheid heb die ik normaal niet heb bij het vliegen. En inderdaad 5 minuten later kwam de crew weer naar buiten en werd er omgeroepen dat dit toestel uit dienst werd gehaald en dat onze vlucht vertraagd werd omdat we moesten wachten op een ander toestel. De vertraging kon wel 2 tot 3 uur duren. Binnen no time was de gate bijna leeg en ging iedereen wat anders doen. Mijn spanning en misselijkheid waren op dat moment ook direct weg. Ik heb bij Dunkin Donuts 2 donuts gehaald, want de broodjes wilden we bewaren voor in het vliegtuig. Op het bord zag ik dat het in plaats van half 9 nu 9 uur was, dus de vertraging viel nog mee.
Terwijl ik terug liep naar onze gate werd er omgeroepen dat er inmiddels ook een gate wijziging was. We moesten van 46C naar 49A. Sjon was daar inmiddels al naar toegelopen. Er stond daar al een toestel aan de gate, maar zo werd even later omgeroepen was dit niet ons toestel. Ons toestel moest nog uit de hangar komen. En inderdaad niet veel later werd dit toestel weggehaald en duurde het even voor ons toestel aan kwam rijden. Inmiddels was de vertrektijd op het bord al verzet naar 9:30 uur, dus nog een half uur later. Ook kregen we van iedere vertraging een mail van American Airlines. Sjon had van iemand die vaker naar Hawaii vloog begrepen dat ze de oversteek alleen maar maken als het toestel meer dan 100% in orde is, anders gaan ze niet. Inmiddels was alles klaar, de crew was ook weer gearriveerd en moesten we alleen nog wachten op de cateraar. De geplande vertrektijd was inmiddels verschoven naar 10:00 uur.
Eindelijk rond 10 uur werd er gestart met het boardingproces en om 5 over half 11 kregen we onze push back.
Na nog even getaxied te hebben over LAX, vertrokken we om kwart voor 11 richting Hawaii. De extra beenruimte was fijn, maar we hadden totaal geen uitzicht naar buiten.
Nu is dat als je vliegt boven water niet zo spannend, maar de aankomst op Hawaii had ik wel graag willen fotograferen. Dit kon dus helaas niet doordat we geen uitzicht hadden. Om half 2 zette de piloot het toestel aan de grond op Big Island en niet veel later konden we via een trap de warmte van Hawaii tegemoet treden.
We liepen vanuit het toestel zo naar de bagageband en niet veel later kwamen de koffers al.
Gelukkig waren onze een van de eerste en konden we doorlopen naar de rentalcar pickup. Ook het busje van Alamo kwam vrij snel en ondanks dat er een grote rij stond bij de balie van Alamo verliep dit ook erg vlot. Onze keuze uit auto’s was reuze, we konden namelijk kiezen uit één. Een Nissan Versa. We hadden op een kleinere auto gerekend, dus dit viel 100% mee. Het is alleen een auto uit de oertijd waarbij je nog geen temperatuur kon instellen bij de airco, maar een knop met koud of warm. Ook de radio is gedateerd en er staat 35.000 mile op te teller. Maar de koffers pasten er met gemak in en nadat ik de Tom had ingesteld op de Walmart zijn we op pad gegaan. Ik had voor de zekerheid de camera klaar voor als we een staatsbord van Hawaii zouden zien, maar helaas die kwamen we niet tegen.
De Walmart was niet zoals we gewend waren een supercenter, dus geen deli afdeling. Maar ook grepen we bij een hoop dingen mis. We hadden voor vandaag een route naar de andere kant (waar we 4 nachten verblijven) van het eiland met diverse stops bedacht, maar door de vertraging hebben we nu maar de route voor de terugweg zonder stops gekozen. We konden ook binnendoor, maar dan moesten we over de bergen heen en dat wilde ik nu niet. Tom wederom ingesteld op onze route en gaan. De totale reistijd is ruim 3 uur vanaf Alamo dus we hadden nog wel een stukje voor de boeg. Onderweg zag ik een supermarkt en daar hebben we in ieder geval vers brood kunnen kopen, zodat we morgen wel konden ontbijten. Maar voor het avondeten konden we ook hier niet echt slagen. We besloten om anders nog te kijken vlakbij onze bestemming. De rit was lang en het beeld gedurende de rit veranderde nauwelijks. Het was doordat het een vulkaan is allemaal zwart, maar wel met veel vegetatie en mooie bloemen.
Wie weet hoe je dit uitspreekt?
Vlakbij het Volcano National Park begon het te betrekken en reden we de regen in. Ondanks dat we onderweg diverse scenic points voorbij zagen komen, besloten we om door te rijden, want in het donker aankomen leek ons niet fijn. En op het moment dat we de straat inreden was het al behoorlijk aan het schemeren.
We zagen Sandra (onze appartementeigenaar) lopen met haar hond Kai en werden enthousiast begroet. Het appartement is simpel maar erg knus ingericht.
Hier zullen wij ons de komende 4 nachten zeker thuis voelen. Het is een erg rustige omgeving en alles wat je hoort zijn vogels en andere dieren die geluid maken. Omdat we op ons tandvlees bij het appartement aangekomen waren en het daarna ook binnen no time donker was besloten we om wat brood te eten en niet meer op pad te gaan. Na het eten zijn we ons gereed gaan maken om te gaan slapen. Verslag komt morgen wel. Maar hé we zijn in Hawaii en daarmee is staat nummer 50 nu echt een feit. Morgen willen we naar het Volcano National Park en bij het visitorcenter vragen wat de mogelijkheden zijn.