Vanmorgen om kwart voor 5 ging onze wekker en waar we normaal nog even snoezen, stonden we nu direct naast ons bed. Romy en Julian hadden we gevraagd om half 6 bij ons te zijn, maar zij waren er al 10 minuten eerder.
Ziva hadden we gistermiddag al naar Romy en Julian gebracht, dus dat hoefden we niet meer te regelen. Nadat we de laatste spullen in de handbagage hadden gedaan zijn we naar Schiphol gebracht. We hadden gister al ingecheckt en de stoelen van de lange vlucht wisten we te verplaatsen naar het bovendek van de A380. We hadden alleen van Sjon geen boardingpass gekregen van deze vlucht, maar dat konden we aan de balie krijgen. De aardige meneer achter de balie heeft ons ook voor de vlucht van Los Angeles naar Big Island ingecheckt. Dit kon hij schijnbaar al regelen voor ons. Hier waren we super blij mee want dit scheelde ons in Los Angeles een hoop gedoe. Dus met 3 boardingpassen voor ieder liepen we naar de checks. Hier waren we echt binnen 5 minuten doorheen en vonden we het wel tijd voor een beker koffie van Starbucks.
Nadat we deze op hadden zijn we rustig aan richting gate D18 gelopen. Het was erg rustig op het vliegveld en daardoor waren we vrij snel bij de gate.
Het boarden begon volgens schema en nadat de melding kwam dat het boardingproces klaar was konden de deuren worden gesloten. Niet veel later kwam de piloot over de intercom dat er vanwege dichte mist boven Londen nog niet vertrokken kon worden en dat we moesten wachten op een okay vanuit Londen. De mist was wel al aan het opklaren, maar we moesten rekenen op 50 minuten vertraging. Omdat wij maar een hele korte overstap hadden op Londen hebben wij direct aan de bel getrokken bij een stewardess en zij zou ons op de hoogte houden en vast melding maken voor onze volgende vlucht. Niet veel later klonk de piloot weer dat we mochten vertrekken, dus de verwachtte achterstand zou mee gaan vallen. Gelukkig was de Polderbaan nog gesloten en vertrokken we van de Kaagbaan. Uiteindelijk vertrokken we 37 minuten later, maar landen we maar 5 minuten later in Londen.
Op het moment dat wij aan de grond stonden was het boardingproces van de volgende vlucht al begonnen.
Gelukkig ging ook hier de checks voorspoedig, waardoor we uiteindelijk al hijgend achteraan in de rij konden sluiten bij het boardingsproces.
Onze stoelen waren op het bovendek en we konden heerlijk ruim zitten.
Onze vlucht vertrok op tijd en na anderhalf uur kwamen ze met drinken en niet veel later kwamen ze met de maaltijd. Wij hadden keuze uit chicken of chicken (want de vegetarische pasta was al op). Maar zo beloofde de stewardess ons, bij de volgende maaltijd zouden wij eerste keuze krijgen. Wij wilden toch al allebei voor de kip gaan, dus wat ons betreft geen probleem.
Het eten was heerlijk en waren we blij dat we voor de kip “gekozen” hadden. Het aanbod van films was niet zo heel spectaculair, dus heb ik maar wat Disneyfilms gekeken. Tussen de eerste en de tweede maaltijd in werden we verwend met een magnum.
En zo werd de resterende vliegtijd steeds korter. Toen we eenmaal boven het vaste land vlogen werden de uitzichten steeds spectaculairder en hier kon ik dan ook enorm van genieten.
Voor de tweede maaltijd kregen wij en de mensen om ons heen inderdaad de eerste keuze. Het was een soort van calzone en je kon kiezen uit mozarella pesto of pepperoni. Sjon koos de pepperoni en ik mozarella pesto.
En ook dit smaakte weer heerlijk!
Niet veel later stonden we aan de grond in LA. Nu zijn we al een aantal keer in Los Angeles geweest, maar nog nooit geland op LA. Omdat ons toestel ongeveer een half uur voor de geplande aankomsttijd was geland en wij een groot toestel hadden, was er voor ons nog geen slot beschikbaar. We stonden in eerste instantie geparkeerd, maar omdat we daardoor de andere vliegtuigen ophielden, hebben we een rondje over het vliegveld gereden. Dit was echt een rondje van de zaak. De tweede keer was er wel een slot vrij en toen kregen we de volgende mededeling van de piloot. Er waren te weinig mensen op het vliegveld waar door het toestel nog niet gezekerd kon worden. En niet gezekerd betekent dat ook de slurf er nog niet aan kon. Dus moesten we daar weer op wachten. Na ongeveer 15 minuten konden dan toch echt de deuren open en mochten we naar immigrations. Hier stond een behoorlijk lange rij, maar dit liep nog redelijk door. Bij de kiosk kregen Sjon en ik allebei een print zonder kruis erdoor, waardoor wij dus direct door mochten. We hadden hierbij mazzel, want de rij de andere kant op was erg druk. Met onze stempels in het paspoort liepen we naar de bagageband en hier lagen al veel koffers te wachten op de eigenaren. Onze koffers lagen er niet bij en er kwamen ook geen koffers meer aan. Nadat ik gevraagd had of dit al de koffers van onze vlucht waren hoorden ik ineens via een omroepinstallatie iets wat op onze naam leek en ook een verbastering van mijn meisjesnaam. Wij moesten ons melden bij de agents van BA. Het bleek dat onze koffers de overstap op Londen niet hadden gehaald, maar zaten in de volgende vlucht. Op dat moment kregen we ook een mail van BA met deze informatie.
De volgende vlucht zou over ongeveer 45 minuten landen. Maar de koffers konden ook naar ons hotel gebracht worden. Omdat ze geen tijd kon geven en ik niet om 10 uur het risico wilde lopen dat ik dan net lig te slapen en doordat dan de koffers gebracht worden niet meer in slaap zou kunnen vallen besloten we om op de volgende vlucht te wachten. Wel vroeg ik aan de agent van BA of ik iets te drinken kon halen, want het zou nog wel even duren. Helaas mochten wij niet weg, want als we er uit waren konden we niet meer terug, maar zo bood ze vriendelijk aan, zij kon wel wat voor ons halen. Nadat ik haar geld had gegeven en wij even op haar spullen mochten wachten ging zij een flesje drinken halen. We zijn op een bankje (gelukkig waren we niet de enige die dit was overkomen) gaan zitten wachten tot de koffers zouden komen. En dan duurt wachten lang. Normaal gesproken heb je daar geen erg in omdat jij als persoon ook nog een weg af te leggen hebt over het vliegveld (denk aan lopen naar immigrations, lange rijen bij immigrations en misschien nog even een sanitaire pitstop). Eindelijk begon de band te lopen en kwamen de eerste koffers op de band. Het duurde daarna nog even voor ze kwamen, maar met onze koffers liepen we uiteindelijk door de laatste check.
Bij visitorinformation hebben ze voor ons de shuttle gebeld en niet veel later waren we in het hotel. Het was inmiddels 5 uur lokale tijd. We besloten om eerst iets te eten aan de overkant bij de Panda Express om daarna weer terug te gaan naar het hotel en het verslag te schrijven. Tussen de eerste keer het hotel, het eten en de tweede keer hotel ben ik de man met de hamer tegengekomen en heb (omdat ik de eerste nacht toch altijd vroeg wakker ben) het verslag gelaten voor wat het was en ben gaan slapen. Zoals gezegd ben ik de eerste nacht altijd erg vroeg wakker en nu dus ook. Om 6 uur gaan we (na het ontbijt) met de shuttlebus terug naar het vliegveld om hiervandaan om half 9 door te vliegen naar onze laatste staat Hawaii.