De terugreis

Toch wel lekker zo op de vertrek dag lekker rustig aan kunnen doen. We liepen pas na 8 uur naar beneden voor het ontbijt (je kan maar tot half 9 aanschuiven), onderweg hebben we een laatste was in de wasmachine gegooid. Na het ontbijt zijn we eerst terug gelopen naar de kamer en ben ik verder gegaan met inpakken en wegen van de eerste koffer.

Deze kwam op iets meer als 22 kilo uit, dus prima. Tussendoor de was in de droger gedaan en natuurlijk ook nog even de strijkbout erover. Ook de 2e koffer was inmiddels ingepakt en deze was net iets minder dan 23 kilo. Om kwart voor 12 zijn we wederom naar de Walmart gelopen. Voor ons hotel zit een Leger des Heils en Sjon had bedacht dat we in plaats van onze cooler in het hotel achter te laten, we deze wel daar af konden geven.

Dit hebben we dus voorafgaand aan de Walmart gedaan. Zo maak je tenminste nog iemand er blij mee. Weer terug in het hotel hebben we het broodje gegeten en onze laatste beleg opgemaakt. Om precies 2 uur hadden we de koffers in de auto gezet, onze kamersleutels ingeleverd en konden we op weg naar het vliegveld. We hadden besloten om niet over de Interstate te gaan, maar gewoon een tussendoor weg.

Deze borden zie je alleen rondom het vliegveld, verder zijn we ze niet tegengekomen.

De rit naar het Rentalcarcenter duurde 45 minuten en dus waren we nog ruimschoots op tijd.

Het inleveren ging goed en het bedrag op de bon klopte met onze reservering, dus niets extra’s op de bon. Het duurde even voordat de bus naar terminal C en D kwam. We wilden net weer naar binnen om in de airco te gaan wachten zo warm was het buiten, toen de bus er aan kwam. De rit naar de terminal duurde niet lang en bij terminal D werden we netjes afgezet. Toen we bij de balie aankwamen stond er wel een mannetje om koffers in ontvangst te nemen. Hij vroeg hoe laat onze vlucht ging en toen we aangaven de vlucht van half 9 te hebben moesten we helaas plaats nemen en nog even wachten. Niet veel later was de man vertrokken en de balies leeg.

Anderhalf uur later kwam er weer beweging en konden we onze koffers afgeven. Na het inchecken van de koffers zijn we direct door security gegaan. Zoals altijd ga ik eerst en Sjon wacht dan even tot ik door de bodyscan ben voordat hij hierdoor heen gaat. De security officer vroeg of één van de twee trolleykoffers van mij was en dat klopte inderdaad. Ook de andere lag klaar voor nadere inspectie. Omdat Sjon nog niet door de bodyscan was en ik onze spullen op de band (zoals laptop en fotocamera) niet onbeheerd achter wilde laten heb ik alles meegenomen en gelukkig begreep Sjon dat ik dat gedaan had en kwam hij niet veel later bij mij staan. Natuurlijk was er niets aan de hand met onze trolleykoffers en konden we genieten van de resterende wachttijd. We hadden al besproken dat het wellicht slimmer was om op het vliegveld wat te eten zodat we niet tot 10 uur half 11 hoefden te wachten in het vliegtuig op het eten. We kozen ervoor om niet bij MacDonalds of wat te halen, maar te gaan zitten bij een restaurant.

Weliswaar werd het hier ook een broodje hamburger met patat, maar deze smaakte vele malen beter.

Na het eten hebben we nog een rondje over het vliegveld gelopen voordat we ons installeerden bij gate D7. We hadden al gezien dat ons vliegtuig een half uur te laat uit Londen vertrokken was, maar deze tijd op 5 minuten na weer goed gemaakt had.

We zagen op flightradar dat het toestel geland was en niet veel later kwam hij aanrijden bij de gate.

Maar ook wij vertrokken een half uur later dan gepland en om 5 voor 9 stegen we op.

Na ongeveer een uur kwamen ze langs met drinken en na nog eens 45 minuten kwamen ze langs met het avondeten. Ik was ondertussen Beauty and the Beast met Emma Watson aan het kijken. We konden kiezen tussen vegetarische pasta of kip met curryrijst. Ik koos de pasta, maar dit zag er niet echt smakelijk uit. Het desert (cheesecake) wat er bij zat heb ik opgegeten, het broodje met boter en mes in mijn tas gedaan voor als ik honger zou krijgen en de rest heb ik laten staan. Na het rondbrengen van het eten kwamen ze niet langs drinken, wat heel vreemd is, want dat is normaal gesproken wel zo. Maar omdat we ze aan de andere kant wel zagen lopen, dachten we dat ze bij ons nog moesten komen. Helaas kwamen ze wel langs, maar om onze spullen weer op te halen. Vlak daarna kwamen ze wederom langs maar dit keer met alleen koffie, wijn of bier. Aangezien we beiden geen alcohol drinken en koffie in het vliegtuig niet handig is (je zou maar net wat turbulentie krijgen), lieten we dit aan ons voorbij gaan. Inmiddels begonnen ook de oogleden wat zwaar te worden. Na ongeveer 4,5 uur slapen werd ik wakker omdat het licht aangedaan was zag ik dat we vlak voor Ierland vlogen. Ik had half half wel gemerkt dat we iets turbulentie hadden gehad onderweg, maar niet dusdanig schrikbarend dat ik er goed wakker van geworden was. Ook Sjon werd wakker, alleen de meneer op de 3e stoel lag nog te slapen. Niet lang daarna werd hij ook wakker en konden we even opstaan om onze benen te strekken. Het ontbijt was dit keer niet het croissantje met jam en een yoghurtje, maar een broodje met creamcheese en twee granencrackers (persoonlijk vind ik dit beter, want dat croissantje vind ik altijd veel te heftig op mijn maag). Het broodje wat ik apart gehouden had heb ik tijdens het afhaalrondje weer teruggegeven.

Bijna een uur later parkeerde de piloot het toestel aan de gate. Omdat onze volgende vlucht een uur later zou vertrekken moesten we dus snel op zoek naar dit toestel. Wel wisten we dat we vanaf dezelfde terminal weer vertrokken. Op de eerste borden die we tegenkwamen stond “Go to A gates”. Het toestel waar we mee gekomen waren stond bij de C gates. Heathrow terminal 5 bestaat uit A, B en C gates. Dit betekende dus dat we met de peoplemover moesten. Bij de A gates aangekomen volgden we wederom de borden International Flight Connections op zoek naar borden met het nummer van de gate. We wisten immers al dat we bij de A gates vandaan zouden vertrekken. Eerst werden we door een security gesluisd. Weer de hele rim ram op de band voor de scan. Schoenen uit, zelfs horloge moest af. Maar gelukkig nu geen koffers open voor extra check. Na deze controle zagen we ook de borden en bleek dat we vanaf gate C 56 vertrokken. Dit betekende weer terug naar de C gates met de peoplemover. Pfff en we hadden door de late aankomst al zo weinig tijd. Maar gelukkig waren we op tijd bij de gate en waren ze nog maar net begonnen met het boarden van de frequent flyers en de duurdere klassen.

Niet veel later konden wij ook instappen. Bij het scannen van onze boardingpass werd er gevraagd of wij één trolleykoffer in het ruim wilden laten vervoeren en dat vonden wij geen probleem. Koffer afgegeven en naar onze stoelen op rij 8. Gelukkig gehaald en nog op tijd in het vliegtuig ook.

Het toestel vertrok op tijd en na de pushback zag ik het nummer van het toestel naast ons en dat bleek het toestel te zijn waar we mee gekomen waren.

Dus we hebben heel terminal 5 doorgerend om uiteindelijk één gate verder weer in te stappen.

Omdat we weinig gedronken hadden op de eerste vlucht, niets hadden kunnen kopen op Heathrow zelf en tijdens de tweede vlucht alleen maar drinken gekocht kon worden, besloten we om wat miles in te leveren voor een blikje drinken. Dit kon gelukkig ook. En aangezien we geen frequent flyers zijn van BA, maar zo af en toe eens met deze maatschappij vliegen hebben deze miles toch geen toegevoegde waarde. Maar nu dus heel veel waarde.

Het blikje drinken hadden we nog maar net op toen we na een uur en een kwartier touchdown maakten op de Polderbaan.

Het ritje naar gate D 28 duurde nog even en om 5 over half 4 stonden we stil aan de gate. Bij de douane werden we hartelijk verwelkomd en we hoefden gelukkig ook hierna niet een hele wereldreis te maken voor onze koffers. Deze kwamen letterlijk aan op de band achter de douane. Bij de bagageband stonden Pieter en Petra ons op te wachten, maar we moesten nog even op onze koffers wachten. Deze lieten gelukkig niet lang op zich wachten. Mooi, zij hadden het dus ondanks de korte overstap ook gehaald. Via de nothing to declare zijn we naar buiten gelopen. Hier hebben we even gezellig met Pieter en Petra bijgepraat en niet veel later kwamen ook Romy en Julian aangelopen.

De vakantie zit erop. Ook deze 32 dagen zijn omgevlogen. Tijdens deze vakantie hebben we 6.593 kilometer gereden, 4 nieuwe staten bezocht en is ons totaal hiermee op 49 gekomen. In eerste instantie dachten we dat het misschien beter was geweest om het rondje andersom te doen omdat we New Mexico de mooiste staat vonden, mooier dan Oklahoma en Kansas. In Missouri hadden we de pech dat ze hier kort ervoor veel wateroverlast hadden gehad en veel parken en wegen afgesloten waren. Arkansas maakte daarentegen weer een hoop goed. We zijn 4 nachten in Branson geweest en dit vonden we achteraf te veel. Als je van deze vorm van vertier houdt is het een leuke stad, maar als je meer van Nationale Parken en State Parken houdt is één of twee nachten hier meer dan voldoende. Ook aan het einde 4 nachten in Houston had wat ons betreft wel een nachtje korter gemogen. Achteraf bleek door de hittegolf die nu in het Zuidwesten van Amerika heerst dat we het rondje wel op de juiste volgorde hadden gedaan, want met deze temperaturen hadden de wandelingen die wij gedaan hebben door bijvoorbeeld White Sands heel zwaar kunnen worden. We hadden namelijk na deze wandeling al van diverse mensen gehoord dat er nog weleens mensen verdwalen of niet voldoende drinken mee hebben en dan het niet meer kunnen navertellen. Verder hebben we weer diverse stempels in onze Nationale Parkenpaspoort kunnen zetten en staat ook hiervan de teller inmiddels op 60 parken. Gelukkig hoeven we niet lang te wachten voor we wederom de oversteek maken. In het najaar gaan we samen met Romy en Julian naar Florida. Als laatste willen we iedereen bedanken voor de leuke reacties op ons blog. Altijd leuk om te lezen!