Gelukkig waren de donkere wolken vanmorgen verdwenen en kwam zelfs het zonnetje tevoorschijn. Om half 10 zaten we in de auto onderweg naar Mansfield, de laatste woonplaats van Laura Ingalls Wilder. Onderweg moesten we nog vol in de remmen voor een overstekend hert en niet veel later zagen we weer wat oversteken, maar dit bleek een hond te zijn.
Ook zagen we de gevolgen van de hoeveelheid regen van de afgelopen periode.
Na bijna 2 uur waren we bij haar huis en museum.
Nadat we toegangskaarten hadden gekocht zijn we het museum binnen gegaan. Hier krijg je een indruk van het leven van de familie Ingalls en de familie Wilder.
Terwijl we aan het begin stonden stond er een vrouw met een camera en het wilde niet erg lukken met haar foto’s. Dit kwam doordat ze de verkeerde instellingen had. Nadat ik haar geholpen had en uitgelegd hoe ze het beste met haar camera om kon gaan, kreeg ik een knuffel en vervolgens haar hele levensverhaal te horen. Ik ga het niet allemaal herhalen, maar Brenda (dat is haar naam) heeft geen makkelijk leven gehad en ook op dit moment is ze aan het vechten tegen kanker. Door dit gesprek hebben we erg lang in het museum doorgebracht (bijna 2 uur) en we wilden ook nog graag het huis van binnen bezichtigen en de rockhouse. Inmiddels was het lunchtijd, dus hebben we eerst een broodje gegeten. Om half 3 hebben we ons gemeld bij Rocky Ridge Farm voor de tour. Laura had voor dat zij overleed al toestemming gegeven om na haar overlijden haar huis als museum te laten gebruiken en daardoor is alles nog exact zoals het was.
Onderstaande foto's heb ik van internet gevist.
Het huis is volledig gebouwd door Almanzo in 1896 zelf. We mochten binnen helaas geen foto’s maken, maar wat was het geweldig om dit te zien. Op de vloer lag nog het linoleum waar zij tot het laatst over had gelopen. Almanzo is in 1949 op 92 jarige leeftijd overleden. Laura wilde graag net als Almanzo 90 jaar worden en 3 dagen nadat ze deze leeftijd had gehaald in 1957 is ze in haar eigen huis overleden. 2 maanden na haar overlijden, waren al haar persoonlijke spullen uit het huis gehaald en is het huis opengesteld voor bezoek. Vanaf dat moment komen fans naar Mansfield om haar huis te bezoeken. Toen Laura en Almanzo wat ouder werden heeft Rose (hun enige dochter en een oorlogscorrespondent) een huis laten bouwen.
Dit huis was in tegenstelling van rotsen gebouwd en had als eerste huis in Mansfield elektriciteit. Laura en Almanzo hebben hier gewoond van 1928 tot 1936. Rose had haar intrek genomen in het andere huis. Ook hier heeft ze elektriciteit aan laten leggen en een badkamer aan laten bouwen. In 1936 is Rose naar Connecticut verhuisd en hebben Laura en Almanzo de Rock House verkocht en hebben weer hun intrek in hun oude huis genomen. In de Rockhouse is Laura op 65 jarige leeftijd begonnen met het schrijven van haar verhalen. De eerste 4 boeken zijn daar geschreven. De overige boeken in hun eigen huis. Na het bezoek aan beide huizen zijn we naar de begraafplaats gereden van Mansfield en hier hebben we het graf van Laura, Almanzo en Rose bezocht.
Rose was op 82 jarige leeftijd overleden terwijl ze op het punt stond om als verslaggeefster naar Vietnam te gaan. Hierna zijn we naar Seymour gereden. In en om deze plaats wonen veel Amish en het is altijd erg indrukwekkend om dit te zien. De wegen rondom Seymour zijn allemaal dirt roads, maar ze rijden niet alleen daar. Ze rijden ook over de snelweg waar wij gewoon 65 mile mogen rijden.
Rond half 6 zijn we weer richting Branson gereden. Onderweg zagen we een heleboel koetsjes richting Seymour rijden, dus waarschijnlijk was er iets bijzonders daar. In Branson wonen nog geen 11.000 mensen, maar jaarlijks ontvangen ze hier 9 miljoen toeristen. De gebruikelijke restaurants kennen ze hier niet, want het zijn allemaal diner shows en wordt de belangrijkste straat zelfs “de strip” genoemd. Er is veel vertier en drukte. Morgen willen we naar het Dogwood Canyon Nature Park, kijken of we daar een stuk kunnen wandelen.
Leuk hoor dat huis van Laura Ingalls ik heb daar ook altijd interesse in gehad! En die amish blijft toch wel heel bijzonder!