De rit van Amarillo naar Oklahoma City

Vanmorgen na het ontbijt heb ik eerst het verslag van de dag ervoor geschreven, waardoor we wederom iets later vertrokken. Maar om kwart over 10 zaten we met een koffie to go in de auto. Voor onze eerste stop moesten we ietsje terug rijden, namelijk Cadillac Ranch.

Ik wist dat dit auto’s waren die in de grond gegraven waren, maar verder wist ik niet wat ik moest verwachten. Het blijkt dus een stuk land van een boer te zijn waar deze auto’s in de grond staan.

Toen we aan kwamen lopen zag ik mensen er op geklommen en gaf nog aan tegen Sjon, wat heb je toch een rare mensen.

Toen we dichterbij kwamen zag ik dat er mensen met verfspuitbussen de auto’s aan het voorzien waren van nog een extra laag verf. De auto’s zijn dus een plek waar beginnende kunstenaars hun kunsten kunnen oefenen en delen met buitenwereld.

Alleen jammer dat de lege spuitbussen her en der verspreid liggen door het land.

Sommige auto’s zijn zo dik van alle lagen verf, dat het net een druipsteen lijkt. Het is wel heel uniek en super om gezien te hebben. Omdat we niet onze kleren in de verf wilden hebben zijn we na de nodige foto’s weer weg gegaan en hebben onze weg vervolgd. Omdat we voor vandaag een vrij lange rit op het programma hadden staan met geen stops onderweg hebben we tot aan de staatsgrens ook weinig beleefd. Wel werd het landschap weer wat glooiender en daardoor minder bewoond. Bij de staatsgrens hebben we bij het visitorcenter geluncht en even onze benen gestrekt.

Daarna zijn we doorgereden naar Oklahoma City. Onderweg reden we langs Yukon en het blijkt dat Garth Brooks daar woont (voor de countryliefhebbers onder ons). Ook reden we langs een bord waarin werd aangegeven dat we in het midden van het midden van de Verenigde Staten reden.

Wel grappig om zo’n detail mee te krijgen. Om even voor half 4 waren we in ons hotel en nadat we de koffers naar onze kamer hadden gebracht zijn we naar de Outlets van Oklahoma gereden. Wij zijn bij Outletcenters de drukte van Orlando gewend en dat is hier wel heel anders. Het was er zo rustig dat we op een gegeven moment twijfelde of de winkels wel open waren.

Gelukkig was dit het geval en zo hebben we een aantal winkels bezocht. Bij GAP was een enthousiaste verkoopster iets aan het vertellen tegen andere klanten en met handen en voeten probeerde ze het verhaal kracht bij te zetten. Prompt kwam in haar enthousiasme haar hand in mijn gezicht en had ze een contactlens uit mijn oog weten te krijgen. Gelukkig had ik hem opgevangen en kon ik deze zonder probleem weer terug zetten. Op het moment dat we bij een Toys R Us winkel waren en hier naar buiten wilden lopen moesten we toch wel heel even lachen. Buiten stond een klein jongetje van een jaar of 2-3 te huilen. Hij wilde niet de speelgoedwinkel naar binnen. Welk kind wil dat nu niet….. Verder hebben we alleen rondgelopen en uiteindelijk kwam ik bij een zonnebrillenwinkel. Van mijn huidige zonnebril zijn de eindbeschermers van de pootjes stuk (deze zijn inmiddels al 4 keer vervangen) en nu zat er nog maar een dusdanig klein stukje op dat het zeer begon te doen. Omdat ik hier al een paar keer gevraagd had of ze vervangende dopjes hadden, bedacht ik dat ik misschien dan toch maar een nieuwe bril moest kopen van precies hetzelfde soort. Helaas is dit een ouder model en dus niet meer te verkrijgen en als ze hem bij toeval nog wel hebben, dan is het glas een andere kleur. Bij deze laatste winkel was dit dus het geval. Nu zag ik een ander merk zonnebril, met ongeveer het zelfde model als mijn huidige. Na een paar keer naar buiten te zijn gelopen met dit model zonnebril om te kijken hoe dit het doet in de zon, ben ik uiteindelijk voor de laatste keer naar buiten gelopen met een zonnebril van dit merk op mijn neus. We hadden gedacht hier in de foodcourt wat te kunnen eten, maar er was weinig keus. Dus zijn we op de terugweg naar Walmart gereden en hebben hier iets te eten gehaald voor op de kamer. Na het eten hebben we nog een rondje door de buurt gelopen.

Morgen gaan we naar Downtown Oklahoma City.