White Sands National Monument

Omdat we vroeg naar het White Sands National Monument wilden hadden we de wekker gezet. Het park zou namelijk al om 7 uur open gaan. 

Om 10 voor 8 reden we door de poort en zijn we als eerste naar het Interdune Boardwalk gereden. Hier hebben we over de boardwalk gelopen naar het eindpunt. We waren zo vroeg dat we de enige waren op de boardwalk.

Daarna zijn we de loop verder gereden en kwamen we bij de Alkali Flat Trail aan. Anders dan de naam doet vermoeden is deze trail niet plat, maar in gradatie één van de zwaardere trails van dit park. Omdat er meerdere trails gesloten waren, besloten we deze 5 mile (8 kilometer) lange wandeling door de duinen te starten. Als het niet meer zou gaan zouden we terug lopen (tenzij we natuurlijk al over de helft waren). We hebben voldoende water en eten meegenomen, zodat we onderweg voorzien zijn van een natje en een droogje.

Op sommige punten hebben de duinen een hardere ondergrond, maar op andere momenten zo ontzettend zacht dat je tot je sokken in het zand staat. In het begin zagen we nog andere wandelaars, maar na verloop van tijd was het alleen nog maar wit om ons heen. We hadden voor de zekerheid runtastic aan gezet en op deze wijze wisten we precies hoeveel we al achter de rug hadden en natuurlijk ook hoeveel we nog in het vooruitzicht hadden.

Op een gegeven moment werden we ingehaald door wat ervarenere wandelaars en deze hebben we lang voor ons gehad. Ze liepen wel steeds verder voor ons uit, maar ze waren een mooi mikpunt. De trail was heel goed aangegeven en we konden steeds 2, 3 en soms wel 4 markeringen vooruit zien.

Zien jullie in de verte die mensen lopen, daar moesten wij nog heen....

Omdat we ons prima voelde besloten we om de wandeling (waar 3 uur voor staat) volledig te lopen. We waren om 10 voor 9 gestart met de wandeling en om half 12 waren we bij de auto terug. Het was een super ervaring. De wandeling was door dat er totaal geen schaduw was en de zon reflecteerde op het zand inderdaad erg zwaar. Moe, maar ontzettend voldaan stapten we weer in de auto. Op de terugweg zagen we dat het inmiddels erg druk was geworden in het park. Mensen hadden complete picknickmanden en alles mee. Zo vieren de Amerikanen hier dus Memorial Day. Midden in de duinen, waar het inmiddels dik 30 graden was.

Op de terugweg naar de uitgang zijn we nog even gestopt bij het Visitor Center voor onze stempel in onze Nationale Parkenboekje. Daarna zijn we doorgereden naar de Walmart voor onze lunch. Terug bij het hotel was onze kamer nog niet gedaan en kwam het kamermeisje er net aan. Omdat we graag wilden douchen hebben we alleen om schone handdoeken gevraagd en heeft ze onze afval meegenomen. We hebben eerst ons brood gegeten en daarna onder de douche gedoken. Alles zat onder het zand. Na de verfrissende douche hebben we de middag besteed aan het wassen van onze vuile goed. We hadden geen puf meer om naar het Lincoln National Forest te gaan. Maar jeetje wat was dit een hele bijzondere ervaring. Morgen gaan we Alamogordo weer verlaten en gaan we naar Roswell. Roswell ligt weer iets noordelijker dan Alamogordo.