Big Bend National Park

Ook vanmorgen waren we weer goed op tijd wakker, maar omdat we gisteravond geen puf hadden voor het verslag, heb ik deze vanmorgen als eerste geschreven. Terwijl ik daar mee bezig was heeft Sjon zich over het ontbijt bekommerd. Veel lezers vragen zich af hoe het met Sjon zijn been gaat. Sjon heeft gelukkig geen last van zijn been tijdens het wandelen en ook zijn enkel geeft geen problemen gelukkig. Wel heeft hij last als hij de plek stoot of aanraakt, maar dat is ook logisch.

Na het ontbijt hebben we geprobeerd te douchen in de kleine ruimte. De straal was niet optimaal, maar voldoende. Nadat we alle spullen bij elkaar gezocht hadden zijn we richting het Big Bend National Park gereden. Omdat wij één keer in een afgelegen gebied met een bijna lege tank hebben gereden, besloten we nu om ondanks de prijs toch maar wat benzine erbij te gooien. Betaalden we van de week in San Antonio nog $ 2,09, nu moesten we maar liefst $ 2,72 voor dezelfde gallon betalen. Op de weg richting de ingang kwamen we weer langs zo’n border control. Ook nu werd de auto van alle kanten gefotografeerd en gescand. Op de terugweg wisten we dus dat we weer moesten stoppen. Gelukkig hadden we bedacht om de paspoorten mee te nemen (deze heb ik niet standaard bij me als ik een Nationaal Park inga.). Bij de ingang hebben we natuurlijk een foto van het bord met ons erbij genomen.

Altijd handig zo’n statief en nadat we onze jaarkaart hadden laten zien zijn we naar het Visitor Center 30 mile verderop gereden (dat geeft een beetje een indruk over hoe groot het park is). Onderweg daar naar toe zagen we een tarantula oversteken. Nu ben ik heel bang voor spinnen, maar op de één of andere manier wilde ik wel graag wat van het park zien en heb ik mijn angst voor spinnen even aan de kant gezet. Ook zagen we wat hertjes in de lage bebossing van het park.

Bij het Visitor Center kwam ik er achter dat ik mijn pet had vergeten en omdat de zon al doorbrak en ik één keer een zonnesteek heb gehad heb ik daar maar een nieuwe gekocht. Dit bleek geen verkeerde aankoop want de zon scheen echt volop en tijdens beide wandelingen van deze dag was er geen beschutting. De eerste wandeling was de Grapevine Hills Trail, welke ons naar de Balanced Rock zou leiden. De autorit er heen ging over een dirtroad en dit was al een belevenis op zich. Bij de parkeerplaats aangekomen hebben we eerst een broodje gegeten en vervolgens de flessen water en wat te eten in de tas gedaan (je weet nooit of je onderweg ergens last van krijgt) Het pad was in eerste instantie niet al te zwaar en goed te doen. Ik heb geen spinnen of andere enge dieren onderweg gezien. Het laatste stukje moet je klimmen om bij de Balanced Rock te komen. Deze klim is pittig, maar het uitzicht is het absoluut waard.

Na het fotomomentje zijn we weer teruggelopen naar beneden en vervolgens naar de auto.

Hierna zijn we naar een ander Visitor Center gereden en hebben daar nog een kleine wandeling gedaan. We kregen aan het begin van de wandeling diverse waarschuwingen over puma’s en zwarte beren. Voorzichtigheid was dus van belang. Goed op je omgeving letten. De wandeling welke we hadden uitgekozen zou niet al te zwaar zijn.

We begonnen vol goede moed en op een T-splitsing konden we beide kanten kiezen en kozen we voor rechts. Niet veel later kregen we weer meerdere keuzes, maar het bord was niet helemaal duidelijk. We kozen nu voor de linkerkant en na een stukje te hebben gelopen en het stijgen steeds heftiger werd twijfelden we of we wel de goede kant hadden gekozen.

We besloten om maar gewoon terug te lopen middels de weg zoals we gekomen waren. Wat we op de heenweg gemist hadden en we nu wel zagen was een afdruk van een berenpoot in de modder. Geen idee hoelang deze er al was, maar het maakt wel indruk.

Vlak voor het einde werden we ingehaald door een ranger op een paard. Zo groot en uitgestrekt is het gebied hier dat de ranger met een paard langs de verschillende trails loopt. Hierna hebben we aansluitend naar “The Window” gelopen en na ook hier een foto moment te hebben gehad zijn we weer terug gelopen naar de auto.

Het was inmiddels kwart over 4 en we moesten nog wel een stukje rijden terug naar onze motel. Onderweg terug geen tarantula’s, herten, beren of puma’s gezien. Wel zagen we een roadrunner (u weet wel van de tekenfilmpjes) over steken. Nou zo snel als ze in de tekenfilm zijn, zijn ze in het echt ook, maar ik heb hem op de foto, al is deze niet scherp.

Zoals verwacht moesten we bij de Border Control stoppen. Dit keer geen hond die snuffelde, maar moesten we wel onze achterramen open doen en onze paspoorten laten zien. Gelukkig mochten we doorrijden en waren we zo bij het motel.

De avond hebben we gebruikt om vast wat te wassen, want de komende twee dagen hebben we geen mogelijkheid hiervoor en ons schone goed begint zo langzamerhand op een dusdanig niveau te komen dat we zonder komen te zitten. Dus nemen we geen risico en hebben we het vanavond gewassen. Morgen gaan onze eerste staatswissel doen en gaan we naar staat nummer 46 van de in totaal 50 staten die we willen bezoeken. We gaan naar Carlsbad in New Mexico.