Alsof we wisten dat we vandaag niets bijzonders op de planning hadden staan werden we vanmorgen ook later wakker dat gebruikelijk. Nu moesten we nog opschieten voor het ontbijt. Na het ontbijt hebben we de cooler gevuld en zijn we op pad gegaan.
We hadden geen doel, en wilden alleen een beetje rondrijden door de omgeving van Connecticut. We hadden wel voor de zekerheid een route geprint van de Litchfield Hills (de omgeving waar wij nu zitten) zodat we een beetje een richting hadden. Als het niets was, konden we altijd onze eigen weg vervolgen. De eerste stop was in het centrum van Groshen (daar zou de tour starten) bij 2 gebouwen die qua architectuur interessant waren. Een kerk gebouwd in de federalen stijl en een in een Victoriaanse stijl gebouwd stadshuis.
De route vervolgend kwamen we uit bij Mohawk State Forest. Hier kon je doorheen rijden en dat hebben we dan ook gedaan.
Op een gegeven moment zagen we een wandelpad naar Cunningham Tower en omdat we gister de hele dag in de auto hadden gezeten, wilden we wel even wandelen. Helaas was het maar een korte wandeling, maar de tower zag er mooi uit.
Deze tower is in 1912 gebouwd door Seymour Cunningham. Omdat het hiervoor een industrie voor staal was en Cunningham er weer een bos van wilde maken (zoals het oorspronkelijk was) plantte hij de bomen die hier voorkwamen. Steeds meer mensen uit de omgeving volgden zijn voorbeeld en zo is het Mohawk State Forest ontstaan. De naam Mohawk is wel aan de indianen gerelateerd, maar meer omdat het hoogste punt een goed uitzicht gaf en de industriëlen waarschuwden als er indianen aankwamen.
Nu is Mohawk Mountain (waar het bos omheen zit) vooral voor de wintersport een belangrijke trekpleister. Na dit rondje door het bos en onze weg vervolgend kwamen we bij West Conwall’s covered bridge uit. Dit is één van de twee nog voor auto’s geschikte brug in Connecticut.
De reden waarom deze bruggen met dak ontstaan zijn is omdat de planken waar de brug van gemaakt is dan veel langer mee gaan. Zonder een overkapping moet de brug na 10 tot 15 jaar alweer vervangen worden en nu duurt dat langer. Ook was het voor paarden minder eng om er over heen te lopen. Hierna hebben we de route zoals deze werd aangegeven losgelaten en zijn wel langs diverse bezienswaardigheden langs gereden. In Sharon hebben we een vers brood gehaald en deze hebben we in het Kent Fallls State Park genuttigd. Kent Falls State Park is een prachtig aangelegd park met diverse picknicktafels.
Om hier te komen moet je over een mini covered bridge heen lopen. Maar je hebt er ook wandelroutes langs de watervallen, waarnaar Kent Falls is vernoemd. Na de lunch heerlijk in het zonnetje hebben we de spullen naar de auto teruggebracht en zijn de trappen naar de hoogste waterval opgelopen.
Bovenaan zijn we over wat rotsblokken naar de overkant gelopen en via de andere kant naar beneden gelopen. Dit deel kon je uitbreiden met een andere route en dat hebben we natuurlijk ook gedaan. Het was heerlijk rustig om hier te wandelen.
Weer teruggekomen bij de auto hebben we de route verder gelaten voor wat het was en zijn we op het gevoel verder gaan rijden. Rond half 6 waren we weer bij ons hotel. We hebben aan de overkant van ons hotel een hamburger met patat gegeten en hebben de rest van de avond televisie gekeken. Connecticut is een groene glooiende staat. Er zijn nog veel huizen in koloniale uitvoering en dat maakt het leuk om door heen te rijden. Ondanks dat je weet dat slavernij hier niet gespeeld heeft, zie je soms huizen die zo uit het zuiden gekomen kunnen zijn. Het was leuk om op deze wijze door heen te rijden. Morgen gaan we naar de voorlaatste stop van onze vakantie, namelijk richting Cape Cod.