Vandaag hebben we onze langste rit van deze vakantie voor de boeg. We gaan vandaag van Vermont naar Connecticut. Onderweg willen we graag rijden over de langste covered bridge van Amerika en een wandeling doen in het Green Mountains National Forest.
Ook vanmorgen waren we weer op tijd wakker, maar omdat we even met Romy contact hebben gehad via Facetime en we weer even helemaal bijgepraat zijn, waren we toch iets later dan gepland gereed voor vertrek. De regen van gister had plaatsgemaakt voor bewolking en niet veel later liet ook de zon zich zien.
Na iets minder dan 2 uur onderweg geweest te zijn kwamen we in Windsor (deze plaats wordt ook wel de geboorteplaats van de staat Vermont genoemd) aan. Onderweg naar de brug reden we langs de tavern waar in 1777 de verklaring voor de staat Vermont is getekend.
De brug tussen Windsor en Cornish (dit ligt in de staat New Hampshire) is de langste covered bridge in Amerika en is gebouwd in 1866. Natuurlijk zijn we hier overheen (onderdoor, net hoe je het noemen wil) gereden.
En natuurlijk hebben we aan de andere kant weer een foto gemaakt van het bord van de staat New Hampshire. Hierna zijn we richting de Green Mountains National Forest gereden en hiervoor moesten we weer terug naar de staat Vermont. Nu gingen we niet via de covered bridge, maar op een ander punt het water over. Ook nu hebben we weer een foto gemaakt van het bord.
In de veronderstelling dat de Green Mountains vergelijkbaar zouden zijn met de White Mountains reden we die kant op. Helaas waren beide nationale bossen niet met elkaar te vergelijken en besloten we na een stuk hierdoor heen gereden te zijn de Tom in te stellen voor ons hotel in Connecticut en de bossen te laten voor wat ze waren. Vanaf dat moment was het nog ruim 3,5 uur rijden en we hadden er al bijna 4 op zitten. Via de staat Massachusetts (ja ook dit weer gefotografeerd) zijn we in Connecticut aangekomen.
Wat wel opvalt is dat de rust die we in Maine, New Hampshire en Vermont hadden onderweg, hier compleet weg is. Wat een drukte en chaotisch gedoe hier op de weg. Natuurlijk ben je daar ook weer snel aan gewend, maar het was wel even vreemd.
Het hotel hadden we snel gevonden (hoe kan het ook anders met een apparaat wat zegt wanneer je links of rechtsaf moet). Omdat we nu de hele dag in de auto hebben gezeten, besloten we om naar de supermarkt te gaan lopen.
Op deze wijze konden we even onze benen strekken en toch wandelen. Terug in het hotel heeft Sjon honkbal gekeken en heb ik gekeken wat we morgen kunnen doen hier in de omgeving. Want na zo’n lange rit vinden we het fijner om 2 nachten te blijven.