Vandaag gaan we de kust van Maine achter ons laten en gaan we landinwaarts richting het White Mountain National Forest. Na het ontbijt hebben we alle spullen ingeladen om te vertrekken. Nog even snel een koffie voor onderweg pakken, uitchecken en gaan.
Eén ding is zeker, mochten we ooit terug gaan naar dit gebied, dan wordt het weer dit hotel. De mensen zijn er super vriendelijk en attent. In de ontbijtruimte hadden ze smaakjes koffiemelk en bij de receptie niet. Toen ik daar ’s avonds om vroeg werd er voor ons gehaald. De volgende dag was het bakje weg en bleek dat ze die in de kast gezet hadden speciaal voor ons, anders zouden ze misschien op zijn. Hoe attent is dat? Het eerste deel van de rit reden we over de I95, deze weg loopt helemaal door tot aan Miami en hier over hebben we in de afgelopen jaren op diverse plekken al hele stukken gereden. Bij Augusta hebben we de snelweg verlaten en zijn we via een lokale snelweg onze weg gaan vervolgen. Wat opvalt is dat hier erg veel huizen verlaten zijn (en er zitten er echt af en toe hele mooie tussen), waardoor het geheel aandoet als een spookstad. Bij de huizen waar nog wel mensen wonen is het erf een enorme troep en kun je zien dat de welvaartsperiode lang geleden was. Bij Livermore Falls hebben we een stop gemaakt om te kijken bij de dam, welke zij handmatig hebben gemaakt om het smeltwater uit de bergen een beetje onder controle te houden.
Het was een stop van ongeveer 10 minuten, maar wel fijn om even de benen te strekken. Omdat de rit verder erg voorspoedig liep en ook onze lunch niet veel tijd in beslag nam, besloten we om het Grafton Notch State Park vandaag te doen in plaats van morgen.
In dit statepark zijn 3 punten waar je een kleine wandeling kon doen en deze hebben wij dan ook alle 3 gedaan. We zijn eerst helemaal naar achteren gereden en zijn daar gestart. De eerste wandeling was naar Moose Cave. Deze bergkloof ontstaan door smeltwater is bijna 183 meter lang en wij hebben maar een klein stukje hiervan gezien. De naam Moose Cave is ontstaan doordat er een eland ingevallen is en dit niet heeft overleefd.
De 2e stop waren de Mother Walker Falls. Dit zijn kleine watervallen die in het verlengde liggen van de bergkloof eerder genoemd. Door de begroeiing was het erg slecht te zien en je kon duidelijk merken dat deze stop minder populair was.
De laatste stop was de Screw Auger Falls. Hier waren zelfs een aantal voorzieningen getroffen zoals picknicktafels met bbq, een toilet en een grote parkeerplaats. Hier werd de waterval al iets groter en kon je heel mooi zien wat water en tijd doet met rotsen.
Nu werd het tijd om ons motel in Bethel op te gaan zoeken. Dit is niet één van onze bekende ketens waar wij altijd overnachten. Die zijn hier ook bijna niet en dat terwijl het hier in de winter een enorm populair wintersport gebied is. Het motel hadden we snel gevonden en Ruthie de eigenaresse was super vriendelijk en behulpzaam. De kamer is klein, maar knus. Helaas hebben we geen ontvangst met onze telefoon, maar gelukkig wel internet op de kamer. Na aankomst zijn we naar het Welcome Center gelopen om hier wat informatie over de omgeving te halen. Het lag een beetje verstopt, en toen we er aan kwamen wilden ze net gaan sluiten. Zo vriendelijk als de mensen zijn, namen ze toch nog de tijd voor ons en gingen we met de informatie die we wilden weer naar buiten. Morgen gaan we het eerste deel van de White Mountains National Forest ontdekken.