Soms duurt wachten erg lang, maar dan ineens is het moment dan toch aangebroken. Om 7:15 uur stonden we klaar om naar Schiphol gebracht te worden. Gelukkig was mijn vader ook lekker vroeg en konden we richting Schiphol.
Het was wel druk onderweg, maar geen noemenswaardige file. Bij vertrekhal 1 hebben we gedag gezegd en hebben we de koffers ingeleverd. Er stond een rij, maar omdat wij onze boardingpass al hadden konden we in een andere rij waar niemand stond. Ook de bodyscan en het checken van de handbagage leverde geen problemen op en heel snel stonden we bij Starbucks voor een beker koffie.
Deze hebben we op ons gemak opgedronken en daarna zijn we richting gate B17 gelopen. Uiteraard hebben we onderweg de winkels bekeken, vooral de elektronica winkel met de leuke gadgets zijn altijd erg leuk om doorheen te lopen.
Bij de gate werd er omgeroepen dat het een volle vlucht was en dat je maar per persoon 1 stuk handbagage mee mag. O jee, wij hebben samen 3 stuks Sjon toch maar even naar de balie gelopen en daar uitgelegd dat wij aansluitend een vlucht naar Amerika hebben en dat wij niets konden inchecken. De mevrouw achter de balie begreep het en gaf ons een okay dat we alles mee mochten nemen het toestel in. We zagen ondertussen meer mensen met 2 stuks en waren benieuwd hoe dat opgelost ging worden. Voordat we het vliegtuig in mochten werden we bij het scannen van de boardingpassen nog tegen gehouden en moesten we onze trolley koffer laten checken op de afmetingen. Omdat wij zwenkwielen hebben en deze volledig buiten de koffer zitten, past het niet. De dame wilde ons de trolley laten inchecken. Gelukkig kwam de mevrouw waar Sjon mee gesproken had ons te hulp en mochten we de trolley mee het vliegtuig innemen. De trolley paste zonder problemen in de overhead, dus waarom hier zo een poespas over gemaakt wordt is ons een raadsel. Maar we zijn wel voornemens om een trolley te kopen met geïntegreerde wielen, want dit is al de tweede keer dat de wielen ons bijna in de problemen helpen. We zaten op rij 4 dus lekker vooraan.
De vlucht duurde in totaal maar 50 minuten, maar op Frankfurt duurde het taxiën erg lang. We dachten dat de polderbaan erg was, nou deze baan ligt zo mogelijk nog verder van de gates af.
De douane op Frankfurt ging erg soepel en konden we bij gate Z66 plaatsnemen voor onze vlucht naar Boston.
Dit was geen volle vlucht en het boarden ging daardoor lekker snel. Niet veel later kregen we pushback en de piloot had al aangekondigd dat de totale vlucht 7 uur zou duren.
Wij zaten op rij 36 stoelen J en K. Dus mooi uitzicht als je Amerika komt binnenvliegen. De man naast Sjon ging een rij naar achter (deze was helemaal leeg), waardoor Sjon en ik 3 stoelen hadden en lekker ruim konden zitten.
Het inflight systeem was super modern en we konden met een camera meekijken onderweg.
De maaltijd smaakte prima en we hadden alles op gegeten. Het drinken werd voldoende aangeleverd en als je extra wilde kon je dit gewoon halen bij de stewardessen.
De snack vlak voor landing vond ik persoonlijk wat minder, en ik geloof dat Sjon het ook niet zo geslaagd vond.
Bij immigrations stond een behoorlijke wachtrij, maar omdat wij ESTA re-entries zijn, konden we in een andere rij en dit ging super snel. Dit keer geen extra controle daarna, maar gewoon een stempel in het paspoort en gaan. De koffers lagen al op de band en bij customs konden we ook vrij snel doorlopen. We waren in Boston. Nu op zoek naar National voor onze huurauto. Maar ook dit staat goed aangegeven en werden we met de bus naar een rentalcar center gebracht. Wij hoefden niet in de rij, maar konden direct doorlopen naar de huurauto’s. Er stond voldoende keus en de Equinox waar wij ons oog op hadden laten vallen stond volgens Sjon iets te veel mijlen op. Terwijl ik met koffers en al bij deze auto bleef staan, ging Sjon nog een rondje lopen langs de rijen. Er stond niets naar zijn zin bij. Terwijl ik stond te wachten had ik een zwarte Equinox voorbij zien komen en Sjon naar die auto gestuurd. Inderdaad niet veel later kwam Sjon met deze auto naar mij toe. De koffers ingeladen en de navigatie op onze eerste stop voor die dag gezet. We hadden in de bus naar de rentalcars al gehoord dat er in de omgeving van het vliegveld veel tollbruggen waren en dat deze niet allemaal met cash betaald konden worden en dat je werd aangeraden om een EZ pass hierbij te nemen. Omdat we toch lekker vroeg waren hebben wij de navigatie de tollwegen laten vermijden en hebben we, voor zover ik het kon zien, veel geld bespaard. We hebben wel over industriegebieden gereden, maar dat boeide ons niet. Ook hebben we veel file gehad, maar ook dat boeide ons niet. Nadat we bij de Walmart de eerste boodschappen hadden gedaan zijn we doorgereden naar het hotel. Hier hebben we de koffers naar de kamer gebracht en zijn daar na naar Coldstone Creamery gereden. Het was nog te vroeg om al in de kamer te blijven en omdat het ruim 30 graden was, vonden we dat een ijsje wel kon.
Na deze overheerlijke traktatie zijn we teruggereden naar het hotel en hebben ons gereed gemaakt voor de nacht. Morgen gaan we met het openbaar vervoer naar Downtown Boston, waar we overdag met een fiets de boel gaan verkennen. ’s Avonds gaan we naar Fenway Park voor een honkbalwedstrijd van de Red Sox. Dit keer geen Yankees, maar hopelijk wel een spannende wedstrijd.