De terugreis

Vanmorgen waren we redelijk op tijd wakker en na het douchen konden we de laatste spullen in de koffers stoppen. Wasmachine aan, vaatwasser aan en de spullen naar de auto brengen. Sjon had de eerste koffers weggebracht en kwam voor de 2e ronde spullen halen. Toen hij de deur opendeed stond de schoonmaakster al voor de deur.

“Euh we moeten toch pas om 10 uur weg zijn en het is nu kwart voor 10. Ja, klopt, wist niet dat er iemand was. Rustig aan, ik ga weer”. Maar je voelt je op dat moment toch opgejaagd en 5 minuten later trokken we voor de laatste keer de deur dicht van onze condo. De schoonmaakster zat netjes in haar auto en ik heb haar gemeld dat we klaar waren. Na nog een keer excuses en God Bless you zijn we richting de WaWa gereden om de tank vol te gooien en onze laatste beker koffie voor $ 0.79 te kopen. Terwijl we van de koffie genoten zijn we voor de laatste keer naar de 7007 Sea World Drive gereden. Waarom? Om onze laatste uurtjes in Seaworld door te brengen. Koffers zijn aan het gewicht, dus shoppen heeft geen nut. En iets anders zit er gewoon niet meer in. Na binnenkomst zijn we eerst naar Wild Arctic gelopen, dit hadden we nog niet gedaan deze paar keer dat we in Seaworld waren.

Bij de beluga’s zwommen er nu 3. 2 vrouwtjes en een mannetje.

Een van de vrouwtjes Whisper is overgekomen uit San Antonio en waarschijnlijk hebben wij haar daar gezien en zelfs een interactie met haar gehad. Bij de walrussen was er eindelijk eens wat leven in de brouwerij en in plaats van de hele tijd rondjes zwemmen, was hij nu met een pool noodle aan het spelen en kwam deze netjes naar ons toe brengen.

Nadat we hier een tijdje hebben staan kijken zijn we naar het stadion gelopen voor de orka show. Cathy had alvast de plekjes gereserveerd en de anderen volgden later. Helaas in de eerste show geen Tilikum. Hij lag wel in het bassin vlakbij, dus konden we hem wel zien.

Foto's show 1:

Tussen de show van 12 uur en de show van 2 uur in zijn we naar het Animal Connections at Sea Garden gelopen. Hier worden gestrande dieren opgevangen welke niet meer uitgezet kunnen worden. Zo ook de Opossums Journey en Annie genaamd, een luiaard Mila.

Er liepen verzorgers bij die je alles kon vragen en zij vertelden vol passie over hun dieren.

Annie mochten we zelfs aaien en dat deden we natuurlijk graag.

Bij de pretzelbakker snel een pretzel gegeten en weer terug naar het stadion. Ook nu hadden we pech en liet Tilikum zich niet zien. Hmm goede reden om weer terug te gaan toch?

Foto's show 2:

Omdat het nog te vroeg was om al naar het vliegveld te gaan, zijn we nog een keer naar het Animal Connections at Sea Garden gelopen en nu waren hier andere dieren te bewonderen.

Zo hebben we een hele tijd bij een kameleon staan kijken (wat een schattig diertje met die ronde oogjes en die klauwtjes in de vorm van handjes) en hebben we gelachen met een Kookaburra.

We hadden dit nog niet eerder ontdekt, maar gaan dit zeker vaker bezoeken. Nu werd het toch echt langzaamaan tijd om richting de uitgang te lopen. Nadat we Brandy en Erica gedag hadden gezegd, zijn Kim, Heleen en Cathy nog even met ons meegelopen richting de uitgang. Kim moest ook nog wat uit de auto halen, dus bij de uitgang Heleen en Cathy gedag gezegd en met Kim richting de auto gelopen. Blijken we zowat naast elkaar te staan, stond maar 1 auto tussen. Nu ook Kim gedag gezegd en via de International Drive en de Sandlake Road richting het vliegveld gereden. Op het cellphone parkinglot hebben we nog wat laatste dingen verplaatst en daarna de auto ingeleverd.

We hebben in de afgelopen 3,5 week 2.398 mile gereden oftewel 3.837 kilometer. Dat is niet weinig voor in en om Orlando. Zoals we al voorspeld hadden waren de koffers precies op gewicht en werden dus zonder problemen ingenomen. Voor de laatste hobbel hebben we onze korte broeken verwisseld voor spijkerbroeken en werd het tijd om ook deze horde te nemen. Ook hier ging het zonder problemen, alleen was de meneer die onze paspoorten met boardingpassen checkte wel erg chagrijnig. Misschien vond hij het wel vervelend voor ons dat we weg moesten en leefde hij gewoon met ons mee. We hebben onze tijd bij de gate doorgebracht met een beetje internetten op onze telefoons.

Het boarden begon erg laat en dat bleek ook want het vliegtuig kreeg al een pushback terwijl mensen nog hun plek aan het zoeken waren en hun handbagage aan het opruimen waren. Ondanks dat het een vol toestel was hadden wij 3 stoelen voor ons tweetjes en konden dus lekker ruim zitten. Het vliegtuig vertrok door de snelle pushback maar 10 minuten later dan gepland en na het eten ging bij ons het licht uit. Ik werd wakker van het licht voor het ontbijt en waren we zo’n anderhalf uur voor Gatwick. De vlucht is voor mijn gevoel prima verlopen, heb af en toe wat gehobbel gevoeld en dat de stoelriemen vast moesten. Gelukkig dit keer geen huilende kinderen, maar verder een rustige vlucht. Op Gatwick ging de controle erg soepel en voor we het wisten stonden we aan de gate voor de 2e vlucht. Hier werd wat moeilijk gedaan over de trolley koffers en hebben we er alsnog een ingecheckt. Achteraf niet nodig, maar scheelt weer een hoop gedoe door de gangen van Schiphol.

Ook de 2e vlucht verliep zonder problemen en om 12.50 uur stonden we op Schiphol op de landingsbaan. Na een vriendelijk welkom terug bij de douane en een knikje bij de nothing to declare liepen we richting vertrek 1 (nee, niet om weer te vertrekken), maar omdat Romy daar op ons stond te wachten. Thuis hebben we de koffers uitgepakt en ons gereed gemaakt voor de volgende dag weer aan het werk. De vakantie zit erop. We hebben het enorm naar ons zin gehad. De bruiloft die we hebben meegemaakt was heel bijzonder en we voelen ons heel speciaal dat we daarbij aanwezig mochten zijn. De tickets voor de volgende vakantie zijn al geboekt, maar aftellen duurt (helemaal als het zo koud is) erg lang.