Lake Mills Park

Voor vandaag hadden we een dagje shoppen in gedachten. Posner Park, Altemonte Mall en verder zouden we wel zien. In ieder geval wilden we de Premium Outlets vandaag laten voor wat het was en eens wat anders bekijken.

Tijdens het ontbijt bedacht ik dat ik hier eigenlijk geen zin in had vandaag en dat ik liever wat wilde wandelen en genieten van de rust en het mooie weer. Sjon voelde daar ook veel meer voor en op Internet zijn we gaan zoeken naar een park niet te ver. Degene die ik uitgekozen op basis van foto’s en het feit dat deze grotendeels uit een boardwalk bestond lag in Chuluota. Deze plaats kenden wij al van naam, want in 2012 heeft Romy daar samen met Patricia (daar kennen ze elkaar ook van) op een ranch gewerkt. Dit zou zij 3 maanden doen, maar uiteindelijk is zij na 2,5 week weer naar huis gegaan omdat het gras waar de paarden mee gevoerd werden werd geïmporteerd uit Europa en Romy heel veel last had van haar hooikoorts. Normaal heeft ze in Florida geen last omdat het een ander grassoort is, maar ja als ze het uit Europa importeren ontkom je er niet aan. Sjon en ik zijn altijd nieuwsgierig geweest waar ze nu gezeten heeft, maar nooit kwam het ervan om hier naar toe te gaan. En nu hadden we bij toeval hier een park uitgekozen. Het adres van het park werd in de tom gezet en we zijn die kant op gereden.

In mijn gedachten was het dorp waar Romy en Patricia gezeten hadden landelijk zoals Groningen, maar dan met bossen. Niets bleek minder waar. Het ene huis was nog groter dan het andere huis, de oppervlakten rondom de huizen werden ook steeds groter.

Het park hadden we zo gevonden en na een broodje zijn we gaan lopen. Het is geen groot park, maar wel heerlijk om door heen te lopen.

Aan het eind zijn we bij een steiger over het meer gaan kijken. Hier stonden op dat moment mensen in het water te kijken, dus toen deze weggelopen waren, gingen Sjon en ik kijken wat er nou te zien viel. Een van de vrouwen zag dat en kwam terug om te vertellen dat hun kleinzoon in het voorjaar kikkerdril mee had genomen en dat de inmiddels geworden kikker nu hier is vrijgelaten. De kikker zat nog op een blad en ze wees ons hem aan. We raakten aan de praat en hebben zeker een half uur met ze (inmiddels was er nog een dame bijgekomen) staan praten over Amerika in zijn geheel. Wel grappig dat je met wildvreemden soms zoveel overeenkomsten kunt hebben terwijl je beiden uit een ander deel van de wereld komt. Uiteindelijk kreeg ik een knuffel en zeiden we elkaar gedag.

Wij zijn hierna richting de auto gelopen en hebben tom ingesteld op Dressage Cove (het adres waaraan de ranch lag). De ranch lag aan een onverharde weg, maar tjonge wat een mooie omgeving daar. We hadden net een beetje ontvangst met onze mifi dus via Facetime Romy mee laten kijken.

Ze herkende het uiteraard direct. Na nog een beetje door de omgeving gereden te hebben en zelfs op een gegeven moment een schildpad wat aan het oversteken was van de weg gehaald te hebben zijn we richting huis gereden.

Om 6 uur hadden we namelijk afgesproken met Arjan en Ina. Doordat we op de terugweg op de I4 iets file hadden waren we een paar minuten later en gingen direct naar Millers Ale House. Sjon, Arjan en Ina hadden de babybackribs genomen. Ikzelf had voor de zekerheid wat anders gekozen omdat ik geen bbq saus lust en de ribs hiermee waren gemarineerd. Dit bleek achteraf een goede keuze, want ik heb natuurlijk wel geproefd. Ondanks de bbq saus kon ik wel proeven dat de ribs fantastisch smaakten en letterlijk fall off the bone waren. Maar ook mijn chicken parmesan was om je vingers bij op te eten, zo lekker.

Zoals Arjan en Ina al hadden toegezegd en Teleton in zijn reactie aangaf “Eén keer kluiven bij Millers Alehouse en je hebt er weer een verslaving bij!” klopt inderdaad. Millers is wat ons betreft een blijvertje. Na het eten hebben we bij Arjan en Ina nog een kopje koffie gedronken en heerlijk buiten op het pooldek zitten kletsen. Voor we het wisten was het half 11 en we moesten nog even langs de Walmart voor boodschappen. Voor morgen hebben we nog geen plannen en besluiten dus morgenochtend wat we gaan doen.