Blue Springs State Park en Lyonia Preserve

Patricia en Romy hadden nog wat foto's gemaakt op het strand en 's morgens onderweg naar Posner Park.

Na het ontbijt en het rondje onder de douche hadden we besloten om vandaag naar het Blue Springs State Park te gaan. Patricia wilde graag een alligator in het wild zien en daar zijn we ze wel eens tegengekomen. De ingang van het park hadden we zo gevonden en na het betalen van de fee zijn we naar de parkeerplaats gereden.

Het water dicht bij de rivier was erg donker en kon je niets zien. Ook stond het water erg hoog en waren er weinig takken waarop een alligator kan rusten te zien.

We liepen op ons gemak over de boardwalk en bij elke opening speurden we de kant af. Bij één van de openingen troffen we wel een specht die druk bezig was een gat in de stam te hakken.

Toen hij eenmaal door de bast heen was gooide hij allemaal rotzooi naar beneden en moest je echt uit kijken. Het was erg druk en er waren veel mensen in het water aan het zwemmen of op een band aan het dobberen. Het weer was er heerlijk voor. We liepen helemaal door naar het einde en bij de spring waren mensen aan het duiken.

Ook op de terugweg werd iedere opening door ons bekeken. Een tegemoet komende man zei tegen ons er zwemt een manatee, dus wij direct achter hem aan en inderdaad er zwom een manatee voorbij.

We hadden al van de ranger gehoord dat dit wel vaker voorkwam en dat bij een enkele manatee het zwemmen niet verboden wordt en daarbij zijn manatees hele sociale dieren dus die zoeken de mensen toch wel op. We liepen een tijdje met de manatee mee totdat hij in het donkere water verdwenen was. Op dat moment liepen er voor ons 2 eekhoorntjes. De ene bleef even mooi zitten voor de foto, de ander dook direct weer weg.

Terwijl we naar de eekhoorntjes aan het kijken waren stak er vlak naast ons een Black Racer over, maar gelukkig was de camera snel genoeg om ook deze mooi vast te leggen.

Bij de auto spraken we nog een ranger en vroegen hem wat voor slang het was. Dit is een niet giftige slang en leeft van insecten enzo. Handig om dus in de buurt van je huis te hebben.

Hierna zijn we naar een ander deel van de rivier gereden en hebben daar wel alligators horen brullen, maar helaas ook hier niet gezien. We hadden namelijk van de eerste ranger gehoord dat hier in de buurt 3 alligatornesten waren en dat de vrouwtjes de hele tijd heen en weer zwommen. Dat gebrul was omdat ze reageerden op een propellerboot in de verte.

Omdat hier verder niets te zien was en we de lunch niet konden nuttigen. Sjon was namelijk een belangrijk item vergeten om te kunnen lunchen namelijk messen. Gelukkig zijn wij erg flexibel en werden de plannen snel aangepast en koers gezet naar Steak & Shake.

Hier hadden we in 2009 al een keer een tip van iemand over gehad, maar nog nooit van gekomen. Nu maken ze op dit moment veel reclame over de birthdaycake shake en uit het blog van Pieter en Petra begrepen we dat deze erg lekker smaakte. En inderdaad deze shakes zijn zeker de moeite waard.

Omdat het nog geen tijd was om al weer richting de condo te rijden, werd de Tom erbij gepakt en het adres van Lyonia Preserve opgevoerd. Dit was nog maar een klein kwartiertje rijden vanaf het punt waar we op dat moment waren. Eerst hebben we gekeken waar we toegang konden betalen, maar dit bleek niet te hoeven. Op de trailmap bleek dat er 3 trails waren die als het ware aan elkaar geknoopt zaten. Als je de langste deed, deed je automatisch ook nummer 1 en nummer 2. We besloten om de langste te doen. Het was erg warm, dus gewapend met genoeg drinken zijn we begonnen met de wandeling van 2,4 mile. We hebben veel sprinkhanen, mieren, torren en salamanders gezien, maar helaas geen vogels.

Vlak voor het einde kwamen we geluk nog wel een puma tegen, dit was uiteraard het toefje slagroom op een hele geslaagde dag.

Omdat we voor de tussen de middag al brood hadden gehaald zijn we richting de condo gereden en hebben daar het brood opgegeten. Morgen wordt een dagje met veel zwart en wit.