Gisteravond kreeg ik voor het in slaap vallen nog een berichtje via Facebook of we het leuk vonden om af te spreken met Petra. Petra ken ik al sinds 2009 eerst via haar weblog en daarna ook via Facebook. Ja, natuurlijk wil ik dat, lijkt me super leuk om elkaar eens live te zien.
We spreken rond 12 uur af op de parkeerplaats van het Great Falls National Park. Dit geeft ons de ruimte om rustig alle spullen bij elkaar te zoeken en toch ook nog tijd deze fantastische vakantie af te sluiten met een wandeling door een mooi stuk natuur. Om 5 voor half 11 lever ik de sleutels van onze kamer in en rijden we langs de supermarkt iets verderop in de straat. Hier haal ik snel een vers brood voor tussen de middag. Onze volgende stop is het Great Falls National Park. Hier lopen we eerst even het visitorcenter binnen voor een stempel in onze parkenpaspoort en kijken een film over de historie van het Great Falls National Park. Daarna zijn we weer teruggelopen richting de auto en hebben daar terwijl we nog wat tijd over hadden voordat Petra kwam wat brood gegeten. Niet veel later kwam Petra samen met Cosmo haar hond aangereden en hebben we terwijl we gezellig over van alles en nog wat aan het kletsen waren een rondje gelopen bij de watervallen.
We waren hier al eerder geweest, maar niet verder gekomen dan de 3 overlookpunten. Nu zijn we een stuk verder gelopen waarvan wij niet wisten dat het er was. Super leuk dus en we weten al zeker dat als we weer in de buurt zijn daar nog meer te onderzoeken hebben.
Na bijna anderhalf uur waren we weer bij de auto’s en hebben we elkaar gedag gezegd. Volgende keer als we in Washington zijn spreken we zeker nog een keer af.
Onderweg richting Alamo hebben we de tank nog even volgegooid en de auto afgeleverd. We kregen een keurig 0 bonnetje, dus dat was helemaal goed gekomen. We hebben op 52 mile na 4.000 mile (oftewel 6.354 kilometer) gereden en hiervoor hebben we 155,231 gallons (dat is ahum 587,163 liter!) bezine getankt. De bus van Alamo stond al op ons te wachten en binnen no time waren we op Dulles. De koffers waren precies op gewicht en nadat we alle controles en formaliteiten door waren hebben we over de A-B pier gelopen. Het was iets drukker als dat we gewend waren in deze pier. Misschien doordat er 2 A380’s stonden. Eén van British Airways en één van Air France. Het boarden bij gate A15 begon om even na 5 uur en ging eigenlijk heel georganiseerd.
Wel hadden we veel kleine kinderen om ons heen, maar goed we vliegen grotendeels ’s nachts, dus misschien valt het mee. Helaas trok er op het moment van vertrek een onweersbui over en werden alle toestellen aan de grond gehouden. Met een vertraging van 45 minuten vertrokken we uiteindelijk toch. De gezagvoerder gaf wel aan dat hij extra had laten bijtanken zodat we de verloren tijd onderweg in konden halen.
Inmiddels was er 2 rijen achter ons een vrouw alleen met 3 kinderen komen zitten. 2 meisjes en 1 jongen, welke op schoot zat en dat mag alleen als het kind jonger is dan 2 jaar hoorden we van de stewardess. Maar volgens ons en deze sterwardess is dat bij dit jongetje echt een twijfelgeval. Het jongetje wilde niet op schoot, maar rondlopen en als het zijn zin niet kreeg zette hij het op een krijsen (niet huilen, maar echt krijsen). Dit heeft echt de hele vlucht geduurd. De stewardessen hebben zelfs af en toe met hem rondgelopen om hem maar stil te krijgen. De overige kleine kinderen hebben we niet gehoord en zelfs het hondje wat aan boord was hebben we maar heel even in het begin gehoord omdat het bang was. Het was duidelijk een vlucht welke wij niet snel zullen vergeten. Gelukkig was het cabinepersoneel super aardig en ook het eten was weer prima van smaak.
De piloot heeft woord bij daad gehouden en 4 minuten na geplande landingstijd stonden we op de Kaagbaan aan de grond. Het taxiën duurde daardoor niet zo heel lang.
Bij de douane stond bijna geen rij en waren wij de enige (?) met een Europees paspoort. De koffers konden we van bagageband 15 afhalen en ook de laatste hobbel werd zonder problemen genomen. Buiten bij vertrekhal 3 stond mijn vader al op ons te wachten en zijn we terug naar huis gereden. Hier was Romy zich druk aan het voorbereiden voor haar tentamen, maar gelukkig kon ik haar nog even knuffelen voordat ze naar school ging. De vakantie is voorbij, maar wat hebben we een hoop verschillende dingen gezien en gedaan. We zijn door 13 verschillende staten gereden. We hebben wandelingen in natuurparken gemaakt, we hebben wandelingen in grotten gemaakt, we hebben veel informatie gekregen over de Civil War, de Revolutionaire War, de presidenten van Amerika, we hebben gefietst door Washington, gewandeld in de duinen van Indiana, beren en herten gezien in de Great Smokey Mountains, we hebben herinneringen opgehaald in Columbus Ohio en nog veel meer. Het was echt een super reis, waar Sjon en ik nog veel over na zullen praten! Als laatste willen we iedereen bedanken voor de leuke reacties hier op het blog, maar ook op Facebook. Het lezen van deze reacties was 's morgens altijd het eerste wat we deden.
