Ondanks dat we gister lekker rustig aan gedaan hadden, was onze innerlijke wekker nog dik in orde. Om half 6 was ik klaar wakker en ook Sjon volgde vrij snel. Dit resulteerde in een vroeg vertrek want om kwart voor 8 zaten we al in de auto richting het zuiden.
Onze eerste stop was een Walmart in Tennessee, vlak aan de Interstate waar we wat boodschappen gedaan hebben.
Onze volgende stop lag net onder Nashville, namelijk Franklin waar de Battle of Franklin heeft plaatsgevonden in de burgeroorlog. Er zijn in dit dorp 3 locaties waar je een tour van een uur kunt doen en omdat we zo lekker vroeg waren besloten we om deze alle drie te doen. We begonnen met het Carterhouse. Rondom het Carterhouse heeft de daadwerkelijke battle zich afgespeeld.
Dit huis staat aan de top van een open veld aan de rand van het dorp Franklin. Hier woonden de heer en mevrouw Carter met hun 8 kinderen. Franklin was al eerder door de Union (noordelijke) soldaten in bezit genomen. En omdat de zuidelijke soldaten steeds meer terrein begonnen te verliezen en Franklin een strategisch goed gelegen punt is om weer naar het noorden op te trekken, wilde de zuidelijke Franklin heroveren. De zuidelijke soldaten lagen in het open veld en waren duidelijk zichtbaar voor de noordelijke soldaten. Maar deze noordelijke soldaten wilden helemaal niet vechten, deze wilden richting Nashville. Hiervoor moesten ze echter een rivier over en deze rivier was door de hoeveelheid regen buiten de oevers getreden en daardoor was de rivier niet te overbruggen. Op 30 november 1864 begon de bloederigste veldslag in de burgeroorlog daar in Franklin bij het huis van de familie Carter. 25.000 noordelijke soldaten en 30.000 zuidelijke soldaten hadden zich verzameld op het open veld in Franklin. De familie Carter zocht hun bescherming in de kelder van hun huis en daar hebben ze de 5 uur durende veldslag uitgezeten. Omdat de aanval laat in de middag begon, zo rond half 5 en het om 5 uur in november daar al aardedonker is konden de soldaten niet meer zien wie ze nu neerschoten. Op het moment dat ze wat hoorden of een vuurflits zagen schoten ze en dit kon zomaar een soldaat van het eigen regiment zijn. In deze 5 uur waren er bijna 10.000 doden en gewonden. Ruim 2.000 doden, 6.500 gewonden en ruim 1.000 vermist. Het huis van de familie Carter heeft door deze veldslag heel veel schade opgelopen en dat kon je goed zien.
We hebben een tour door het huis gedaan en zijn in de kelder geweest waar de familie geschuild heeft. Helaas mochten we binnen geen foto’s maken, maar de foto’s van buiten het huis vertellen het verhaal voldoende.
Hierna zijn we naar het Lotzhouse gelopen. Dit huis ligt aan de overkant van de weg (de belangrijke weg richting Nashville). Het Lotzhouse behoorde tot de familie Lotz welke pas in 1855 daar zijn komen wonen. Zij hebben een stuk grond van de familie Carter gekocht en daar in 3 jaar een huis gebouwd. Ook hier binnen was de schade van de oorlog goed te zien.
Als laatste zijn we naar Carnton Plantation gereden. Dit huis van de familie McGavock staat iets lager op de heuvel en wat verder van Franklin af. De zuidelijke soldaten waren dus zeg maar rondom dit huis bezig. Omdat de vrouw des huizes een bekende was van één van de leiders van een regiment werd dit huis ingericht als veldhospitaal en hier werden veelal de amputaties gedaan.
Ook hier hebben we een rondleiding door het huis gedaan en kon je duidelijk zien waar de amputaties gedaan werden door de bloedsporen die diep in de houten vloer getrokken waren. Na deze veldslag hebben de bewoners van Franklin de doden zuidelijke soldaten begraven op 3 feet diepte met als dit bekend was naam, regiment en rang open een houten plank. De soldaten hadden in die tijd nog geen naamplaatje. Door een koude winter die hier op volgde waren deze houten plankjes nodig als brandhout. De daaropvolgende warme (hete) zomer zorgde ervoor dat de lichaamsresten door beesten werden opgegraven. In 1866 heeft McGavock 2 hectare grond afgestaan om daar een begraafplaats te maken voor deze soldaten. Ze hebben iemand erbij gehaald om zoveel mogelijk soldaten te identificeren. Van de 2.000 doden zijn er 1.481 begraven en van deze 1.481 waren er 990 geïdentificeerd. Wat natuurlijk een hele prestatie is voor het feit dat dit 150 jaar geleden is.
Na al deze indrukken (het was inmiddels 4 uur) zijn we de rit richting Alabama gaan vervolgen. In de auto waren we beiden helemaal stil van de verhalen die we zojuist te horen hadden gekregen.
In het hotel aangekomen hadden we geen puf meer om nog op pad te gaan en zijn we op bed gaan liggen en hebben televisie gekeken. Morgen gaan we naar het U.S. Space & Rocket Center hier in Huntsville. Voor de geinteresseerden hieronder een afbeelding van de veldslag.
