Omdat de battlefield waar we als eerste heen wilden vanmorgen pas om 9 uur open ging, konden we rustig aan doen. Deze locatie was vanaf het hotel maar 5 minuten rijden, waardoor we om kwart over 9 daar het terrein op reden.
Omdat het afgelopen weekend memorial day weekend was hebben ze op de plaats waar de werkelijke gevechten plaats gevonden hadden vlaggen neergezet. Voor ieder slachtoffer van deze battle één.
In 1812 heeft bij het River Raisin National Battlefield Park het twee en een half jaar durende gevecht om Canada en Amerika afgespeeld. De Engelsen zijn na de revolutionaire oorlog teruggedrongen naar Canada en de Amerikanen wilden in 1812 een poging doen om de Engelsen van het continent Amerika te verdringen. Helaas kregen zij de native Americans (Indianen) in dit gevecht niet mee en deze kozen de kant van de Engelsen. Dit mede ingegeven door het feit dat de Amerikanen richting het westen aan het trekken waren en de native Americans aan het verdringen waren van hun eigen plekken. Helaas voor de Amerikanen verloren ze de slag bij de River Raisin en werd Michigan Territory (zoals de staat Michigan destijds heette) zelfs onderdeel van Canada. Dit heeft 15 maanden geduurd en aan het eind van deze strijd konden de Amerikanen de staat weer terug winnen. Het was een interessant stuk geschiedenis, waar wij nog niet eerder iets over gehoord hadden. Hierna hebben we de rit richting Holland in de Tom gezet en die kant op gereden. Rondom Detroit was het erg druk qua politie, maar verder was het erg rustig. Het rijden door Michigan is plat, groen en erg schoon. Op het moment dat we van oost naar west reden, leek de weg verdacht veel op de A6 tussen Almere en Lelystad. 2 banen aan iedere kant met in het midden een groenstrook en aan beide kanten van de weg ook veel groen. Het is absoluut een hele mooie staat, maar heeft weinig schokkends. Wat wel opviel waren de enorme hoeveelheden vrachtwagens die door deze staat rijden. In Holland aangekomen, hebben we onze Groupon ingeleverd en konden we een stukje Nederlandse historie zien.
Het is kleinschalig opgezet en vooral op kinderen gericht, maar wel ontzettend leuk. Het is jammer dat de tulpen al uitgebloeid waren, want dat had het nog leuker gemaakt. We hebben ons hier bijna 3 uur vermaakt en vooral veel gepraat met de mensen die daar werkten. Ze vonden het geweldig om bijvoorbeeld te horen dat ik vroeger ook op houten klompen had gelopen. Dit naar aanleiding van de klompendans en de klompenmakerij.
En zo nog meer wetenswaardigheden gedeeld. Tijdens de klompendans werd Sjon even lastig gevallen door of Amalia of Abigail (voor de kenners “de Aristokatten”). Kon niet goed zien wie van de twee het was, maar deze dame had er gauw genoeg van en waggelde weer vrolijk verder.
Rond 4 uur zijn we richting ons hotel in Indiana (jawel, wederom een staatswissel) gereden. Terwijl we hier al een tijdje waren kwamen we er ineens achter dat we ook een uur terug in de tijd zijn gegaan. Het tijdsverschil met Nederland is dus nu 7 uur. Toch wel handig als de klok op je mobiel automatisch overspringt naar de juiste tijd. We blijven hier 2 nachten en morgen gaan we naar het Indiana Dunes State Park.
Vlakbij onze parkeerplaats in Holland zat een nest van een Red-winged blackbird met in ieder geval één jong erin.
