Wederom waren we vroeg wakker en zaten we om 7 uur al aan het ontbijt. Kijk, hier houden wij van, lekker vroeg de dag beginnen en dan vroeg op pad.
Om even na 8 uur had ik uitgecheckt en konden we op weg. Onze eerste stop voor vandaag is het Salt Fork State Park en dit ligt al in de staat Ohio. Om daar te komen moeten we 2 keer een staatswissel doen, namelijk van Pennsylvania naar West Virginia en daarna Ohio.
In eerste instantie zou de rit volgens Tom er ruim 3 uur over doen en op mijn printje uit Google Maps stond echt maar net 2 uur. We snapten er niets van totdat we ons bedachten dat we natuurlijk de optie om snelwegen te vermijden hadden aangezet. Dit snel aangepast en toen was het inderdaad een stuk minder tijd.
Onderweg zijn we bij een supermarkt gestopt om brood te kopen voor de lunch. Daarna hebben we onze tank nog wat te drinken gegeven. Toch wel raar dat deze altijd zo’n ontzettende dorst heeft. Een stel uit Florida had hetzelfde probleem, alleen schijnbaar geen geld om het te betalen. Ze waren op de parkeerplaats muziek aan het maken om op deze manier geld in te zamelen zodat ze hun dorstige auto te drinken konden geven.
Op het moment dat wij weg reden kwam er een man met een jerrycan aangelopen. Of het nou was om van ze af te komen of dat deze man echt behulpzaam was zullen we niet weten, want wij hebben onze weg vervolgt. Bij de State Park aangekomen (waar overigens een campground bij zit) hebben we eerst het brood gegeten en daarna zijn we een wandeling gaan doen. Deze wandeling van iets meer dan 2 mile (3,3 kilometer) liep dwars door het bos, maar wel met behoorlijke klimmen erin.
Na deze wandeling zijn we nog een rondje door het park gereden met de auto om vervolgens bij het Stone House museum een kijkje te nemen. Dit huis, gemaakt van mergel, is het enige huis wat in het State Park staat en nog volledig origineel is.
Nadat we hier even hadden staan praten zijn we het park uitgereden en hebben koers gezet richting het hotel in Columbus. We hebben vandaag wel veel wildlife, zoals herten, wasbeertjes, buidelratten en eekhoorntjes gezien, maar helaas niet datgene wat we graag wilden zien. Deze lagen allen dood langs de weg. Het hotel hadden we gauw gevonden en het laatste stuk was voor Sjon weer heel herkenbaar. Helaas hebben we niet het gevraagde kamernummer gekregen. Maar de kamer die we nu hebben is soortgelijk. Nadat we alle koffers naar boven hadden gebracht, zijn we weer in de auto gestapt op zoek naar een Walmart. Echter op de hoek van het hotel zit een grote supermarkt en daar bij de saladebar hebben we een salade in elkaar gezet. In onze hotelkamer hebben we deze salade gegeten en hebben we nog wat televisie gekeken. Morgen gaan we downtown Columbus en uitvinden hoeveel Sjon nog weet van zijn tripje in 1998.