Wachten duurt lang, helemaal als je al ver van te voren alles geregeld en geboekt hebt. Maar de teller staat vandaag precies op een week.

Tijd om ons tripje naar Schiphol te maken en voor het goede gevoel "ons" toestel uitzwaaien. Rond 12 uur zijn we in de auto gestapt en hebben eerst Romy en Ramon bij Pathe Arena afgezet. Onderweg naar Schiphol zag ik dat het boarden al begonnen was, terwijl ze de hele week steeds ruim een half uur vertraging haddden. Nadat we de auto op een rustig plekje in de parkeergarage hadden geparkeerd zijn we snel naar het panoramadek gelopen. Ik had namelijk net daarvoor al gezien dat de gate gesloten was. In eerste instantie dachten we dat we hem niet zouden kunnen spotten vanaf het panoramadek, maar toen ik met de telelens ging kijken zag ik dat we geluk hadden.

Aan de gate

Naast onze stonden mensen uit de richting van Drenthe en zij stonden daar om hun zoon uit te zwaaien. Hun zoon gaat voor 7 maanden naar Calgary. Ze wisten niet precies welk toestel, maar wel het vluchtnummer. Toen ik keek naar het vliegtuignummer op mijn app, zag ik dat ze de verkeerde in de gaten aan het houden waren en nu konden ze nog net foto's van het toestel maken, want deze had net zijn pushback gekregen. Nadat het toestel van hun zoon uit beeld verdwenen was en zij vlak daarna ook, kreeg ons toestel pushback.

pushback

PHAKF

Niet veel later was de pushbacker losgekoppeld en kon ons toestel richting de Polderbaan taxien.

onderweg naar de Polderbaan onderweg naar de Polderbaan2

laatste blik

Toen het laatste stukje van de staartvleugel uit beeld verdwenen was zijn we naar Schiphol Plaza gelopen en hebben daar eerst een broodje gehaald, met het broodje zijn we naar de Starbucks gelopen en hebben onder het genot van een heerlijk bakkie Starbucks het broodje op gegeten en op Kim gewacht.

IMG 2858 IMG 2861

Kim was vandaag aan het werk en we hadden afgesproken bij de Starbucks om even gezellig bij te kletsen. Niet veel later kwam ze er aan gelopen en hebben we onder het genot van nog een bakkie koffie lekker zitten kletsen over, hoe kan het ook anders, Florida en Amerika in het algemeen. Rond een uur of 3 zijn we richting de auto gelopen. De volgende keer dat we hier zijn, is het omdat we eindelijk gaan vertrekken. Het wordt een lange week, want we hebben er allebei ongelofelijk veel zin in, maar het eind van het wachten komt in zicht.