Vanmorgen om half 6 werden we gebeld door Romy dat ze veilig in Frankfurt waren aangekomen. Helaas ben je daarna klaar wakker en kom je niet meer in slaap.
Nu vind ik dat niet erg, want ik wilde graag gebeld worden als ze aangekomen was.
Het gevolg was dus dat we vroeg aan het ontbijt zaten en nadat we zeker wisten dat de vlucht naar Amsterdam van Romy en Ramon ook werkelijk vloog (weliswaar met vertraging) zijn we op pad gegaan richting Flamingo in de Everglades.
Bij het visitorcenter hebben we een kaart gehaald met alle trails en mogelijkheden en nadat we door de officiële ingang zijn gegaan konden we de 34 mile lange rit naar het einde rijden.
We wilden eerst helemaal naar het einde rijden en dan op de terugweg kijken waar we gingen stoppen. Uiteraard als we iets interessants zagen stopten we wel even.
Hetgene wat ons met name enorm opviel was de uitgestrektheid van dit gebied. Helaas begon het onderweg te regenen en werd het zicht daardoor een stuk minder.
Bij het visitorcenter in Flamingo aangekomen was het net even droog en we hoorden dat er daar in de omgeving veel Ospreys zaten omdat het paarseizoen er aan komt. We wilden een klein stukje wandelen, maar na een paar minuten zijn we teruggegaan.
We hadden geen antimuggenspray op gespoten en we werden echt aangevallen. We waren nog maar net terug bij de auto of het begon al weer te regenen. Dan maar verder met de auto. We zijn over een camping gereden, waar ook nog daadwerkelijk mensen in een tentje aan het kamperen waren. We hebben een osprey gezien bij een nest waar hij of zij aan het roepen was naar zijn partner.
Zo'n grote vogel en dan zo'n krassend geluidje, klinkt net als een bald eagle, zo mooi. Onderweg hebben we nog diverse regenbuien gehad en hierdoor is het van het wandelen niet gekomen.
Bij de laatste en grootste stop wilden we nadat we wat gegeten hadden nog een poging wagen maar op het moment dat we klaar waren met eten, kwam het op zijn Floridiaans de hemel uit.
We besloten om maar terug te gaan naar het hotel en daar dan maar op de kamer ons te gaan vermaken. Op de terugweg zijn we gestopt bij de Walmart om voor het avondeten wat te halen, dan hoefden we ook de deur niet meer uit. Even na 3 uur waren we terug bij het hotel. Toen ik onze kamer deur wilde openen, bleek deze open te staan. Hmm vreemd, schoonmaakster misschien nog binnen? Nee, niemand binnen, bedden en alles wel opgemaakt. Eerste blik vertelde dat er niets weg was, koffers zaten nog dicht en alles stond nog op zijn plek. We hebben de laptop gepakt en zijn naar de lobby gelopen. In eerste instantie om het incident te melden en in tweede instantie om daar aan een tafel het verslag van de dag er voor te schrijven. Op onze kamer hadden we geen bureau staan. Uiteraard vele excuses en als we wat misten moesten we het vooral doorgeven. Ze zouden de schoonmaakster aanspreken en ga zo maar door. Terwijl we daar zaten merkten we pas dat een receptioniste van een hotel eigenlijk best een zwaar beroep is. Hij kreeg diverse telefoontjes waaruit je kon opmerken dat er om informatie gevraagd werd of er iemand in het hotel geweest was. Vervolgens kwam er een apart stel binnen, wilden een kamer boeken met een kortingsvoucher en betalen met de creditkaart van zijn broer. Hector (zo heette de man) vond het niet leuk dat de receptionist dit niet accepteerde en werd zelfs boos toen er bij contante betaling een deposit geclaimd werd. Uiteindelijk heeft de dame die hij bij zich had haar creditkaart laten roken. Toen ze naar buiten liepen mopperde hij nog na, ik kom hier nooit meer... Veel afleiding dus, met als gevolg dat ik maar één dag heb kunnen wegschrijven en nog steeds een dag achter liep. In de kamer hebben we het meegenomen eten opgegeten en hebben toen wat afleveringen van Bones gekeken. Buiten hoorde we nog steeds de regen vallen. Morgen gaan we richting Sanibel Island waar we vier nachten verblijven. Misschien dat we nog teruggaan naar de Everglades (tenminste het stuk van vandaag) om een walk met een ranger te doen, maar dat is afhankelijk van het weer.