Geheel tegen mijn gevoel in hebben we gister niet online ingecheckt. Door de fout van Lufthansa in april van dit jaar stond Romy op de vlucht van Frankfurt naar Orlando dubbel op de boekingscode.
Eén keer op de wachtlijst, daar geplaatst door de Lufthansa/United combi omdat zij hun tickets hadden geannuleerd en één keer geboekt wat we in mei in Chicago geregeld hadden met de supervisor al daar. En omdat ik niet iets fout wilde doen met deze dubbele boeking, besloten we om maar vroeg naar Schiphol te gaan en het inchecken ouderwets daar te doen. Maar voorafgaand hieraan hadden we eerst nog de spanning in verband met de stakingen van Lufthansa. Gelukkig is het voor ons alleen bij de dinsdag gebleven en konden we donderdag gewoon naar Schiphol om in te checken. Ik had de wekker om 5.15 uur gezet, maar was door de toenemende spanning al ver voor de wekker wakker. Om 7 uur waren onze beiden taxi's gearriveerd en nadat we de koffers ingeladen hadden zijn Romy, Ramon en Sjon bij Ed in de auto gestapt en ben ik met mijn vader meegereden. Op Schiphol aangekomen hebben we gedag gezegd en zijn we naar de balie van Lufthansa gelopen in vertrekhal 1. Daar probeerden ze ons omdat we nog geen boardingpassen hadden via een computer dit nog te laten regelen, maar toen ik aangaf dat Romy er dubbel instond, mochten we in de rij plaatsnemen. De dame bij de incheck hebben we meteen gezegd dat er een dubbele boeking was en haar de confirmationtickets van Romy gegeven. En gelukkig niet veel later rolden de boardingpassen uit het systeem. We zaten op beide vluchten 2 aan 2 achter elkaar bij het raam, dus helemaal top geregeld dus. Omdat het eerste deel van de vlucht binnen Europa is, mogen we onze doorbrengen in het Schengengebied. Dit houdt in dat we geen paspoortcontrole hebben en na het scannen van onze boardingpassen naar de Starbucks konden lopen. Eindelijk kon ik ontspannen en alle stress loslaten.
Na de koffie met de muffin zijn we een rondje langs de winkels gelopen, maar je kan duidelijk merken dat het hier kleiner is en daardoor minder aanbod. De knip bleef op de portemonnee en niet veel later liepen we naar gate B17. Hier stond op dat moment nog een KLM toestel wat niet veel later pushback kreeg. Wij dachten dat het toestel wat daarna kwam ons toestel zou zijn, maar niets bleek minder waar. Er kwam nog een toestel van Vueling tussen door. Gelukkig was deze na het lossen en laden zo weer weg en kwam ons vliegtuig er aan.
20 minuten later dan gepland vertrokken we richting de Zwanenburgbaan. Hier stonden we als eerste en werd er al snel vaart gemaakt om richting Frankfurt te vliegen.
Wij zijn van uit het Amerikaanse gewend om op korte vluchten alleen wat te drinken en wat nootjes of iets te krijgen, maar we kregen nu 2 sandwiches met mozarella, basilicum en tomaat. Deze broodjes waren super lekker en dus ook zo op. We hadden het eten en drinken nog maar net op of de daling werd al ingezet.
Frankfurt is een mooi, groot vliegveld die erg duidelijk en overzichtelijk is.
Wij moesten naar gate Z58. Vlak voor dat we hier naar toe konden kregen we pas de eerste paspoortcontrole. Verder geen controle van handbagage of iets, dit hadden we alleen op Schiphol gehad. Ons vliegtuig stond al aan de gate en met 10 minuten vertraging verlieten we Frankfurt weer.
De vlucht zou ongeveer 10 uur duren, dus we maakten ons op voor een lange zit. We kregen al vrij snel de nootjes met drinken, gevolgd door de chicken or pasta variant. Romy en Sjon gingen voor de chicken, ik koos nu voor de vegetarische pasta. Ik weet niet hoe de chicken smaakte, maar mijn pasta had echt smaak. Ik had ook alles op het plateau op gegeten. Hierna kwamen ze geregeld langs met bekertjes water, jus d'orange of appelsap, maar als je wilde kon je ook wat anders halen. Zo hebben Romy en Ramon een beker whisky en een beker baileys gehaald (was gratis trouwens) Het personal entertainment systeem was gedateerd en het aanbod beperkt. Zo deed de vluchtinformatie, waar wij graag naar kijken het niet. Ik heb uiteindelijk 2 films gekeken, wat gelezen en veel gedoezeld. De vlucht duurde erg lang, maar dan kom je ook wel ergens. Vlak voor landing kregen we nog een tweede maaltijd aangeboden en dit was de keus een Duitse braadworst of pasta. Omdat ik de pasta al eerder had genomen, koos ik nu voor de braadworst. Hier zat zuurkool met aardappelpuree bij. En dit smaakte meer dan prima. Ik heb een deel van mijn braadworst op het meegeleverde broodje gedaan en zo had ik een heerlijk broodje braadworst.
Om precies 10 over 6 lokale tijd stonden we in Orlando aan de grond en konden we de lange rij bij immigrations in. Na ongeveer 45 minuten kregen we de mogelijkheid om als Estareizigers bij een computer ons akkoord te krijgen, maar omdat het voor Ramon de eerste keer is dat hij in Amerika is en ik liever met zijn vieren tegelijk het stempeltje krijgen, zijn we in de rij gebleven. Dit duurde nog een kwartier en na wat vragen over hoelang we blijven en wanneer we voor het laatst in de US waren kregen we alle vier de stempel en mochten we de koffers van de band halen. De shuttle naar de main terminal stond al klaar en konden we direct doorlopen naar National. We werden naar een rij met auto's gewezen en Sjon vroeg of er ook een Traverse beschikbaar was. Helaas waren deze er niet meer, maar als we naar Alamo liepen en aangaven dat hij ons stuurde konden ze ons daar wel aan één helpen. En zo gebeurde het dat we om even voor 8 via Alamo het vliegveld afreden. We wisten de weg naar de villa van onze gastheer en gastvrouw uit ons hoofd, dus Tom kon nog even bijkomen van de lange vlucht. Op de hoek naar de villa zit een Walmart, dus daar hebben we eerst een stop gemaakt voor wat noodzakelijke boodschappen en hierna zijn we naar de villa gereden.
Nadat we alle koffers en boodschappen naar binnen hadden gebracht, werd het tijd om de slaapkamers op te gaan zoeken. Het was een lange dag, waarin alles liep zoals het moest lopen. Morgen gaan we wat shoppen en even bijkomen van deze lange reisdag