Omdat het gisteravond iets te laat was geworden, wordt het de volgende morgen automatisch ook iets later voor dat je helemaal up and running bent.
Om half 11 lokale tijd hadden we uit gecheckt, de sleutels weer afgegeven bij de receptie en via een benzinepomp en de Walmart richting de noord unit van het Theodoor Roosevelt National Park gereden. Deze noord kant is kleiner en minder toeristisch. Ter vergelijking, aan de zuidkant komen er per jaar 600.000 bezoekers. Aan de noordkant 20.000, waar wij er dit jaar 2 van zijn. Nadat we onze toegangsbewijs hadden laten zien werden we opgewacht door 2 bizons die echt vlakbij de ingang stonden. Dat is nog eens een geweldige binnenkomer.
We waren nog geen 5 minuten aan het rijden of we spotte 2 hertjes langs de kant van de weg. Deze waren we gister niet tegen gekomen. Natuurlijk hebben we hier ook even staan kijken en wat foto’s gemaakt.
Onze eerste stop was het visitor center en daar hoorden we dat aan het eind van de weg (hier was het geen loop, maar een weg die je heen en terug rijdt) gister een kudde bizons zaten. Het was mij gister al opgevallen dat we alleen mannelijke bizons zagen en geen vrouwelijke met jongen. Dat klopte dus, de vrouwen en de jongen leven in een kudde en de mannen in kleinere groepen.
Alleen in de paartijd zoeken ze elkaar op en gaan de mannen zelfs met elkaar vechten. Heel af en toe gebeurd dat nu al, terwijl de paartijd volgende maand pas start. We besloten om eerst helemaal naar het eind te rijden en op de terugweg overal te stoppen en te kijken, behalve als we onderweg wildlife zagen natuurlijk. En dat zagen we, heel in de verte zagen we herten lopen en met de 300 lens hebben we deze geprobeerd te fotograferen.
Bijna aan het eind van de weg zagen we inderdaad de kudde bizons. Het waren wel een stuk of 75 bizons, met inderdaad jongen.
Aan het eind van deze weg hebben we geluncht en daarna nog een stukje gelopen. Omdat we hier erg hoog in het park zitten en het alleen maar prairie is, waande ik mezelf even alsof ik weer terug was naar de kleine huis op de prairie. Omdat het pad waar we over moesten lopen erg smal was en we na ongeveer een kilometer nog steeds hetzelfde zagen zijn we terug gelopen naar de auto.
Wel hebben we op een ander stuk een super schattig eekhoorntje gezien.
Op de terugweg naar de uitgang hebben we uiteraard weer even gestopt bij de kudde bizons. En dan te bedenken dat deze geweldige beesten bijna uitgestorven waren. In het wild waren op een gegeven moment nog maar 73 bizons over, terwijl op boerderijen er nog 2000 leefden. In de tijd van de indianen en voor de mensen het land claimden leefden er in het noorden van Noord Amerika op de top 60 miljoen bizons. Ik hoef het niet voor te rekenen hoeveel er dus door mensen zijn uitgemoord. Gelukkig zijn ze nu beschermd en hebben ze in 1956 een kleine kudde van 29 bizons in de zuid unit van het Theodoor Roosevelt National Park vrijgelaten en binnen 6 jaar waren dit er al 145. In 1962 hebben ze hiervan 20 (10 mannen en 10 vrouwen) naar de noord unit overgeplaatst. Op dit moment leven er weer 500.000 bizons in Amerika, in het wild of in gevangenschap.
We hebben bij diverse lookout views gestopt en genoten van het uitzicht. Het is en blijft jammer dat dit op de foto nooit tot zijn recht komt.
Terwijl we naar de volgende stop aan het rijden zijn zie ik in de verte (heel in de verte) iets bewegen op een rotsachtige plek. Met mijn camera kijk ik wat dit voor beesten zijn en het blijken Bighorn Sheep te zijn. Wow die hadden we nog niet in het wild gezien. Dat is dus weer een vinkje.
Bij het visitor center is een rotsformatie en daar kun je dichtbij komen en zien hoe dit door weersinvloeden wordt gevormd. We zijn in één van de openingen geklommen om het goed te kunnen bekijken. Wat is het toch bijzonder wat erosie door water, sneeuw en wind kan doen.
Vlakbij de uitgang moesten we nog wachten op overstekende wilde longhorn steers. Dat was nog eens een bijzondere toegift. We hebben zoveel wildlife gezien de afgelopen 2 dagen. Echt super geweldig.
Het stadje Watford City is een stadje opgebouwd uit trailerparken waar arbeiders voor de oliewinning uit het gebied verblijven. Er zijn heel veel trailerparken en voor zover wij het nu gezien hebben is de schade door de tornado afgelopen week heel beperkt gebleven. Het hotel waar wij nu in verblijven is pas 3 maanden geleden geopend en dus spiksplinternieuw. Het ruikt nog nieuw en is super mooi. Het dorp is aan het groeien door de hoeveelheid arbeiders en dat kun je merken. Het is geen bijzonder dorp, maar heeft wel potentie. Morgen gaan we weer van west naar oost, alleen dit keer de staat North Dakota doorkruisen. We gaan terug richting Minnesota en hebben wederom een lange rit voor de boeg.