Woensdag om 17:00 uur liep ik bij ons het kantoor uit. Mijn vakantie was begonnen. Sjon moest donderdag nog werken, maar daardoor had ik lekker mijn handen vrij om de laatste wassen te draaien, de koffers verder in te pakken met de laatste spullen en natuurlijk niet geheel onbelangrijk in checken.
Om 5 voor 11 zat ik achter de computer om dit varkentje even te wassen. Omdat Sjon en ik deze reis met miles hadden geboekt, moest ik ons beiden apart inchecken en persoonlijk vind ik dat minder fijn als dat ik ons beiden in één keer kan inchecken. Maar goed, het moest nu eenmaal in twee etappes. Ik begon met het inchecken van mezelf. Het leek allemaal goed te gaan tot het printen van de boardingpas. Hier kreeg ik de melding dat ik niet ingecheckt was en dat ik me moest begeven bij de balie om in te checken. Huh, wat is dit nu. Okay straks maar even verder kijken, eerst Sjon inchecken. Ook dit ging goed tot aan de boardingpas en hij kreeg dezelfde melding. Inmiddels had ik voor mezelf wel een mail ontvangen dat ik wel was ingecheckt, maar dat de boardingpas nog niet geprint kon worden. Pff nou ja dat valt gelukkig weer mee. Na alle problemen die we op dit moment met United hebben voor de vlucht van oktober, was ik toch wel even geschrokken. De volgende morgen werden we door mijn zwager naar Schiphol gebracht. Die werkt vlakbij Schiphol en omdat Romy op tijd in Amsterdam moest zijn was dit een prima oplossing. Nadat we Romy met een paar dikke knuffels gedag hadden gezegd zijn we naar Schiphol vertrekhal 3 gereden. Na even in de rij te hebben gestaan bij de balie kregen we de boardingpassen en konden we door naar de douane. Hier heb je tegenwoordig een zelfscan balie en nadat we onze paspoort hier hebben laten scannen konden we door naar de taxfreezone. De eerste hindernissen waren genomen. Tijd voor onze kop koffie en onze bijbehorende halve muffin. Deze zijn zo groot dat we er altijd één delen. Om half 10 zijn we richting gate G7 gelopen en daar konden we door de check met vragen over de inhoudt van onze koffers, of we nog een kadootje van iemand hadden meegekregen etc. Omdat we alle vragen goed hadden beantwoord kregen we dit keer een roze sticker en mochten we door naar de bodyscan. Ook hier was het allemaal in orde en konden we terwijl we aan het wachten waren nog even via internet met Romy kletsen en toen werd het tijd om het vliegtuig in te stappen.
Het toestel zou om 10:55 uur vertrekken, maar vertrok, omdat het later uit Chicago was aangekomen, pas om half 12. Het toestel was op zijn zachts gezegd gedateerd en was het scherm voor de film, kleiner dan klein en mocht je niet zelf kiezen welke film je wilde zien, maar zat je vast aan een voorgeprogrammeerd arsenaal. Gelukkig hebben we het entertainment gedeelte niet nodig om ons tijdens de vlucht bezig te houden en stonden de schermen bij Sjon en mij op de map, zodat we konden zien waar we op dat moment vlogen. Na de maaltijd, wat eigenlijk de naam maaltijd niet mag hebben, ben ik vrij snel in slaap gevallen en heb het grootste gedeelte van de vlucht geslapen (gebeurd me normaal gesproken nooit op de heenreis). En zo gebeurde het dat het laatste wat je gezien hebt op de kaart Schotland is en het eerste wat je weer ziet Canada.
Ondanks de vertraging ging de vlucht voorspoedig en stonden we om kwart voor 1 (ipv 10 over 1) al in Chicago aan de grond. In het vliegtuig mochten we al gebruik maken van de telefoon, dus heb ik gelijk met Romy gebeld om door te geven dat we veilig aangekomen waren. De hobbel bij immigrations was simpel gezegd een hobbeltje te noemen, want nadat we in een korte rij hadden gestaan, hadden we binnen 5 minuten de stempels in onze paspoorten en konden we de koffers van de band plukken. De plek van de shuttlebus naar het hotel hadden we zo gevonden en nadat we het hotel gebeld hadden hebben we hier even op de bus moeten wachten. De koffers hebben we naar boven gebracht, deze gelijk een beetje herverdeeld en de papieren gepakt en de auto opgehaald. Ook dit ging soepel en hebben we een zwarte Equinox voor de komende 3 weken. Vanaf National zijn we naar de Premium Outlets gereden, want je moet toch wat doen om de dag vol te maken.
Nadat we hier een rondje gelopen hebben en diverse winkels bekeken hebben, in de foodcourt een lichte maaltijd hadden genomen, zijn we terug naar het hotel gereden. Hier hebben we nog wat op de televisie gekeken, maar toen werd het toch echt tijd om de luiken dicht te doen. Morgen gaan we downtown Chicago en naar een wedstrijd van de Yankees.