Hieronder staan de laatste 2 dagen van deze, ondanks de regen, fantastische vakantie.
12 oktober 2013
Zo zie je maar weer hoe snel een mens went aan een tijdstip om op te staan. Ondanks dat ik de wekker gezet had, werden we dit keer voor de wekker al wakker. Eerst hebben we nog vast wat spullen ingepakt en toen zijn we naar de ontbijtruimte gelopen. Het miezerde een beetje maar het was totaal niet koud. We liepen gewoon in onze t-shirtjes over straat. Oh is misschien wel handig om te melden dat we buiten om moesten voor naar het ontbijt. Na het ontbijt hebben we de rest van de spullen ingepakt en zijn we op pad gegaan. We hadden voor vandaag eigenlijk geen doel. Behalve dan een VF Outlet te bezoeken in Centralia. Omdat we graag de Pumpkin Spice M&M’s wilden proberen had ik vast wat adressen opgezocht van Targets onderweg.
Maar waar we ook kwamen, overal was het helaas op. Er is zodra de nieuwe voorraad binnenkomt zo’n run op dat ze binnen no time uitverkocht zijn. Rond half 6 waren we op onze kamer en daar hebben we even rustig gezeten totdat we konden inchecken om kwart over 6. Alles was al gevuld en ik hoefde alleen maar steeds op next te klikken. Na het inchecken zijn we naar de lobby gelopen en hebben hier de tickets voor de tour door de Boeing fabrieken uitgeprint en ook gelijk de boardingpassen. Omdat we vanavond graag bij Outback wilden eten had ik alvast een adres gezocht van een Outback dichtbij het hotel.
Het was daar super druk (hoezo crisis?) en zelfs met z’n tweetjes hadden we een wachttijd van ruim 35 minuten. Wat mij steeds weer blijft verbazen is dat het hier de normaalste zaak van de wereld is om uit eten te gaan en je baby van ongeveer 3 weken oud in maxi cosi mee te nemen. Eenmaal aan tafel stond er een nieuw apparaat op tafel, waarbij je zelf je bestelling kunt invoeren.
Het is wat minder persoonlijk, maar voor Outback zeker wel kosten besparend. Ook kun je met dit apparaat betalen, zodat je creditkaart niet meer mee hoeft naar achteren. Er komt zelfs geen bediende meer aan te pas. Alleen om je bon te brengen aan het eind. Maar goed het eten was zoals we gewend zijn van Outback weer super lekker. We hadden allebei de house salad, groenten en een Outback Special.
Omdat er even verderop in de straat een Coldstone Creamery zit besloten we om het toetje bij Outback te laten voor wat het was en zijn naar Coldstone gereden (het was te ver om te lopen helaas). Het ijsje smaakte goed en eigenlijk naar meer, maar ja we zullen moeten wachten tot de volgende vakantie. In het hotel aangekomen hebben we nog wat naar de televisie gekeken, maar omdat er toch niets was zijn we gaan slapen. Morgen gaan we omdat we laat vliegen eerst zoals gezegd naar Boeing voor een tour door de fabriek heen en daarna naar het vliegveld.
13 oktober 2013
En ook vanmorgen waren we voor de wekker wakker, maar dit was zo vroeg, dat we ons nog een keer omgedraaid hebben en we uiteindelijk toch door de muziek van Luke Bryan gewekt werden. Na het douchen, aankleden en alle spullen bij elkaar gezocht te hebben zijn we eerst naar beneden gegaan voor het ontbijt. Het was schijnbaar erg druk in het hotel, want er waren geen plaatsen meer in de eigenlijk best wel grote ontbijtruimte. Het bleek dat de Seahawks thuis moesten spelen en zij schijnen het op dit moment nog al goed te doen. Vandaar de drukte in het hotel. Maar goed, gelukkig kwam er snel een tafel vrij en konden we plaatsnemen. Na het ontbijt zijn we teruggegaan naar de kamer, echt de laatste dingen in de koffers gedaan, wegen en ja, allebei onder de 23 kilo. En ook de handbagage (na wat herverdelen) beide onder de 12 kilo. Helemaal goed. Nu werd het tijd om naar Everett te rijden, waar de fabriek van Boeing zich bevindt.
We hadden de tour van half 12 geboekt en waren er om kwart voor 11. Helaas mag je tijdens de tour je fotocamera of andere mogelijkheden voor foto’s niet meenemen, maar van de buitenplaats en in de grote wachtruimte waar je ook een galerij hebt wel.
Om half 12 begon de tour en als eerste zijn we naar de productieplaats van de Boeing 747/8 gegaan. De tijd voor het maken van zo’n toestel is anderhalve maand. Deze toestellen zijn samen met de Boeing 777’s de enige die hier van begin tot eind worden gemaakt. Het is super om te zien hoe het van een plaat helemaal opbouwt naar een vliegtuig. Ik heb er vast één besteld, want aan het eind van de tour kon je je order inleveren. Kosten maar een kleine $ 350 miljoen. Alleen omdat ik een Rolls Royce motor wil, komt er een beetje bij. Volgende stop is bij de productieruimte voor de Boeing 777. Hierbij geldt eigenlijk hetzelfde verhaal, alleen de tijd voor het maken is iets korter, namelijk 3 weken. Hierdoor is het toestel ook iets goedkoper, maar nog steeds een $ 250 miljoen. Als laatste zijn we naar de hal gegaan waar de Boeing 787 dreamliner/8 in elkaar gezet wordt. Ja, deze wordt vanuit de hele wereld in stukken aangeleverd in Everett en hier worden ze in elkaar gezet, wat 3 dagen in beslag neemt. De stukken worden door een Dreamlifter overal vandaan gehaald. Helaas stond dit toestel er niet, want dat is wel een apart toestel om te zien.
Onderweg naar het vliegveld hebben we nog even wat gegeten en toen werd het echt tijd om huurauto in te leveren. Omdat er op onze bon bij afhalen 2 verschillende prijzen stonden en de mevrouw aan het begin van onze huurperiode zei dat we dit aan het eind maar even moesten regelen, ben ik naar de balie gelopen (er stond helemaal niemand in de rij) en heb ik daar gevraagd hoe dit kan en wat de verklaring hiervoor is. De jongen achter de balie had geen verklaring en vond het ook heel vreemd, helemaal omdat de eindafrekening nog een ander bedrag was. Dit kon ik gelukkig zelf wel verklaren, want heeft te maken met de koers van de Britse Pond ten opzichte van de Dollar. Maar goed, dan nog stonden er op het eerste briefje 2 verschillende bedragen. Hij heeft het gecorrigeerd en nu hebben we de auto voor nog eens $ 13,-- goedkoper als op de eindafrekening stond. De bussen rijden daar gelukkig erg frequent en voor we het wisten stonden we bij Delta om de koffers in te checken. Koffer 1 woog 50 lbs en koffer 2 woog 49 lbs. Gelukkig niet te licht, want dan had ik nog wat kunnen kopen ;-). De securitycheck, die al heel snel hierna komt, verliep ook zonder problemen, alleen de rij was erg lang. Met een treintje zijn we naar de Gates gebracht en hier hebben we met gebruik makend van de supertrage gratis WiFi gewacht tot we mochten boarden.
Het toestel was nog niet eens voor de helft gevuld of de deuren gingen al dicht. Om precies kwart over 6 kregen we onze pushback en met een mooie zonsondergang zijn we richting Nederland vertrokken. Na het eten, we hadden dit keer beiden voor de chicken gekozen is Sjon op de 2 stoelen voor mij gaan zitten, zodat we allebei wat meer ruimte hadden om te kunnen slapen.
We hebben allebei ongeveer een uurtje of 4 geslapen. De vlucht verliep zonder noemenswaardige schokken of wat dan ook. Op ruim een uur voor de landing kregen we dit keer een warme bagel met een omelet met kaas er op en die was toch lekker. Veel beter dan die croissant die we gewend zijn. De landing op de Polderbaan was er één volgens het boekje. Het was alleen jammer dat de bewolking zo dik was, dat je pas op het laatste moment, vlak voor touch down, de grond zag.
We parkeerden ons toestel na een lange rit aan gate D7. Omdat het toestel maar voor 1/3 gevuld was, sta je ook zo buiten. Bij de douane hadden we geen wachtenden voor ons en werden we vriendelijk verwelkomd in Nederland. Het wachten op de koffers duurde gelukkig ook niet zo heel lang en bij de “Niets aan te geven” konden we niets aangeven, want er stond niemand. Nu hadden we ook niets aan te geven dus dat scheelde. Bij het naar buiten lopen op Schiphol Plaza stond Romy al op ons te wachten en na een paar dikke knuffels zijn we naar huis gereden. We hadden haar stiekem toch wel erg gemist deze weken. Thuis hebben we de koffers uitgepakt en de boel opgeruimd. Helaas hebben we nog geen nieuwe vakantie in het vooruitzicht, maar de plannen zijn er natuurlijk wel.