Gister nadat we het verslag online hadden gezet en naar bed waren gegaan, begon het zo mogelijk nog harder te regenen. Zo hard dat ik de slaap maar moeilijk kon vatten. En iedere keer dat de kachel aansloeg was ik weer klaar wakker.
Om half 3 heeft Sjon de kachel (per ongeluk weliswaar) uitgezet in plaats van lager, waardoor ik uiteindelijk in slaap viel. De volgende morgen werd ik om half 8 al weer wakker en hoorde ik ……niets. Helemaal niets, wat een stilte en rust. Geen regen op het dak of wind, gewoon echt helemaal niets. Tot na het ontbijt en het loskoppelen van de camper het toch weer begon te regenen. We zijn we om 10 voor 10 van de campground weggereden. Ergens halverwege tussen Tofino en Ucluelet is een Rainforest Trail die ik graag wilde doen. Dus ondanks de regen zijn we toch maar uitgestapt en zijn begonnen met Trail A. We hadden allebei zoiets van misschien komen we hier niet nog een keer en nu zijn we er. En om nou weer de hele dag in de camper te zitten…. Het is heel leuk gedaan het pad over de houten vlonders door het regenwoud heen. We raar dat je vrij hoog zit en dan gewoon een regenwoud hebt. Het blijkt ook dat er in dit gedeelte van Canada per jaar 305 centimeter water valt. Ik denk dat wij daar de afgelopen dagen al ruim 100 centimeter van hebben gezien.
Gelukkig stopte het snel met regenen en brak er zelfs een waterig zonnetje door. Na Trail A zijn we naar de overkant gelopen om Trail B te doen. Beide trails zijn 1,1 kilometer lang, maar wel met trappetjes en glibberige planken.
Ik ben blij dat we toch dit gedaan hebben, want het was een bijzondere ervaring. Terwijl we net weer in de camper zaten begon het weer te regenen, niet zo hard als eerder, maar toch weer regen. In Port Alberni zijn we weer bij de Safeway gestopt en hebben de verse broodjes die we gehaald hadden op het parkeerterrein opgegeten. Onze weg naar Nanaimo vervolgend hebben we nog een stop gemaakt bij Cathedral Grove in het MacMillan Provincial Park. Hier staan reusachtige bomen waaronder de Douglas Fir (spar), Western Hemlock, Grand Fir en Western Red Cedar. Omdat de paden hier wat minder begaanbaar waren dan bij de trail die we net gelopen hadden zijn we alleen even snel naar de boom der bomen gelopen. Deze enorme Douglas Fir is ruim achthonderd jaar oud, is groter dan de toren van Pisa en heeft een omtrek van wel 9 meter.
Door de blubber glibberend zijn we snel weer terug naar de camper gelopen, maar deze boom hadden we toch maar mooi gezien. Bij Parksville (plaatsje bij de kust) zag ik een bord voor de North Island Wildlife Recovery Association. Omdat we hiervoor maar een klein stukje om hoefden zijn we daar naar toe gereden. Hier worden de dieren opgevangen, opgelapt en indien mogelijk weer vrijgelaten. Ze hebben op dit moment in de vogelhal één volwassen bald eagle en 7 jonge bald eagles zitten die straks weer vrij gelaten gaan worden. Ook hebben ze vier zwarte berenjongen zitten van 2 verschillende moeders. Ze weten dat één van de moeders is aangereden door een auto en dit niet overleefd heeft. Ook deze jongen worden volgend jaar zomer weer vrijgelaten. Natuurlijk hebben ze ook dieren die niet meer in het wild vrijgelaten kunnen worden, waaronder een volwassen zwarte beer van 18 jaar. 2 bald eagles (deze zijn door jagers in hun vleugel geschoten en kunnen nog net in hun kooi van de ene tak op de andere tak vliegen, maar meer ook niet), een golden eagle, verschillende uilen en andere vogelsoorten.
Bijna allemaal omdat er op ze geschoten is voor de lol. We verbazen ons er iedere keer weer over, dat er mensen zijn die dit doen zomaar voor de lol. Gelukkig zijn er organisaties als deze die deze dieren dan waar mogelijk weer oplappen en verzorgen. Hierna zijn we naar een winkel gegaan die alleen maar Nederlandse import verkoopt.
Heel grappig om te zien al die typisch Nederlandse producten, zoals stroopwafels, jodenkoeken, drop en kaas. En in een dergelijke winkel kom je dus ook veel Canadese Nederlanders tegen. Zo spraken we een echtpaar dat beiden afzonderlijk van elkaar met hun ouders naar Canada zijn verhuisd en elkaar in Canada hebben ontmoet. Hij komt uit Kampen en zij van oorsprong uit Rotterdam. Na even gekletst te hebben, hebben zij hun Nederlandse spulletjes (drop en speculaas) betaald en zijn weer weggegaan. Wij hebben niets gekocht, alleen maar foto’s genomen en zijn toen ook weer weggegaan.
In Nanaimo hebben we even bij de Michaels rondgelopen en hebben bij Dairy Queen een ijsje gehaald. Jammer genoeg vonden we allebei het ijsje dit keer niet zo lekker als normaal. Ondertussen werd het tijd om de campground op te zoeken, want het was inmiddels al over zevenen. Het is gelukkig erg rustig en we konden ook zelf een plekje kiezen. We hebben gekozen voor 154, dat is in dezelfde rij als in 2010, alleen dichter bij de doucheruimtes. We blijven hier maar één nacht en morgen gaan we al weer door naar Victoria.