Vannacht waren we echt belachelijk vroeg wakker, namelijk half 2 al. Omdat we beiden echt niet meer konden slapen zijn we er maar uit gegaan en hebben onder andere het verslag van de heenreis geschreven.
Om 6 uur zou de ontbijtzaal open zijn en met het gevoel dat we de enige vroege vogels waren liepen we naar de ontbijtzaal. Deze bleek tot onze verbazing helemaal vol te zitten en konden we nog net een tafel bemachtigen. Het ontbijt was niet spectaculair, maar ze hadden bagels, wafels voor Sjon, omeletten en de diverse andere soorten van beleg.
De jus was echt vers en niet de instantmix die je normaal in een hotel krijgt. Na het ontbijt hebben we de koffers ingepakt en zijn begonnen met het weglezen van onze achterstand in de reisverslagen van onze “medelotgenoten” die nu in Florida verblijven. We zijn begonnen met het verslag van Ton en Lidy aka Teleton en hebben dubbel gelegen om zijn heerlijke schrijfstijl. Om 10 voor 8 uur werd ik wat onrustig en zei tegen Sjon dat ik beneden in de lobby wilde wachten op de taxi, eventueel met de Ipad om nog wat lezen. Toen Sjon terugkwam met de koffertrolley zei hij dat hij dacht dat de taxi er al stond. Beneden bleek dit inderdaad het geval te zijn en zo kwam het dat we om 8 uur al in de taxi zaten onderweg naar Everett voor het ophalen van onze camper. De rit zou volgens zijn navigatie ongeveer een 45 minuten in beslag nemen en schijnbaar werd het te hard rijden van de chauffeur hierin meegerekend.
De Maximumsnelheid was 60 mile per uur, maar deze werd maar zelden gereden. Op een gegeven moment klokte de beste man zelfs 82 mile per uur op de teller. In Nederland zou hij allang zijn rijbewijs hebben moeten inleveren. Om kwart voor 9 werden we afgezet bij de camper maatschappij en de vrouw achter de balie zei dat we pas om kwart over 9 verwacht werden en ze nog niet alles klaar hadden. Gelukkig ontdooide de ietwat chagrijnige vrouw en werd later zelfs heel behulpzaam en kwam met allemaal tips en oplossingen voor bepaalde problemen. Of het nou kwam doordat wij vol lof over Alaska (daar kwam haar vader vandaan) aan het vertellen waren of omdat ze ons gewoon aardig vond dat weten we niet, maar met een goed gevoel reden we om 5 voor 10 het terrein van cruise America af.
Onze eerst stop zou bij een premium outlet zijn om daar bij de Sunglass hut te kijken voor nieuwe oorhoesjes voor mijn zonnebril, deze waren namelijk gesneuveld. Helaas hadden ze deze niet en kan ik die wel bij Ray Ban bestellen. We hebben een klein rondje gelopen door deze outletcenter en hebben bij Polo Ralph Lauren nog wat nieuwe shirts gekocht en bij een andere Sunglass hut heb ik voor de helft van de prijs een nieuwe zonnebril gekocht. Naast deze outlet zat de Walmart en dit was onze volgende stop. Omdat Canada prijstechnisch duurder is dan Amerika wilden we vast wat flinke voorraden inslaan van spullen die we wel mochten meebrengen (vlees, fruit en bepaalde groenten mag je namelijk niet mee nemen naar Canada). En ook wilden we voor de 3 weken een fiets kopen zodat we niet alles met de camper hoeven en moeten doen. We hadden hiervoor bij Cruise America al een fietsendrager op de camper laten zetten. We hadden 2 goedkope fietsen die geschikt waren gevonden. De banden op spanning laten brengen en nadat we nog een slot erbij zochten zag ik nog een andere fiets die $ 15,00 goedkoper was. En nadat we deze bekeken hadden besloten we om toch maar voor de goedkopere te gaan. Het is voor 3 weken en dan is een fiets van $ 85,00 meer dan goed. Dus gingen we voor de 2e keer met de man van Walmart mee naar achteren om de banden op spanning te laten brengen. De fietsen hebben we als eerste betaald en aan de camper vastgemaakt om daarna de andere boodschappen te halen.
Nadat we de boodschappen hadden uitgepakt hebben we eerst snel een broodje gegeten in de camper (het was inmiddels half 2, en ons ontbijt hadden we om 6 uur al genuttigd). Hierna heb ik de koffers uitgepakt, want met alle wilde verhalen over de douane wilde ik dit vast gedaan hebben. Hierna zijn we rond 3 uur weggereden bij de Walmart en richting de ferrie naar Vancouver Island.
Bij de grens stond een niet noemenswaardige rij en na wat vragen over waar we vandaan kwamen, wat we gingen doen en wanneer we weer naar huis gingen, kregen we nog een geweldige tip voor onze bucketlist van de douane beambte en mochten we door. De inhoud van onze camper werd helemaal niet gecontroleerd of iets. Geen vingerscan of foto. Helemaal niets. De tip is de peak to peak bij Whistler. Een gondola die gaat van Mount Whistler en dan door een dal naar een andere bergtop. Helaas staat Whistler deze keer niet op de planning, vandaar ook onze bucketlist. Om even voor 5 uur kwamen we bij de Ferrie, waarvan we onderweg al hadden gezien dat de boot van 5 uur vol was. De eerstvolgende zou om 7 uur vertrekken. Terwijl de camper netjes in de rij stond zijn we de winkeltjes en eettentjes langsgelopen om wat tijd te overbruggen.
Bij de Starbucks hebben we even gebruik gemaakt van het gratis WIFI om te kijken of we alvast konden reserveren voor de campground die we in gedachten hadden. We kregen vrij snel bericht terug dat deze vol zat en hebben we snel een andere gemaild. De reactie van deze campground hadden we niet voor dat we aan boord gingen. Aan boord hebben we tijdens het vertrek buiten gestaan en daarna omdat het donker werd zijn we binnen gaan zitten.
De overtocht duurt anderhalf uur en Sjon en ik zijn beiden in slaap gevallen. Een kwartier voor we aanmeren wordt er om geroepen dat je terug moet gaan naar je auto en hadden we inmiddels een mail ontvangen (aan boord heb je ook gratis WIFI) dat er een plek op de campground voor ons gereserveerd was. Het adres in de Tom ingevoerd en na een half uur rijden waren we bij de campground aangekomen. De receptie was al dicht, maar op de deur hing een plattegrond met onze naam en plaats erop.
De camper hebben we neergezet, stroom aangekoppeld. Water lieten we voor wat het was en zijn naar bed gegaan. Morgen willen we Victoria bekijken. Wat weten we nog niet precies maar dat zien we morgen wel weer.