Na een heerlijk ontbijt en het plaatsen van het verslag zaten we om kwart voor 10 in de auto richting Appomattox. Wij dachten dat er alleen een gebouw zou staan waar de vrede over en weer was getekend, maar het bleek het oude oorspronkelijke dorp te zijn waar de heer McLean (ja van het plaatsje waar de Great Falls zijn) zijn huis ter beschikking stelde voor de generalen Lee (van het zuiden) en Grant (van het noorden).
Na een bezoek aan het visitorcenter hebben we het huis van McLean bezocht. In dit huis tekende Lee de voorwaarden voor het beëindigen van de oorlog opgesteld door Grant. Grant op zijn beurt tekende de brief waarin Lee de voorwaarden accepteerde. Op geen van beide documenten stond een handtekening van beiden. Dus eigenlijk was het nog niet officieel. Maar door de moord op president Lincoln 5 dagen later is dit in de vergetelheid geraakt omdat het land in de ban was van deze moord. Deze officiële documenten zijn helaas niet te zien. Het document opgesteld door Lee is op dit moment in het bezit van particulieren. Het document opgesteld door Grant ligt in de Archives in Washington, maar niet achter display. Juist omdat het nooit officieel is geworden en er hierdoor geen vragen gesteld kunnen worden. We hebben de kamer en het bureau gezien waar deze documenten zijn getekend.
Ook de rest van het huis hebben we mogen bekijken. Het was een leuk en leerzaam uitstapje en zo weten we iedere keer weer een beetje meer over de burgeroorlog.
Omdat het al erg warm was bedachten we dat het wel lekker was om een blizzard te halen bij Dairy Queen. Omdat we nog de hele middag voor ons hadden en ik gezien had dat het zomerhuis van president Thomas Jefferson (3e president van Amerika) hier ook in de buurt ligt, zijn we koers richting dat verblijf gaan inzetten. Helaas vonden we de entree om hier naar binnen te mogen iets te veel, helemaal omdat je geen foto’s mag nemen en dus geen herinneringen hieraan mee terug kunt nemen. Na dat ik snel wat foto’s van de buitenkant had genomen, (vond het wel eng om over het gras te lopen, want ik had net gehoord bij het souvenierwinkeltje dat ze de dag ervoor een slang hadden gevangen vlakbij het huis) zijn we weggegaan.
Wat konden we nu nog doen. Hmm ik had ook iets gelezen over een Natural Bridge. Tom erbij gepakt, gezocht en ja het stond er in. Het was wel een uur rijden, maar goed het was nog vroeg. De weg bracht ons terug richting Blue RIdge Parkway. Bochtige kronkelweggetjes door heel mooi landschap. Oh ja we hebben nu wel wildlife gezien, alleen was dit niet zo mooi om te zien. Het hert lag namelijk dood op de weg. De Natural Bridge was vanaf de weg niet te zien en ook hier moest je flink entree voor betalen. Euh nee dan toch maar niet. Rotsen hebben we onderweg al genoeg gezien, gratis. Even verderop zat een dierentuintje en daar was de entree nog redelijk, dus zijn we hier een rondje gaan lopen. We mochten een zakje voer mee en konden hiermee, giraffen, dromedarissen, lama’s en geiten voeren. Het park was niet groot, maar leuk genoeg om een rondje te lopen.
Ze hadden er onder andere 2 witte tijgers, een witte tijgerjong, een gewone tijgerjong. Olifanten, beren, giraffen, dromedarissen, lama’s, apen, geiten, een varkentje en nog wat vogels. We hebben het voer geprobeerd aan de giraffen te voeren, maar die waren totaal niet geïnteresseerd. De dromedarissen daarentegen begonnen met elkaar te vechten om maar bij het voer te komen. Je moest alleen uitkijken dat je door al dat gekwijl niet gratis een douche kreeg. Dus tussen de “regenbuien” door kregen ze stuk voor stuk een beetje voer.
Omdat we niet in het donker over de kronkelweg terug wilden, zijn we richting de uitgang gelopen en hebben nog even bij de jonge tijgertjes gekeken en zijn toen weer richting Lynchburg gereden. Onderweg hebben we overlegd waar we wilden eten en de keuze is op Cracker Barrel gevallen. Deze Cracker Barrel lag vlak naast de Olive Garden van de dag ervoor. Sjon en ik hadden allebei gegrilde kip, met warme appelstukjes en patat. Romy had een hamburger met champignons, warme appelstukjes en een gepofte zoete aardappel. Alleen deze zoete aardappel was niet zo in de smaak gevallen. Voor de rest was het allemaal prima. Vooral die warme appelstukjes….! Omdat we ook hier geen toetje wilden nemen, maar wederom voor de frozen yoghurt wilden gaan, zijn we na het betalen richting Sweet Frog gelopen. Dit was ongeveer een kwartier lopen vanaf de Cracker Barrel. Op de terugweg zijn we even gestopt bij Barnes & Nobles voor wat manga voor Romy. Ondertussen werd het tijd om terug te gaan naar het hotel. Het was een lange, maar zeer gevarieerde dag waarin we weer een hoop gezien en geleerd hebben. Morgen gaan we richting Manassas. Hier blijven we de laatste 2 nachten.