Omdat we het vliegtuig al om 9.36 uur zou vertrekken vanaf Washington Dulles voor ons eerste vlucht naar Chicago, waren we voor het eerst deze vakantie genoodzaakt om gebruik te maken van de wekker.
Dit deden we door middel van een wake-up call. We hadden de wake-up call om 6.15 uur besteld en om klokslag 6.15 uur ging dus ook de telefoon. We hoefden ons gelukkig alleen nog maar te wassen en aan te kleden waarna we konden ontbijten, want de koffers stonden al helemaal ingepakt. Om 7.15 uur hebben wij voor de laatste keer onze Jeep gestart waarna we vertrokken voor de rit van ongeveer 6 mijl naar Alamo. Hier moesten we de gifgroene Jeep weer inleveren. Vanwege het vroege tijdstip op zondagmorgen kwamen we al om 7.30 uur bij Alamo aan. Het inleveren ging heel voorspoedig omdat we niemand voor ons hadden en we onze $ 0,00 bon snel hadden ontvangen . De bushalte voor onze rit naar het vliegveld was naast onze auto, dus we hoefde niet te slepen met onze koffers. Toen we eenmaal klaar stonden bij de halte kwam de bus er meteen aan rijden, waardoor we om 7.40 uur al bij de vertrekhal stonden op Dulles. Omdat we gistermorgen hadden al ingecheckt hoefden we alleen nog maar de koffers af te geven. De incheckbalie was zo gevonden en het afgeven en labelen van de koffers was in no-time gebeurd. Omdat we Dulles nog niet eerder hadden gebruikt als vertrekluchthaven moesten we nog een klein beetje onze weg vinden naar de Gates. Maar gelukkig zoals gebruikelijk was dit allemaal goed aangegeven zodat we om 8.30 uur, ruim op tijd dus bij gate C9 aanwezig waren, in afwachting van onze vlucht naar Chicago. We zaten net als op de vlucht vanaf Chicago naar Washington op rij 7 waardoor we lekker veel beenruimte hadden.
De vlucht vertrok exact op tijd en landde zelfs 10 minuten eerder op Chicago. En we hadden al zo’n lange overstaptijd… We kwamen aan bij gate C22 en vertrokken weer vanaf gate C16.
Op weg naar deze gate kwamen we langs de Red Carpet club, dit is de lounge waar de First en business class passagiers eventueel wachttijden kunnen overbruggen. Wij als economy passagiers mogen hier niet in, maar gezien onze wachttijd van 7,5 uur dachten wij laten we eens kijken of we hier naar binnen mogen eventueel tegen betaling. Wij naar binnen en Bianca legt de situatie uit aan de mevrouw die achter de balie zat. De mevrouw begreep onze lastige situatie, maar helaas wij mochten niet naar binnen omdat dit niet voor ons is……… Maar omdat wij zo’n lange overstap hadden zei ze kom maar snel via de zijingang naar binnen. En daar stonden we dan in de lounge.
Deze lounge was niet zo luxe als die van de KLM op Schiphol, maar hij voldeed uitstekend voor de komende 6 uur. We hadden in ieder geval betere zitstoelen. Uiteraard hebben we meteen ook even gekeken of er free Wi-fi was, maar hiervoor hadden we een speciale code nodig welke bij de ingang gegeven wordt (en die hadden wij natuurlijk niet gekregen). We hebben onze spullen bij een raam, met een fantastisch uitzicht op de vertrek- en landingsbaan van Chicago neergezet. Hierna zijn we op zoek gegaan naar wat te eten en drinken. Terwijl we hiervoor in de rondte liepen zag ik een kaartje op een karretje met vuile vaat liggen en pakte deze mee. Terug gekomen op onze plek bleek dit kaartje de benodigde code te bevatten om gratis gebruikt te kunnen maken van het Wi-fi netwerk. Op deze manier duurde de 6 uur gelukkig niet zo lang.
Rond de klok van half vijf hebben wij de lounge verlaten want vanuit de lounge zagen wij dat het toestel, waar wij de vlucht naar Amsterdam mee zouden maken inmiddels al aan de gate stond. We hebben eerst in de foodcourt nog wat te eten gehaald, zodat we om kwart over 5 bij de gate waren. Het boarden van het toestel begon vrijwel direct nadat wij aangekomen waren, en omdat er op onze boarding passen stond dat wij de “premier” status hadden mochten wij direct achter de First en Business passagiers het vliegtuig in. Het vliegtuig vertrok precies op tijd en de file die wij vanuit de lounge op de vertrekbaan aanschouwd hadden was inmiddels opgelost waardoor wij vrijwel direct mochten opstijgen.
De vlucht ging voorspoedig zonder turbulentie waardoor we al om 9.05 uur op de kaagbaan aan de grond stonden. Voordeel van het landen op de kaagbaan is dat je in no-time aan de gate staat. De gebruikelijke rij bij de douane was er niet waardoor we om 9.50 uur met de koffers al in de aankomst hal stonden. Hier werden wij opgewacht door Romy samen met pa en ma die ons om 10.15 uur thuis afzette. Hiermee is een einde gekomen aan deze heerlijke een leerzame vakantie gekomen. Nu gaan we ons voorbereiden op onze Alaska vakantie welke over 3 maanden gaat plaatsvinden.