Zoals gezegd ging vanmorgen om half 6 onze wake up call en nadat we ook Romy en Suzan geroepen hadden konden we ons gereed maken voor de reis terug naar Nederland.
Omdat we gisteravond alles al hadden ingepakt waren we om half 7 al helemaal klaar en konden we de koffers naar de auto brengen. Daar zagen we dat het ontbijt al klaar was en we niet hoefden te wachten tot 7 uur. Nu konden we tenminste even rustig wat eten en niet erg gehaast. Nadat we de koffers in de auto hadden gezet hebben we wat brood en bagels in de toaster gedaan en hebben op de gebruikelijke wijze kunnen ontbijten. Na het ontbijt ben ik naar de receptie gelopen en heb ik ons uitgecheckt. Nu werd het tijd om de weg naar Alamo te gaan zoeken. Achteraf bleek dit erg makkelijk en ook bij het inleveren van de auto waar geen onverwachte bijtellingen geconstateerd. De rit met de bus naar het vliegveld verliep ook prima en toen wilden we de koffers inchecken. We hadden gister online doorgegeven dat we 6 koffers wilden inchecken. 2 voor Sjon, 2 voor mij en voor Romy en Suzan ieder 1. Om de kofferlabels uit het systeem te krijgen moest ik één paspoort scannen en dat heb ik gedaan. Echter de printer jamde en hierdoor kwamen er maar 4 labels uit ipv 6. De meneer aan de balie adviseerde mij om nogmaals een paspoort te scannen en zo gebeurde het dat we ineens 7 koffers wilden inchecken. Voordat de meneer door had wat er nu aan de hand was en wat er niet klopte waren we bijna een half uur verder. Hij heeft er zelfs een collega bijgeroepen en zij heeft er voor gezorgd dat de koffers die we incheckten ook inderdaad in het systeem stonden. Nu konden we op weg naar de douane en andere controles. Deze controles gingen allemaal erg voorspoedig, geen rare of onverwachte dingen. Omdat ik wilde kijken of we nog wat konden regelen met onze premierstatus zijn we snel doorgelopen naar de gate van ons vertrek. Hier kregen we te horen omdat de 2e vlucht door Continental werd verzorgd, United helaas niet voor ons kon regelen. (Continental en United zijn eind vorig jaar gefuseerd en hun systemen zijn nog niet samengevoegd). We moesten hiervoor naar een Continentalbalie helemaal aan de andere kant van de hal. Wel kon zij ons op de upgradelijst zetten voor een upgrade op de 1e vlucht naar First class. We hadden wel veel mensen voor ons, maar ze zette ons toch op de lijst. Omdat we nog wel wat tijd hadden voordat we konden boarden zijn Sjon en ik naar de andere kant gelopen en hebben bij de Continentalbalie gevraagd voor onze gratis upgrade naar Economy Plus. Nu blijkt dat Continental geen Economy Plus stoelen heeft, Alleen maar Economy en First Class. Omdat de mevrouw ons toch tegemoet wilde komen bood ze aan om ons in plaats van 4 stoelen, 6 stoelen te geven. Het zijn rijtjes van 3 en dan hadden we een stoel tussen ons in waardoor we toch extra ruimte hadden. Dit aanbod hebben we aangenomen en met de nieuwe tickets in onze handen zijn we terug gelopen naar de andere kant van de hal. Hier hoefden we nog maar heel even te wachten voor we aan boord mochten van het vliegtuig. We zagen onze namen op de upgradelijst, maar er waren helaas te veel mensen voor ons.
Maar toch leuk om je naam op zo’n bord te zien. De vlucht verliep prima, alleen in Washington hing een regenbui, waardoor we een rondje boven Washington hebben gevlogen alvorens we mochten en konden landen. De overstaptijd was genoeg, ware het niet dat we ook hier helemaal van de laatste D gate naar het begin van de C gate moesten lopen. Hier hebben ze geen treintjes of rolbanden die het versnellen. Onderweg hebben we wat te eten gehaald bij Wendy’s en auntie Anne’s, want je weet nooit of het eten in het vliegtuig smaakt. En met zo’n lange vlucht en dag voor de boeg, kun je dan maar beter iets extra’s eten. We hadden het eten nog maar net op of we konden het vliegtuig al in. Door onze premierstatus konden we als één van de eersten naar binnen en dat betekend dat je je handbagage op een normale manier kwijt kan.
Nadat iedereen aan boord was vertrokken we, alleen hadden we wat vertraging op de rit naar de vertrekbaan van ongeveer een half uur. Toen de piloot eindelijk go kreeg ging hij ook als een speer er vandoor. In de bocht begon hij al vaart te maken voor het opstijgen. Dit hadden we echt nog nooit meegemaakt. Na anderhalf uur kregen we ons eten en in plaats van 2 keuzes, hadden we er nu 3. Chicken, Pasta en Vegetarisch. Wij hadden pasta en dat smaakte prima.
Na het eten zijn we gaan slapen en toen ze langs kwamen met het ontbijt werd ik in ieder geval weer wakker. De landing in Amsterdam was één van de betere en we stonden ook snel aan de gate.
Bij de douane/paspoortcontrole stond gelukkig geen lange rij en waren we hier zo door heen. Toen we bij de bagageband aankwamen lagen onze koffers al op de band. Ook dit is een voordeel van je Premierstatus. Je koffers worden met voorrang behandeld. Hierdoor hoefden we niet ellendig lang te wachten bij de band en liepen we als één van de eerste naar buiten. Gelukkig hoefden we bij de douane niet onze koffers te openen en werden we opgewacht door Amy, Dries, Ivo, mijn vader en mijn moeder.
De vakantie is voorbij.