Het heeft lang geduurd dit keer,maar vandaag was het dan eindelijk zover. Ons vertrek naar Amerika is vandaag.
Maar dit keer niet zonder slag of stoot. Gisteren was onze eerste vrije dag en die gebruiken we meestal om in te pakken en ons voor te bereiden op de reis over de grote plas heen. Echter dit keer liep het allemaal even anders. Terwijl wij ’s morgens bij een keukenspecialist aan het praten waren, werden we gebeld door Romy. De stroom was op sommige punten in het huis uitgevallen. Thuis aangekomen bleek dat het stroom bijna door het hele huis weg was. De wasmachine die ik vanmorgen aangezet was nog niet uitgedraaid. We moesten nog inchecken en er lag nog wat was wat een strijkbeurt moest krijgen. Gelukkig bleek in de meterkast één stroompunt het nog wel te doen, waardoor we de computer aan de praat konden krijgen en nee niet om te computeren, maar om in te kunnen checken. De laptop werkte namelijk ook niet omdat ons modem het niet deed Helaas wilde het inchecken ook niet om kwart over 11 lukken omdat de site down was. Dit heeft tot kwart over 1 geduurd, maar toen waren we toch eindelijk ingecheckt. We hadden de stoelen die we vanaf het begin af hadden aangegeven gehouden en zaten dus alle 4 bij elkaar. Echter was er een ander toestel ingezet met een andere stoelindeling en hadden we geen raamplaats meer maar nog één persoon naast ons bij het raam. We hebben niet geprobeerd de stoelen te veranderen omdat we bij elkaar zitten belangrijker vonden dan een raamplaats. Na het inchecken kon Richard jr gelukkig langs komen om een noodoplossing voor ons stroomprobleem te maken. Hierdoor konden onze koelkast en onze vriezer weer aan en hadden we zelfs weer warm water. Tijdens onze vakantie gaat hij een nieuwe groepenkast voor ons installeren. Nadat de noodoplossing gemaakt was konden we de laatste dingen doen, het inpakken was grotendeels door mij gedaan terwijl Sjon en Richard bezig waren met de stroom. ’s Avonds om half 11 was alles klaar en konden we ons klaar maken voor de reis van morgen. Vanmorgen om half 6 liep de wekker af en om 7 uur stonden we allemaal klaar om opgehaald te worden. Om kwart over 7 kwamen zowel mijn ouders als Amy en Dries om ons naar Schiphol te brengen. Omdat we niet van te voren wisten of we de auto van mijn vader zijn werk tot onze beschikking hadden, hadden we voor de zekerheid ook Amy en Dries gevraagd. Omdat er nu teveel auto’s waren hebben we van Amy en Dries bij ons huis afscheid genomen en zijn door mijn ouders naar Schiphol gebracht. Om kwart voor 8 waren we op Schiphol en we moesten even geduld hebben want de balie van United ging pas om kwart over 8 open. Wel gingen we al in de rij staan (hoefde niet, want we waren al ingecheckt) om te kijken of onze premier status ons nog iets zou opleveren. Om kwart over 8 werden we naar de balie geroepen en op mijn vraag of Suzan ook zonder kosten Economy Plus kon vliegen werd positief gereageerd en werden we omgeboekt van rij 41 HJ en 42 HJ naar rij 29 C en 30 ABC. Door de douane heen liepen we naar de business lounge. Hier aangekomen bleek dat we hier eigenlijk geen recht op hadden maar omdat ze dit ons bij de incheckbalie hadden toegezegd mochten we toch naar binnen. Met in ons achterhoofd de business lounge van KLM in 2009 liepen we vol verwachting naar binnen. Maar zo goed als het bij KLM verzorgd was zo slecht was het hier.
Gelukkig hoefden we niet veel tijd hier door te brengen en zijn we snel op pad gegaan naar gate G7. Bij gate G7 konden we over de rode loper meteen doorlopen en gingen we door de laatste controle. Ook mochten we met onze premierstatus als één van de eerste het vliegtuig in na businessclass en First class. Onze plaatsen waren ruim en we zaten prima. Terwijl we aan het taxiën waren naar de Polderbaan kwam één van de stewardessen naar Sjon toe en zei dat hij wel aan de andere kant mocht gaan zitten waar nog 3 plaatsen over waren zodra we opgestegen waren. Dit hebben wij (Sjon en ik) ook gedaan. Nu hadden zowel Romy en Suzan als wij 3 economie plus stoelen tot onze beschikking, waardoor je net even wat makkelijker kan draaien en even verzitten. De vlucht naar Chicago verliep zonder problemen en zelfs het eten was prima.
Bij de douane stond een behoorlijke rij, maar toch niet zolang als vorig jaar. Omdat de rij bij US citizen inmiddels leeg was werden er mensen uit onze rij naar die balies gestuurd, waaronder wij. Deze rij wissel heeft ons dik een kwartier wachten gescheeld. Bij de douane kregen we dit keer maar één vraag en dat was hoelang we bleven. Hierna moesten we onze koffers halen en deze opnieuw inchecken. Onze koffers lagen al op de bagageband, dit kwam mede door de priority label die ze op Schiphol hadden meegekregen. Priority houdt in dat ze als laatste het vliegtuig ingaan, waardoor ze er weer als eerste uit komen. Nadat we onze koffers weer hadden afgegeven konden we door de douane van Amerika. Hier stond een giga rij en mensen met een te grote handbagagekoffer werden eruit geplukt. Omdat ik mijn handbagage koffer niet wilde inchecken had ik deze aan Sjon gegeven en liep ik voor hem met mijn boardingpassen. De mevrouw van de controle zei oh you’re premium, you have to go to another line. Deze rij was stukken kleiner en hier werd niet gelet op je handbagage. Achteraf gelukkig maar, want anders hadden we nooit ons vliegtuig gehaald. Want we hebben niet alleen heel Chicago Airport gezien, maar moesten ook nog eens naar een andere gate als waar we eerst heen moesten. Want op de borden stond C16 en we moesten uiteindelijk naar C29. We hebben nog wel geprobeerd om voor de vlucht naar Denver te upgraden naar Economy plus, maar het vliegtuig zat zo vol dat het niet ging lukken. We hadden 4 plaatsen bij elkaar en zelfs 2 raamplaatsen, dus het was geen probleem. Ook de vlucht naar Denver verliep zonder problemen en ondanks dat de piloot ons een bumpy landing voorspiegelde, was het een rustige landing. Denver Airport is tot nu het mooiste vliegveld in Amerika waar ik ben geweest en dat zijn er inmiddels al aardig wat. Het is duidelijk, mooi, groot en overzichtelijk. De koffers waren door hun priority label weer heel snel op de bagageband. Ook de shuttlebus voor het hotel was zo besteld en ook de plaats waar we moesten wachten hadden we snel gevonden. Buiten was het heerlijk warm, maar liefst 31 graden. Nu ligt Denver bij vlakbij de Rockie Mountains, maar het landschap wat wij zagen was erg vlak. Toen we eenmaal in de shuttlebus zaten zagen we de Rockie Mountains voor ons liggen.
Na het inchecken in het hotel zijn we eerst nog wat gaan eten bij Ruby Tuesday en daarna werd het tijd om ons bed op te gaan zoeken.
Het is inmiddels 5 over 5 Nederlandse tijd en dat betekend dat we bijna 24 uur op zijn. Morgenochtend gaan we eerst onze huurauto halen en dan gaan we nadat we boodschappen hebben gedaan bij Walmart op pad naar Estes Park. Dit ligt aan de voet van de Rockie Mountains.