Ik hoef niemand te vertellen dat we vanmorgen heel vroeg wakker waren. Dit is namelijk altijd de eerste 2 tot 3 dagen. Ondanks dat we gisteren niet meteen bij aankomst in het hotel naar bed zijn gegaan, waren we toch vannacht om even na 3 uur klaar wakker.
Eerst hebben we de koffers gereorganiseerd. Want in één van de koffer moet overdag de laptop en andere zaken van waarde, dus moet er hier en daar wat verplaatst worden. En dan kom je erachter dat we ook geen shampoo, deodorant, scheerschuim enz. hebben. Deze spullen zit namelijk in de koffer die nog niet in Calgary aanwezig is. Hierna heb ik een topic geopend op het Florida Forum en bij de mede forumleden die hetzelfde hebben meegemaakt was de koffer meestal binnen 24 uur weer in eigen bezit. Maar goed mocht de koffer inderdaad nog vanuit Amsterdam moeten komen, dan kan de koffer hier niet eerder zijn dat 6 uur vanavond. We zullen het moeten afwachten. Na het reorganiseren van de overgebleven koffers hebben we bij de receptie shampoo, scheerschuim en deodorant gehaald en hebben we ons heerlijk opgefrist met een verkwikkende douche. Ondertussen was het al half 7 en begonnen onze magen redelijk aan te geven dat er wat in gedaan moest worden. Gelukkig was de ontbijtruimte vanaf half 7 open en konden we dus gehoor geven aan deze knorrende magen. Het ontbijt is net als in Amerika, verzorgd met een gekookt eitje, yoghurtjes, fruit, bagels en toast.
Met het ontbijt achter de kiezen en de kamers helemaal aan kant, we hebben trouwens kamer 103 en 107, zijn we op pad gegaan. Het was nog wel erg vroeg, maar wat moet je anders doen. Op je kamer blijven hangen is ook geen optie. De transit (metrosysteem) hadden we redelijk snel gevonden.
De halte van ons hotel ligt aan een shoppingmall, dus op de terugweg wilden we daar wel even kijken. Eerst maar eens kaartjes kopen. Op het station hingen er alleen maar automaten waar je exact gepast muntgeld in moet gooien. Nu zouden deze kaartjes de eerste zaken die we in Canada wilden aanschaffen zijn, dus met alleen maar biljetten van $ 20,-- kom je dan niet ver. Bij het station stopten ook bussen, dus daar binnen maar even vragen of je diezelfde kaartjes ook in de bus kon kopen. Helaas bleek dit niet het geval te zijn, maar ze kon me wel aangeven waar ik misschien wel kaartjes kon kopen. Dit was bij Shoppers, een soort drogist als Walgreens, in de mall. Ook hier weer helaas, ze verkochten alleen maandkaarten (en dat is toch een beetje teveel van het goede voor 1 dag). Geld wisselen kon ze wel, maar dan moest ik wel wat kopen, want ze kon niet zomaar haar la open doen. O ja, we wilden dagpassen kopen en deze zijn $ 8,25 per stuk. We hadden er 5 nodig, dus reken maar uit hoeveel kleingeld ik dan bij elkaar moest schrapen. Maar goed, nadat ze een briefje van $ 20,-- helemaal klein had gemaakt en ik dus vertelde dat ik er 5 moest kopen, wilden ze wel verder wisselen, maar kon ze dat niet. Simpelweg omdat ze geen kleingeld meer in haar kassalade had. Omdat er verder in de mall geen winkel open was, zijn we naar de naastgelegen benzinepomp gelopen. Ook daar wilde ze wel wisselen, maar niet meer als $ 10,--. Nu waren de enkele reizen $ 2,75 en we hadden berekend dat we 3 keer met de metro zouden gaan. 3 keer $ 2,75 is ook $ 8,25, dus dan maar 5 enkeltjes kopen, daar hadden we inmiddels genoeg kleingeld voor en kwamen we in ieder geval weg. Onze eerste stop was in het centrum van Calgary waar we naar de Calgary Tower wilden gaan.
Terwijl we naar de Tower toe liepen zagen we een Starbucks en hebben we daar eerst een frappucino gehaald. Dit hadden we gisteren in Chicago niet gedaan door alle commotie over de vermiste koffer. Het was toch nog erg vroeg, dus die heerlijke ijsdrank kon wel. Na de frap zijn we naar de overkant van de straat gelopen en hebben we ons toegang tot de Tower verschaft, natuurlijk nadat we daar een entreebewijs voor hadden gekocht.
Het uitzicht in de Tower is heel indrukwekkend, vooral als je door het glasplaat onder je voeten naar beneden kijkt. Aan één kant kun je de Rockie Mountains zien en dat is onze bestemming voor morgen. En aan de andere 3 kanten kun je de stad Calgary zien.
Calgary is een wijd uitgerekte stad met alleen downtown wat hoogbouw. Het is geen dynamische stad, maar het is wel een mooie stad. Nu was het extra uitgestorven in de stad, want 1 juli is Canada Day (hetzelfde als in Amerika Independence Day, maar dan voor de Canadezen). Dit betekende dus dat al het kantoorpersoneel vrij is en daardoor was het een stuk rustiger in de stad. Na ons bezoekje aan de Calgary Tower zijn we via een winkelstraat naar de volgende halte van de Transit gelopen.
Onze volgende stop is namelijk de Olympic Oval. Deze tijdens de winterspelen van 1988 gebruikte schaatsstadion ligt midden in de universiteitcampus en de halte waar we eruit moesten heette dan ook University. Nu is een campus hier in Canada niet zoals bijvoorbeeld de campus van de VU in Amsterdam, waar alle gebouwen van de VU aan de Boelelaan liggen. Een campus hier is een dorp op zich. We hebben ruim een half uur moeten lopen voordat we de Oval in de gaten kregen. Nadat we hem bijna helemaal rond hadden gelopen, kwamen we bij de ingang terecht. We trokken aan de deur en hoopte dat er iemand hard aan het trainen zou zijn. Maar helaas, de deur bleef dicht. Er zat geen beweging in. Toch niet handig om dingen te willen bezichtigen op een Nationale feestdag. Naast de Oval zat een soort van foodcourt voor de studenten en omdat het inmiddels half 1 was, deden we ons als studenten voor en hebben we daar bami met zoetzure kip gegeten. Nu moesten we dezelfde wandeling weer terug naar het metrostation.
Het metrosysteem bestaat uit 2 lijnen en om terug te gaan naar het hotel moesten we overstappen op de andere lijn. Dit kun je alleen maar downtown doen. Bij de eerste halte waar de 2 lijnen samenkomen, zijn we overgestapt op de andere lijn.
Nu hadden we onderweg (één halte voor onze halte) een mall gezien en omdat we niet het risico wilden lopen om in het hotel in slaap te vallen, besloten we om naar deze mall te gaan. Eigenlijk wilden onze voeten niet meer, maar ja op je hotelkamer zitten is ook weer zo wat. Het is een grote maar geen leuke mall. Er zitten veel wibra achtige winkeltjes in deze mall en weinig leuks. Nadat we deze mall helemaal hebben doorgelopen, zijn we wederom terug gelopen naar de metro en hebben daar de laatste de rit naar de volgende halte gedaan. Dit was echt te ver om te lopen, helemaal als je er al bijna 10 kilometer op hebt zitten en het wandelen je nog niet echt in je bloed zit. Vanaf de halte bij ons hotel hebben we ook weer een kwartier moeten lopen naar ons hotel.
Daar aangekomen hebben we heel even de voeten laten rusten, het was namelijk inmiddels al half 5 en we waren al vanaf 8 uur in de benen. Om half 6 zijn we naar Earl's gelopen om daar wat te eten.
Dit restaurant werd in diverse reisverslagen enorm aangeprezen en dat is ook niet zo gek. Het eten is er super heerlijk en de prijs valt ook wel mee. Het is natuurlijk niet zo goedkoop als bij de Burger King of McDonalds, maar ook niet zo duur als bijvoorbeeld een sjiek restaurant in het centrum van Amsterdam. We hebben alleen maar een hoofdgerecht genomen, geen voorgerecht of desert.
Niet omdat het te duur werd, maar omdat we allemaal erg moe waren en zo snel mogelijk weer terug naar het hotel wilden. De koffer heeft zich nog niet aangediend, maar we hebben op de site van United wel gezien dat de koffer gelokaliseerd is en deze zo snel mogelijk bij ons wordt afgeleverd. Als het vanavond laat niet meer lukt, hoop ik dat het toch wel morgen ergens gaat gebeuren, want ik ben bijna door mijn migrainepillen heen en als ik ze hier wil halen, zal ik eerst een dokter met een bezoekje moeten vereren. En dat is zonde van de tijd als ik ze gewoon in mijn koffer heb zitten. Morgen worden we gehaald door de campermaatschappij om onze camper op te gaan halen. Hoe laat dit precies wordt is nog niet bekend, want ook voor de campermaatschappij is het een feestdag en was het kantoor gesloten. Ik hoop dat we vanavond laat geen last hebben van het vuurwerk, want ook hier is het gebruikelijk om de feestdag af te sluiten met vuurwerk.
Weetjes over de CALGARY TOWER
De Calgary Tower is een toren in de binnenstad van het Canadese Calgary. De Calgary Tower is 190m hoog en werd in 1968 geopend onder de naam Husky Tower. De toren werd gebouwd als onderdeel van een project om de binnensteden van diverse Canadese metropolen te verfraaien ten tijde van Canada's 100 jarige bestaan (in 1967). De bouw kostte $3,5 miljoen Canadese dollar.
De toren, die in 1971 werd omgedoopt tot haar huidige naam, was voor enkele weken het hoogste gebouw van Canada totdat het werd overstegen door de Toronto-Dominion Centre. Ten tijde van de Olympische Winterspelen van 1988 in Calgary brandde er boven op de toren een vlam die sindsdien ook bij andere speciale aangelegenheden wordt ontstoken, onder meer bij het 100 jarig bestaan van de provincie Alberta.
Boven in de toren bevinden er zich een roterend restaurant en een observatieplatform.