Eindelijk is het zover, na 2 jaar plannen, uitzoeken en voorbereiden worden vanaf vandaag omgezet naar werkelijkheid.
Om half 7 stonden we al helemaal klaar toen mijn vader en moeder aankwamen. Snel hun koffers binnen gezet en om kwart voor 7 zijn we door Sjon naar het treinstation van Diemen Zuid gereden. We moesten heel even wachten op de trein, maar dat kwam omdat we lekker op tijd waren, niet omdat de trein later was.
Om half 8 waren we op Schiphol en Sjon was er ook al met de koffers. Richard stond precies om 7 uur bij ons huis om Sjon en de koffers op te pikken.
De balie van United ging om even na 8 uur open en wij hoefden alleen maar onze 5 koffers af te geven en daarna konden we door naar de douane. Na de gebruikelijke koffie met muffin hebben we heel even bij de winkels gekeken en om kwart voor 10 konden we door de 2e check.
Bij deze check stond er nu een bodyscan waar in ieder geval de mannen door heen moesten. Ik weet niet of dit de bodyscan gaat worden, maar je kan hier helemaal niets zien. Alleen of iemand iets bij zich heeft. Na deze 2e check was het wachten op het boarden. Om half 11 mochten de eerste passagiers aan boord en om 10 over half 11 zaten wij ook als één van de eerste van de grote meute in het vliegtuig.
Om kwart over 11 vertrokken we vanaf gate G3 en taxieden we naar de Kaagbaan. De vlucht naar Chicago was één van de betere vluchten. Zonder vertraging kwamen we om 10 voor 1 aan op het vliegveld van Chicago. Nadat we aangesloten waren op gate M19. De wandeling naar Immigration was een behoorlijke en daar moesten we aansluiten in een behoorlijk lange rij. Gelukkig ging het wel snel, waardoor het wachten niet al te lang duurde. Bij de douane deden zich geen problemen voor en nu moesten we onze koffers opnieuw inchecken. We hadden al wat koffers voorbij zien komen op band 7. Nadat we 2 kofferkarretjes hadden gehaald gingen we de koffers van de band halen. 1....2....3....4 en hé waar is nummer 5 gebleven. Er kwamen geen koffers meer bij en de band was al 2 keer rond gegaan. Gelukkig hebben ze in Chicago ook mensen rondlopen die daar werken en Hector was zo'n mannetje die met een scanapparaat kan zien waar je koffer is gebleven. We hadden in Amsterdam, omdat je nog maar één koffer per persoon mag inchecken op ieders naam een koffer laten labelen. Het bleek dus de koffer te zijn die op mijn naam staat te zijn. Hector scande het nummer en wist meteen te melden dat de koffer niet in Chicago was aangekomen.
Oh jee en nu? Doorvliegen naar Calgary en daar bij de "lost and found" de koffer vermist opgeven. Nu moest ik wel even mijn hersens kraken, want wat zit er in die koffer..... Dit was de eerste koffer die ik dicht had gemaakt, dus kon ik aan de hand daarvan bedenken wat er in zat. Niet onze toilettas, maar wel de boodschappen veelal voor in de camper. Maar ook mijn migrainepillen. Gelukkig heb ik ook wel een paar in de handbagage, maar met 3 per dag ben je daar zo door heen. De lenzenspullen verdeel ik altijd over 3 koffers, dus daar grijpen we nooit mis mee, tenzij alle 3 de koffers niet aankomen. Dan heb ik wel een klein beetje vloeistof in de handbagage, maar dat is maar heel beperkt. Maar goed, we hadden gewoon 2 koffers, dus ook lenzenvloeistof.
De vlucht naar Calgary verliep minstens net zo voorspoedig als de vlucht naar Chicago. De douane in Calgary, waar we ook een formulier voor moesten invullen, was minder streng als in Amerika. De 4 koffers lagen al op de bagageband. We wisten dat ze alle 4 naar Calgary waren gekomen, want we hadden ze uit het vliegtuig zien komen. Bij de balie van United hebben we melding gemaakt van de vermiste koffer. De meneer achter de balie kon terugzien in het systeem dat hij was ingecheckt in Amsterdam, maar dat hij daar waarschijnlijk niet weg gegaan was. Hij ging met Amsterdam bellen en kijken of ze de koffer morgen op het vliegtuig naar Calgary konden zetten. We zullen het wel zien. We waren in ieder geval snel door de douane in Calgary.
Nu moesten we nog de gratis shuttlebus van het hotel regelen en zorgen dat we in het hotel kwamen. Ook dit ging super makkelijk en om 7 uur (lokale tijd, met een tijdsverschil van 8 uur vroeger) waren we in onze hotelkamers.
Omdat we in het vliegtuig nog redelijk hebben kunnen slapen, hebben we het weten te rekken tot half 9 (half 5 's morgens Nederlandse tijd). Morgen gaan we naar de Olympic Oval en naar de Calgary Tower en verder de stad Calgary ontdekken. En natuurlijk hopen we dan dat de koffer de vlucht ook heeft weten te maken en we weer helemaal compleet zijn.