Zaterdag 4 juli 2009

Vanmorgen waren we zo als gewoonlijk vroeg wakker, maar niet zo vroeg als normaal. We waren nu pas om half 5 wakker geworden. Na de koffers te hebben gereorganiseerd, fietsen voor morgen gereserveerd en gedoucht te hebben, zijn we naar de ontbijtruimte gegaan. Bij het ontbijt waren helaas geen bagels en moesten we het met geroosterde broodjes doen. Het voldeed prima, maar een geroosterde bagel heeft toch mijn voorkeur.

We wilden eigenlijk vandaag met de auto naar The National Zoo en Arlington gaan, maar we hoorden bij het ontbijt op het nieuws dat er veel wegen in en om Washington waren afgesloten vanwege de festiviteiten van vanavond. Gelukkig heeft Washington een heel goed metrosysteem en hebben we dus de routes met de metro uitgeprint in de lobby van het hotel.

Omdat het nog erg vroeg was en we bij Walmart gister niet alle boodschappen konden verkrijgen, zijn we als eerste naar Safeway gereden. Dit is een supermarktketen in Amerika. Teruggekomen in de hotelkamer hebben we lunchpakketjes gemaakt en zijn we naar het metrostation gelopen. Als eerste moesten we de oranje lijn nemen en overstappen op de rode lijn. Na ongeveer 10 minuten lopen waren we bij de zoo aangekomen. De toegang van de zoo is gratis en dat komt door James Smithson.

Het Smithsonian Institution

Het Smithsonian Institution is een Amerikaans onderwijs- en onderzoeksinstitituut met bijbehorend museumcomplex. Het grootste deel van de faciliteiten is gevestigd in Washington D.C.. Gezamenlijk bestaat het uit negentien musea en zeven researchcentra en heeft 142 miljoen voorwerpen in zijn collecties. Het instituut en de musea worden gefinancierd en indirect beheerd door de Amerikaanse overheid. Het Smithsonian is in 1846 opgericht naar aanleiding van een legaat uit 1829 van de Engelse geleerde James Smithson inhoudende dat, mocht zijn neef Henry James Hungerford kinderloos komen te overlijden, een som van honderdduizend gold sovereigns aan de Verenigde Staten van Amerika vermaakt zou moeten worden ter oprichting van een instituut om het toen erbarmelijk lage peil van het wetenschappelijk onderzoek in dat land wat op te krikken. In 1835 stierf Hungerford inderdaad kinderloos. Er volgde een lange politieke strijd over de vraag óf men de - door velen als zeer krenkend ervaren - making wel moest aanvaarden en zo ja, in welke vorm men aan de voorwaarden moest voldoen. Uiteindelijk richtte men een trust op om het instituut zo onafhankelijk mogelijk te maken.

Als eerste hebben we bij de cheeta's gekeken om vervolgens via andere dierentuindieren bij de reuzenpanda's aan te komen. In de zoo hebben ze 3 reuzenpanda's, namelijk Mei Xiang, Tian Tian en Tai Shan. Mei Xiang en Tian Tian hebben in 2005 een baby gekregen en dit is Tai Shan. Wij hebben in 2005 een videofilm gezien van de geboorte van Tai Shan. Nu zaten ze alledrie buiten en hebben we ze ook alledrie gezien. Tai Shan kwam zo dichtbij dat als er geen glas tussen had gezeten we hem hadden kunnen aaien.

Ze zijn zo ontzettend schattig. Na de panda's zijn we nog wat door de zoo gelopen en rond kwart over 1 zijn we weer naar de metro gelopen. Nu moesten we eerst de rode lijn terug nemen en dan overstappen op de blauwe lijn.

Op Arlington Cemetery zijn we eerst naar het graf van de onbekende soldaat gelopen en hebben daar de wisseling van de wacht gezien. Hierna zijn we naar het graf van John F. Kennedy gelopen en hebben daar ook wat foto's genomen.

Omdat we 's avonds naar het vuurwerk wilden hielden we het om half 4 voor gezien. Nu hebben we de blauwe lijn terug genomen om weer over te stappen op de oranje lijn. Om even over 4 waren we weer terug in het hotel en zijn we even op bed gaan liggen om onze voeten even tot rust te laten komen. Want deze waren overbelast. Om kwart voor 6 hebben we onze maaltijden in de magnetron gezet en hebben gegeten. Na het eten hebben we onze vermoeide voeten weer in de schoenen gedaan en zijn wederom richting de metro gelopen. Nu hoefden we gelukkig niet over te stappen en moesten na een halte of 8 uitstappen. Toen we buiten kwamen was het echt al een gekkenhuis met mensen. We vonden een mooi plaatsje op het gras en zijn daar gaan zitten, samen met ongeveer 1 miljoen Amerikanen.

Het was op dat moment kwart over 7 en we moesten wachten tot ongeveer 10 over 9. Gelukkig leek het langer als dat het was en langzaam aan werd het donkerder. Het Washington Monument was mooi verlicht. En plots vanuit het niets werd het vuurwerk afgestoken.

Het was geweldig om te zien en na een half uur was het weer voorbij. Toen moesten die 1 miljoen mensen weer met de metro terug naar waar ze vandaan gekomen waren. Dat leverde bij de ingangen van de metro's hele horden mensen op. We hebben er ongeveer een uur over gedaan om in de metro te komen en om 23.15 uur waren we weer in het hotel. Heel erg moe, want ja we hebben natuurlijk nog wel last van een jetlag. Morgen gaan we om 9 uur onze gehuurde fietsen ophalen en gaan we Washington DC met de fiets ontdekken en natuurlijk gaan we naar boven in het Washington Monument.