Zaterdag 21 feb 2009

Vanmorgen waren we weer om 8 uur wakker. Na het ontbijt hebben we al zoveel mogelijk ingepakt en uitgezocht.

Het gewicht zal dit keer het probleem niet zijn, maar wel het volume. Rond een uur of 12 zat het meeste in de koffers en hebben we Sherri gebeld om af te spreken. We hadden afgesproken dat we meteen zouden komen. Snel aankleden, onderweg nog wat eten en om 2 uur waren we bij Sherri. Freddy was ergens een hek aan het bouwen, hij is namelijk zelfstandig aannemer van beroep. Sherri had pecanpie gemaakt speciaal voor ons. Dit hadden we al heel vaak zien liggen, maar nog nooit gegeten. Je kan pecanpie warm of koud eten, we kregen dus van beide een proefstukje. Romy speelde proefkonijn en nam het eerst hapje…. Ze zei dat we maar wat anders moesten nemen en dat het voor haar was. Zo flauw is ze natuurlijk niet en schoof het bord door naar Sjon. Nu was hij aan de beurt om te proeven. En ook hij reageerde hetzelfde. Ik zou niet mogen proeven, want hij hield het bord bij zich. Maar ook hij is niet zo flauw en schoof braaf het bord weer door naar mij. Als laatste mocht ik proeven…………En het is heerlijk.

Als Sherri het niet vergeet krijgen we het recept en ga ik het thuis een keer proberen. Op een klein stukje na hebben we met z’n vieren bijna de hele taart opgegeten. Omdat de lancering definitief is uitgesteld en er nog geen nieuwe datum bekend is en het bod wat wij van de mensen uit Nederland hadden gekregen niet voldoende was, besloten we om onze kaartjes aan Lonny te geven. Hij wil bij Nasa gaan werken en gaat hiervoor binnenkort een opleiding starten. We gaven ze aan hem en hij was er zo superblij mee, dat het goed aanvoelde. We kregen alledrie een dikke knuffel van hem. Even voor 3 uur kwam Freddy terug van zijn klus en hebben we ook nog even met hem gekletst. We hadden al gezegd dat we niet mee zouden gaan vanavond, maar ze vertelden zulke leuke verhalen, dat ze me overgehaald hadden om toch te gaan. Maar omdat we dan nog een hoop moesten doen, moesten we nu wel opschieten. Sjon wilde nog voor een paar nieuwe Nikes kijken, Romy had toch nog 2 boekjes die ze wilde hebben en ik zou nog kijken voor een cropstation. Dit is een rolkoffer waar ik al mijn scrapspullen in kan doen en niet steeds alles in en uit de kast hoef te pakken op het moment dat ik met de foto’s ga werken. Dus eerst naar Borders, de boekwinkel waar we gister ook waren. Deze winkel is vlakbij Freddy en Sherri, dus daar waren we zo. Romy wist waar de boekjes lagen, dus hier waren we zo klaar. Nu snel naar de Nikestore op de 192. Ook Sjon was zo klaar, was alleen nog even navragen welke prijs het nu was, want er stonden 3 prijzen. Het was gelukkig het goedkoopste. Nu snel naar Michael’s voor een cropstation. We hadden er daar al 1 gezien. Maar nu zag ik toch nog een andere. Deze was $ 10,-- duurder dan de andere. Maar bij binnenkomst hadden we een kortingsbon van 40% gekregen, dus dat scheelde toch al een hoop. Omdat de cropstation in een doos zat, kwamen we erachter dat er een item ontbrak. Niet zo’n heel spannend item, iets om foto’s in te stoppen. Maar het miste uit de verpakking. Wij bij de kassa gevraagd. Ze vroegen of we een andere wilde of dat we korting wilden. We wilden liever een andere cropstation. Zij zoeken, zoeken, zoeken. Helaas een half uur later, nee we hebben geen andere van dit model. Wilt u dan toch maar een korting? Ja, doe dan maar, ik wil graag dit model. Let op dit model cropstation wordt verkocht voor $ 79,99. Wij dachten we zullen voor dat onbenullige item wat mist wel een korting krijgen van maximaal 10 dollar. Nee, we konden het meenemen voor $ 19,99. Het is standaard dat als er iets mist je een korting krijgt van 75%. We durfden nu natuurlijk niet meer die bon van 40% hiervoor in te leveren. Gelukkig hadden we nog wat anders waar we de 40% op konden laten gelden. Nu nog snel naar de Publix, nog wat inpakken en dan weer terug naar Freddy en Sherri. Om 5 voor half 9 stonden we daar voor de deur en gingen we (wij dit keer met eigen auto) naar Cheyenne, een saloon waar al diverse countryartiesten hadden opgetreden. Vanavond zou de ex-man van Sherri daar optreden. We kwamen binnen en wouw wat een mooie uitgaansgelegenheid. De foto’s zullen het niet goed neerzetten dat weet ik zeker. Het is drie verdiepingen hoog, dus snel voordat het te druk wordt een rondje door het gebouw.

We waren net weer beneden en de band begon te spelen. Het klonk goed, niet zo luid als de Lee Boys van de week, nu konden we elkaar tenminste nog verstaan. Het werd al snel drukker en drukker.

Wat bleek het was dit weekend Mardi Grass weekend. Wat dat precies inhoudt weet ik niet, maar het is een soort carnaval. Om 11 uur hebben we helaas afscheid moeten nemen van Freddy, Sherri, Lonny, Sarah en Cindy. Het werd tijd voor ons om naar huis te gaan. Gelukkig zaten we vlakbij de 4 en waren met 40 minuten thuis. Morgenochtend moeten we bijtijds uit bed, want om 9 uur willen we in de auto zitten. Ons vliegtuig vertrekt vanaf Orlando om 11.50 uur, maar we zijn al ingecheckt. Gelukkig hebben we plaatsen in het vliegtuig van Orlando naar Washington, want dit wisten we tot gister niet zeker.