Woensdag 11 feb 2009

Vanmorgen waren we weer vroeger wakker dan gister, namelijk weer 6 uur. Dit kwam nu wel goed uit, want we wilden vandaag naar Disney. Na het checken van de mail en het nuttigen van het ontbijt gingen we naar boven om ons aan te kleden en de gekochte spullen van gister op te ruimen. We hadden gister ook al een was gedraaid en deze heeft Sjon even snel weggestreken. Toen we weer beneden kwamen en we op de klok keken was het ineens al half 10. Tjongejonge wat vliegt de tijd, dachten we nog. Nou, dan maar snel de laptop afsluiten en op naar Disney. Maar wat is dat, op de laptop is de tijd nog maar half 9, staat de tijd van de laptop dan niet goed. Hahahaha hoorden we vanuit de woonkamer. Romy had ons een geintje beloofd, ze had onze horloges en de klok in de keuken een uur vooruit gezet zodat we zouden schrikken. Nou dat was gelukt. Met gelukkig toch wat meer tijd gingen we op weg richting Disney. Dit ligt op ongeveer 15 minuten rijden van ons huis. En als je alle stoplichten tegen hebt, 20 minuten.

Om precies 9.10 uur reden we het parkeerterrein van Epcot op en konden we onze auto stallen. We hadden via internet al kaartjes besteld en deze moesten we afhalen bij een “Will Call” loket. Nadat we de kaartjes hadden gehaald, zijn we door de toegangspoorten naar binnen gegaan. Als eerste zijn we naar het thema The Land gelopen en hebben een fastpass voor Soarin’ gehaald. Hierna zijn we ook meteen in de rij gaan staan voor Soarin’, de wachtrij was 30 minuten. De eerste keer zaten we op de 3e rij en zagen behalve het moois van Soarin’ ook de voeten van degene die op rij 2 zaten. Na de 1e keer Soarin’ zijn we naar de attractie Living with the land gegaan. Hier ga je met een boottocht door een soort boerderij waar ze groente verbouwen, maar dan op een futuristische manier. Een manier waarbij je de aarde zo min mogelijk belast en hoe er straks zelfs in de ruimte groentes verbouwd kan worden. Terwijl je in de wachtrij staat kun je uitspraken lezen van kinderen. Deze uitspraak wil ik jullie niet ontnemen, die is zo raak. “The Earth is like my mother, you get punished if you make a mess. Why do you think this planet’s called Mother Earth?” Na Living with the Land konden we onze fastpass verzilveren voor de 2e keer Soarin’. Dit keer hadden we mazzel en zaten we op de eerste rij en dan ook nog eens precies in het midden waarmee je dus het mooiste uitzicht hebt van iedereen. Na onze vlucht over Californië zijn we naar de Circle of Life gegaan, hierin wordt een film getoond waarin je bewust wordt gemaakt van hoe mooi moeder aarde en dat we zuiniger met haar om moeten gaan. Dus je afval scheiden en niet meer gebruiken (groentes, dieren enzovoort) dan nodig is. Ik heb me dus voorgenomen om bij thuiskomst weer beter op te letten met het scheiden van onze afval. Om 12.15 uur waren we klaar met alle attracties in The Land en zijn we richting Mexico gelopen. Hier wilden we lunchen en een attractie doen. Eerst maar lunchen bij Cantina de San Angel en daarna de attractie. Sjon en ik hadden een Ensalada Mexicana met gaucamole.

Romy had een El Ninõ met churro’s. Het eten was heerlijk en we zaten lekker buiten op het terras in het warme zonnetje. Er kwamen zelfs van white heron’s (vogels) bij ons bedelen voor eten. Wij zijn niet zo moeilijk en hebben ze natuurlijk wat stukjes kip en wat stukjes churro’s gegeven. Na dit lekkere eten zijn we naar de attractie Gran Fiesta Tour starring The Three Caballeros gelopen. Dit zat naast het restaurant. Met deze attractie ga je wederom met een bootje door het verhaal van The Three Caballeros (Donald Duck, José Carioca en Panchito) in Mexico. Het is een grappige attractie en die hadden we nog niet eerder gedaan.

Na deze attractie zijn we Testtrack gelopen en hebben ook daar eerst een fastpass gehaald om vervolgens ook in de rij te wachten. Ook hier was de wachtrij 30 minuten. Bij Testtrack ben je zogenaamd in dienst van een autofabrikant en ga je allemaal testen uitvoeren, de remtest zonder ABS, remtest met ABS, weersomstandigheden, zoals extreme hitte, ijzige kou en regen. Maar ook een snelheidstest en een bochtentest. Nadat we één keer voor deze fabrikant de diverse testen hadden gedaan hoefden we maar een paar minuten te wachten voordat we onze fastpassen konden gebruiken. Tijd om wat te drinken en even in het zonnetje te zitten dus. Ook de tweede keer gingen alle testen goed en werd het tijd om naar Canada te gaan. Hier hebben ze een 360 graden film over Canada. Deze film duurt 14 minuten en laat mooie beelden van Canada zien. Verder hebben we meegekregen dat 1 Canadese dollar een Luni heet en een briefje van 2 Canadese dollar een Tuni. Kijk dat hebben we alvast mooi geleerd voor onze vakantie naar Canada. Na Canada zijn we naar Imagination gelopen voor de attractie Journey into imagination with Figment. Dit is ook een attractie welke we nog niet eerder hadden gedaan. Tijdens een treinritje wordt je bewust gemaakt van al je zintuigen. Dus reuk, zicht, smaak, tast en gehoor. Dit wordt door middel van het draakje Figment duidelijk gemaakt. Jullie kunnen wel raden wat er gebeurde bij onze reukzintuig. Na Figment zijn we naar Innoventions gelopen. Onderweg hier naar toe hebben Romy en ik een frozen lemonade gegeten en Sjon een soort magnum. Na deze verfrissing zijn we door gelopen naar Innoventions. Hier hebben we een stukje gereden op een Segway. Dit is een soort wagentje waar je op staat en 2 banden heeft.

Het wordt op dit moment al heel veel gebruikt op de vliegvelden van Amerika, omdat het snel en heel wendbaar is. Nu werd het tijd voor Spaceship Earth. Dit is een treinreis door de tijd met betrekking tot de communicatie. Hoe ze vroeger met elkaar communiceerden door middel van tekeningen in de rotsen naar hoe ze tegenwoordig met elkaar communiceren middels het World Wide Web. Tijdens de rit worden er leuke filmpjes gemaakt. Klik hier voor film1 en hier voor film2. Toen we uit Spaceship Earth kwamen begon het al een beetje te schemeren. We wilden nog een keer Testtrack doen,maar dit ging helaas niet, want de attractie was down. Het zou een uur duren voordat deze het weer zou gaan doen. Dan maar naar Mission Space. We kozen voor de groene versie, die is namelijk minder heftig dan de oranje versie. De groene versie is heftig genoeg voor mij.

Bij deze attractie ga je met een raket de ruimte in en moet je landen op Mars. Je krijgt als passagier een bepaalde rol toebedeeld. Sjon was engineer, Romy was pilot en ik was commander. Op bepaalde punten moest je dan op knopjes drukken, waardoor je echt het idee hebt dat je meedoet met de missie. We hebben onze raket veilig op Mars gezet en hierna werd het tijd om naar huis te gaan. Op het parkeerterrein zie je altijd auto’s uit de verschillende staten en is het altijd leuk om naar de nummerborden te kijken. Ik ben nu maar nummerborden uit de verschillende staten aan het fotograferen. Kijken of ik ze alle 50 kan verzamelen. We kwamen onderweg wel een leuke tegen met de tekst WNTR SUX.

Omdat het op dat moment al bijna kwart voor 8 was en we nog moesten avondeten besloten we om onderweg bij de Pizzahut te stoppen om daar wat te eten. We hadden met z’n drietjes 1 largepizza en wat stukjes garlicbread. Na het eten van deze overheerlijke stuffed crust pizza (oftewel er zit gesmolten kaas in het randje van de pizza) met sausjes gingen we verder op pad naar huis. Onderweg nog even snel wat boodschappen bij de Publix (op de 192) gehaald. De laatste stop was ons huis. Op dat moment was het half 10 en waren we bekaf van een lange, leuke en gezellige dag in Disney. Morgen hebben we een dag om bij te komen en gaan we naar de Pr1me outlets. Dit is een outletcenter net als de LBVFS, maar dan net even anders. We gaan het beleven.