Zaterdag 7 feb 2009

Vanmorgen waren we om 6.00 uur door de wekker gewekt en zijn om 6.30 uur uit bed gestapt. Snel gewassen (we hebben het precies gered met onze tandpasta, deze is nu echt op) en aangekleed. Laatste spullen ingepakt en om 8.10 uur stonden onze ouders voor de deur om ons naar Schiphol te brengen. Nadat we de koffers ingeladen hadden, alle deuren gecontroleerd en gekeken hadden of er geen katten per ongeluk opgesloten waren zijn we op weg gegaan naar Schiphol. Het was een hele druilerige ochtend en het had de hele nacht geregend. Omdat we ons gister online al hadden ingecheckt hoefden we nu alleen nog maar onze koffers af te geven en in te checken en konden we door de douane.

Zoals gebruikelijk hebben wij als eerste een kopje thee/koffie met een lekkere muffin gehaald. Na dit te hebben opgegeten en opgedronken vonden wij het om 10.30 uur tijd om naar gate G3 te lopen. Bij de gate aangekomen waren ze nog bezig met het boarden van de vlucht naar Chigago.

Om 11 uur exact werden we geroepen voor de laatste controle. Hier werden de gebruikelijke vragen gesteld, zoals wie heeft de koffers ingepakt, heb je iets van iemand gekregen, heb je de koffers uit het oog verloren? Nee, dat hebben we niet en we hebben zelf de koffers ingepakt. Om 11.30 gingen we al boarden. En in plaats van 12.20 uur vertrokken we al om 12.05. We zouden opstijgen vanaf de Polderbaan, dus eerst daar de rit naar toe gemaakt met het toestel.

We zaten dit keer niet aan de ABC kant maar aan de GHJ kant van het vliegtuig en dat was heel verassend. We konden nu tijdens het vliegen niet alleen Engeland zien, maar ook Groenland en dat waren hele mooie beelden met al dat sneeuw op de bergen.

Bijna een uur eerder kwamen we aan op Washington bij gate C4 en dat gaf ons veel meer tijd om over te stappen. Het enige spannende was nu nog de nieuwe manier van door de douane gaan. (Je moet je namelijk minimaal 72 uur van te voren al online voor een visum aanmelden, wij hadden wel alle drie al toestemming gekregen, maar het was toch even spannend). De rij bij de douane viel reuze mee en waren we ook zo aan de beurt. Eigenlijk was dit de soepelste douane doorgang die we in al die jaren hadden gedaan…… Dus druk gemaakt voor niets. Na de douane de koffers halen en opnieuw aanbieden bij de beveiliging. Hier stond ook niet zo’n hele lange rij en dat ging daarom ook heel snel. Nu nog de persoonlijke controle en we waren op Washington. Bij mij ging er schijnbaar een alarm af, want ik moest gefouilleerd worden. Ik denk dat het mijn haarclip was, want verder had ik niets aan metaal om me. Volgende keer die ook maar uit doen bij de controle. Nu waren we bij de C en D terminal. Nadat we op de informatieborden gekeken hadden vanaf welke gate we weer gingen vertrekken en we nog best veel tijd hadden, zijn we met een shuttlebus naar de A en B terminal.

Hier is het ruimer, rustiger en zijn er meer winkeltjes. We hebben natuurlijk eerst een bezoek gebracht aan Starbucks en een pretzel gehaald bij Auntie Annie’s. Nadat we dit rustig aan een tafeltje hebben opgegeten en gedronken zijn we doorgelopen naar de volgende shuttlebus. Deze ging echter naar de Main terminal in plaats van terug naar de C en D terminal. Maar volgens de bestuurder van de bus was het sneller via de Main terminal als teruglopen naar de andere opstapplaats. Dus wij zijn meegegaan naar de Main terminal. Hier moet je een klein stukje lopen naar de andere opstapplaats en toen weer terug naar de C en D terminal. Op ons gemak zijn we naar gate D2 gelopen om daar te zitten wachten tot we gingen boarden. Al gauw bleek dat we een vertraging zouden hebben van 25 minuten en in plaats van 17.43 uur om 18.10 uur gingen vertrekken. Al snel werd er omgeroepen dat we toch op tijd gingen boarden om op die manier proberen op tijd te vertrekken. Helemaal precies was niet gelukt, maar toch eerder dan 18.10 uur reden we bij de gate weg. En toen bleven we staan……. Op een gegeven moment riep de Captain om dat we een delay (vertraging) hadden vanwege klein onderhoud. Na dit onderhoud van 10 minuten, vertrokken we dan toch eindelijk. Het was inmiddels 18.25 uur. Het was op dat moment al donker, wat het opstijgen veel minder spectaculair maakt. Om 20.20 uur landen we op Orlando International Airport bij gate 47 een kwartier later dan de bedoeling was. De koffers waren er al snel en konden we naar de balie van Alamo. Hier stond een gigantische wachtrij en vol goede moed stapten wij in de rij. Gelukkig stroomde deze vlot door en waren we snel aan de beurt. Mo hielp ons goed en al snel konden we naar de wagenpark lopen om een auto uit te zoeken. Het was niet zo’n muur van warmte als we gewend waren, maar koud was het ook niet, ik liep gewoon in een dun bloesje over straat. We mochten in de rijen van de midsizes kijken, maar daar stond op dat moment niet veel (lees 2 auto’s) en deze voldeden niet aan onze wensen. De mevrouw die ons de rij wees kwam er aan en zei dat de net aangereden Mazda 5 ook onder de categorie midsizes viel. Deze Mazda 5 leek net een minivan, met 2 rijen achterbanken en losse stoelen op de middelste rij. De keuze was hierdoor snel gemaakt, het werd deze Mazda. Snel de koffers in de auto geplaatst en op naar de Walmart voor de eerste boodschappen voor morgenochtend. De Mazda is behoorlijk nieuw, de kilometerstand bij het wegrijden was 5667 mile.

We kozen ervoor om te rijden via de 417, de Interstate 4 en Highway 27, deze route heeft net als via de 528, Interstate 4 en Highway 27 een aantal tolpoorten (totaal 3 en $ 2,75 tol) , maar is rustiger en daardoor prettiger om te rijden. We waren zo bij de Walmart aan de 27. Na wat brood, broodbeleg, drinken, tandpasta (want hiervoor gingen we per slot van rekening naar Amerika) en ijs in de winkelwagen gegooid te hebben, konden we via de kassa weer naar de auto.

Onze townhouse aan de 538 Bexley Drive hadden we snel gevonden. Het was een huis met een garage en voldoet prima voor de komende 2 weken voor ons drietjes. Het is natuurlijk niet zo ruim als een villa, maar we hebben wel het zwembad in onze achtertuin. Helaas moeten we deze delen, maar dat is niet anders. Snel hebben we de koffers uitgeladen, de boodschappen opgeruimd en……..hebben we ijs gegeten. We hadden namelijk tijdens de 2e vlucht ons drankje gemist omdat we in slaap waren gevallen net na het opstijgen en pas wakker werden toen de piloot omriep dat we op 25 minuten van Orlando af waren en de daling ingezet werd. We hadden dus ontzettend dorst en de cola was nog warm, daarom dus maar het ijs. Na een paar happen ijs, hebben we de koffers naar boven gebracht, de spullen voor de nacht gepakt en zijn we gaan slapen. O nee, eerst had ik nog naar Nederland gebeld, het was daar toch bijna 6 uur ’s morgens en mijn moeder is altijd héél vroeg wakker. We kregen namelijk mijn schoonmoeder niet te pakken en die wilden we toch ook laten weten dat we goed waren aangekomen. Om even voor 12 uur, dit betekent dat we precies 24 uur op waren, gingen we naar bed. Morgen gaan we eerst de koffers uitpakken en dan op ons gemak naar de Florida Shoppingmall en misschien ’s avonds nog even naar Downtown Disney. Ligt een beetje aan hoe we ons voelen.