Een week nadat wij thuis zijn gekomen en 3 weken nadat wij New Orleans hebben verlaten wordt deze stad getroffen door orkaan Katrina. Hieronder een verslag:
Orkaan Katrina houdt lelijk huis in de Golf van Mexico
De orkaan Katrina was de elfde storm, de vierde orkaan en de derde grootste orkaan van het Atlantische orkaanseizoen in 2005. Toen ze het land naderde verwachtte men dat ze de op een na sterkste orkaan in de geschiedenis van de Verenigde Staten zou zijn.
Op 23 augustus ontstond op 320 km ten zuidoosten van Nassau een tropische depressie. Deze trok noordwestwaarts en won aan organisatie boven de Bahama's. Op 24 augustus promoveerde de depressie tot de tropische storm Katrina. De noordwestelijke koers was een gevolg van een zwak punt ten noordwesten van Katrina in de rug van hogedruk die zich boven de noordelijke Golf van Mexico en het zuidoosten van de Verenigde Staten aan het opbouwen was. Dit hogedrukgebied aan Katrina's noordflank werd echter sterker en dwong Katrina op 25 augustus naar het westen en later naar het west-zuidwesten bij te draaien. Daardoor zette Katrina koers naar het zuiden van Florida en boven het warme water van de golfstroom tussen Florida en de Bahama's promoveerde Katrina op 25 augustus tot orkaan. Twee uur later op 25 augustus landde zij in Florida met windsnelheden tot 130 km/uur. De interactie met het vaste land van Florida kon Katrina nauwelijks deren; haar structuur bleef intact, ook het oog, en boven de vlakke Everglades boette zij nauwelijks aan kracht in.
Op het einde van haar zes uur durende overtocht degradeerde zij op 26 augustus heel even tot tropische storm, maar een uur later had zij boven de Golf van Mexico haar orkaanstatus herwonnen. Daar kwam zij onder een omvangrijk hogedrukgebied op grote hoogte terecht. De anticyclonische circulatie boven Katrina was uitstekend voor haar uitstoot en zij begon snel aan kracht te winnen. Op 27 augustus bereikte zij de tweede categorie. Het hogedrukgebied aan het aardoppervlak aan de noordflank van Katrina begon nu naar het oosten weg te drijven, waardoor Katrina naar het westen en noordwesten en later zelfs naar het noorden bijdraaide. Katrina had nu een oogrokvervangingscyclus doorgemaakt, die haar omvang sterk had doen toenemen en waardoor zij tot de derde categorie was aangewakkerd. Nu kwam zij terecht boven een lus in de golfstroom, die zeer warm water uit de Caribische Zee eerst noordwestwaarts voert en zich ten zuiden van Louisiana omdraait om het water af te voeren naar de Straat Florida. Boven dit zeer warme water en onder het hogedrukgebied op grote hoogte bereikte Katrina op 28 augustus de vijfde categorie en bereikte haar hoogtepunt met windsnelheden van 278 km/uur en een minimale druk van 902 mbar. Ook had Katrina nu een enorme omvang; het stormveld met windsnelheden van tropische stormkracht reikte tot 400 km uit het centrum en windsnelheden van orkaankracht reikten tot 170 km uit het centrum. Daarna begon Katrina aan een nieuwe oogrokvervangingscyclus, waardoor zij verzwakte tot de derde categorie.
Op 29 augustus landde Katrina met windsnelheden tot 204 km/uur en een minimale druk van 920 mbar bij Buras in Louisiana. Katrina stak het schiereiland van de Mississippidelta over en landde enkele uren later opnieuw bij de monding van de rivier de Pearl bij de grens tussen Louisiana en Mississippi met windsnelheden tot 194 km/uur, nog steeds een orkaan van de derde categorie. De verzwakking van de vijfde naar de derde categorie ten spijt had de omvang van het storm- en orkaanveld van Katrina nauwelijks ingeboet. Boven land verzwakte Katrina nu snel; op 30 augustus degradeerde Katrina tot tropische storm boven Mississippi. Nu verscheen er ten noord-noordwesten van Katrina een koufront, dat Katrina voor zich uit steeds sneller naar het noordoosten dreef. Nog op 30 augustus degradeerde zij verder tot tropische depressie, die op 31 augustus haar tropische kenmerken verloor en later door het koufront boven het oosten van de Grote Meren werd opgenomen.
De National Weather Service voorspelde op 28 augustus 2005 dat het systeem zich snel zou uitbreiden en 29 augustus 2005 in het gebied van New Orleans (Louisiana) aan land zou komen, met windsnelheden tot 280 km/h. Het oog van de storm was 50 km breed. De storm bewoog zich toen in WNW-richting en op basis van rekenmodellen werd verwacht dat de stad New Orleans direct getroffen zou worden. Voor het eerst in de geschiedenis werd voor New Orleans een verplichte evacuatie ingesteld. Deze evacuatie was mede noodzakelijk omdat een groot deel van de stad 0,3 tot 6 m onder zeeniveau ligt en met gemalen wordt drooggehouden, en golven met een hoogte van 8 tot 11 meter werden verwacht.
Uiteindelijk liet de orkaan New Orleans net links liggen en trok ze recht over Biloxi. Toch was de schade in New Orleans zeer groot. Door het hoge water heersten er chaos en reddeloosheid in een der armste delen van de Verenigde Staten. Volgens burgemeester Nagin van New Orleans waren er in zijn stad alleen al ten minste honderden, maar waarschijnlijk duizenden doden gevallen. Voor wie niet in de gelegenheid was de stad tijdig te ontvluchten was opvang geregeld in de Superdome. Hier vonden 25.000 inwoners onderdak. Maar ook dit gebouw werd beschadigd, en door gebrek aan voedsel, water en een uitgevallen airconditioning werd de situatie daar na enkele dagen onhoudbaar en werd evacuatie noodzakelijk. Door gebrek aan bussen was de evacuatie van de Superdome pas op 5 september 2005 voltooid.
Als gevolg van dijkdoorbraken liep 80% van New Orleans enkele meters onder water. Omdat een deel van de gemalen door waterschade onbruikbaar was geworden werden na enkele dagen negen extra gemalen in onderdelen aangevoerd en ter plekke geassembleerd. Dieselgeneratoren moesten de elektriciteit voor twee van de belangrijkste gemalen leveren, aangezien de elektriciteitsvoorziening nog niet was hersteld. Grote delen van het gebied zijn waarschijnlijk ernstig vervuild, en voor uitbraak van besmettelijke ziekten werd gevreesd. In Biloxi werd een haard van dysenterie vastgesteld.
In de Golf van Mexico waren 20 booreilanden en olieplatforms losgeslagen en zoekgeraakt. Door het wegvallen van productie- en raffinagecapaciteit - het gebied leverde een derde van de Amerikaanse olie - steeg de olieprijs fors.
President Bush kondigde tijdelijk de noodsituatie voor Louisiana en Mississippi af. Vier marineschepen en een hospitaalschip werden naar het rampgebied gestuurd. Enkele dagen later werd in tien andere staten de noodtoestand uitgeroepen, opdat er extra federale hulpgelden uitgetrokken konden worden.
Mede vanwege de vele plunderingen werden ook 40.000 militairen gestuurd. Meldde de Amerikaanse regering aanvankelijk dat buitenlandse hulp niet nodig was, op 1 september kwam zij hierop terug. Ook traditionele vijanden van de Verenigde Staten boden hulp aan, zoals Cuba (1100 artsen, 26 ton geneesmiddelen, 50 ton water en voedsel, 5 miljoen dollar en 1 miljoen vaten brandstof), Iran (20 miljoen vaten ruwe olie, maar vereiste wel het schrappen van de V.S.-sancties tegen dit land) en Noord-Korea.
Op 6 september 2005 besliste de burgemeester van New Orleans dat iedereen die zich nog in de stad bevond, deze om gezondheidsredenen diende te verlaten, tenzij de persoon in kwestie aan de hulpverlening deelnam. Honderden mensen hadden reeds een maag- of darminfectie opgelopen. Er bleef tevens gevaar van gasexplosies.
De kosten van Katrina worden geschat op $ 75 miljard (2005 US dollars). Twee jaar na de overstroming bezochten zes Nederlandse waterdeskundigen de stad en spraken met vertegenwoordigers van overheden, adviseurs en inwoners van New Orleans over de nasleep van de ramp. "Grote delen van de stad waren nog steeds verlaten en onbewoond. In veel straten herinnerden alleen de betonnen vloeren aan de woningen waar ooit mensen met plezier leefden. In de tuinen staat het onkruid meters hoog. Het herstel van het overstroomd stedelijk gebied was nog nauwelijks van de grond gekomen", aldus de onderzoekers in Twee jaar na Katrina - De catastrofale overstroming van New Orleans.