Op het moment dat de telefoon ging stapte Bianca uit bed om snel wat aan te trekken om zich op het balkon te begeven om vanaf daar te genieten van al het moois.
Maar helaas viel er niet veel te zien, daarom hebben we ons alledrie snel gewassen en aangekleed en zijn we weer naar het helikopterdek op de boeg gegaan om vanaf daar de binnenkomst in de haven van Vancouver te aanschouwen. Hier stonden we lekker vroeg, namelijk 6.15 uur.
Al snel zagen we veel punten van herkenning zoals onder andere Stanley Park, en we nu niet over de Lions gate brug reden, maar er onderdoor gingen. Om 06:45 waren we aangemeerd in de haven van Vancouver. Na een laatste blik zijn we terug gelopen naar onze stateroom om mijn schoonouders te halen voor ons laatste ontbijt op dek 11. Om daar in het Windjammer cafe te genieten van ons laatste heerlijke ontbijt op dit schip. Rond 8.00 uur waren we klaar met ons ontbijt en hebben we de laatste dingen bij elkaar gezocht en in de rolkoffer gestopt. Nu werd het tijd om voor de laatste keer (voorlopig) van boord gegaan. Omdat we te vroeg van boord waren gegaan (we hadden geen zin om te wachten in de drukte van het theater) hebben we in de terminal enige tijd op onze koffers moeten wachten. Voordeel is dat je als eerste van je labelnummer je koffers kan pakken en voor de drukte weg bent. Rond 9.20 uur waren deze allemaal in ons bezit en konden wij op zoek gaan naar transport richting het vliegveld. Tijdens ons verblijf vanmorgen op het helicopterdek waren wij aan de praat gekomen met een man uit Vancouver, en deze vertelde ons dat er naast de terminal een metro station lag met een directe metro verbinding met het vliegveld. De kosten voor een rit bedroeg CAD 3,75 en dit is beter dan de $ 37,00 die we voor een busrit aan boord moesten betalen. Het metrostation Waterfront was inderdaad zo gevonden en na een rit van een klein half uurtje stonden we op YVR (vliegveld van Vancouver).
Op YVR vond Romy zonder al te veel inspanning de plek waar de shuttlebus naar ons hotel ons zou oppikken. Zonder vertraging stonden we nog voor 11 uur in ons hotel. Gelukkig was er al een van onze twee kamers (613 en 614) gereed waardoor we wel al in konden checken en de koffers naar boven konden brengen. Nadat we alle koffers in de kamer hadden gebracht, zijn we de was gaan uitzoeken. Want na een week cruisen was ik in ieder geval door mijn voorraad boxers heen en aangezien ik de laatste vanmorgen al binnenstebuiten heb moeten keren (geintje) moet er nodig een wasje gedaan worden. Tijdens het uitzoeken van de was, was Bianca in het guest information boekje druk op zoek waar stond vermeld waar de guest laundry gelokaliseerd zou zijn. Helaas bleek dat dit hotel niet over een guest laundry beschikt (euh waren we vergeten te checken bij het boeken). Kortom daar komt ie weer "Houston we've got a problem". Een telefoontje naar de frontdesk bracht helaas ook niet het verlossende antwoord waar wij naarstig op zoek naar waren, het enigste wat we te horen kregen was dat er geen guest laundry aanwezig was in dit hotel. Een alternatief was een laundromat op 10 minuten lopen. Aangezien er gewassen MOEST worden, moesten we dit dan maar doen. Om te voorkomen dat wij met ons koffertje heel Vancouver zouden doorlopen ging Bianca aan de frontdesk dame vragen of zij een streetmap had waar we heen moesten. De dame achter de desk keek ons met veel ongeloof aan, en melde dat dit minimaal drie kwartier lopen zou zijn. Gelukkig kwam ze met een beter alternatief, namelijk om de guest laundry te gebruiken van het Holiday Inn hotel waar we met een shuttle bus heen gebracht zouden kunnen worden. Dit is absoluut beter dan drie kwartier lopen, dus van dit aanbod hebben wij gretig gebruik gemaakt. De rit naar het Holiday Inn hotel was zo voorbij en inderdaad mochten wij gebruik maken van de guest laundry. Terwijl ma en ik alvast naar boven gingen, heeft Romy in de lobby van het hotel naar Uncle Vince gebeld om af te spreken voor later vanmiddag. Uncle Vince is een aangetrouwde neef van de moeder van Brian en woont in Vancouver. Uncle Vince is enkele weken geleden met zijn gezin op bezoek geweest in Amsterdam en tijdens dit bezoek heeft hij ons via Romy uitgenodigd om samen met zijn gezin wat tijd te door te brengen tijdens ons bezoek aan Vancouver. Maar zoals ik al zij liepen mijn schoonmoeder en ik vol goede moed naar boven om onze 3 wassen in no-time er even door te jassen. Aangekomen bij de guest laundry werd deze illusie snel de grond ingeboord. Er stond wel één wasmachine en één droger....! Oeps dat wordt een lange middag... Intussen kwam Bianca naar boven en deze melde dat wij gebruik mochten maken van de wasser en droger van uncle Vince. Omdat wij toch eerst even wat wilden eten hebben we er toch maar vast een was ingegooid. Omdat drogen twee keer zo lang duurt als wassen hebben wij tijdens het drogen de andere twee wassen ook gedraaid waardoor we nu wel alle was schoon hebben. We zijn daarna snel terug gegaan naar onze eigen hotel door middel van de shuttlebus. Inmiddels was ook de andere kamer klaar en konden de koffers over verhuis worden. Rond half 4 zijn we opgehaald zijn door uncle Vince en zijn gezin. Deze hebben ons meegenomen naar hun huis in de wijk Burnaby. Bij binnenkomst is meteen de droger aan het werk gezet. De rest van de middag en avond hebben wij gezellig onder het genot van een drankje en een hapje bij hun gezeten.
De tijd vloog om. Spontaan werd besloten dat Romy daar wel kon blijven slapen en met de dochters van Uncle Vince een ijsje zou gaan halen. Rond 10.30 uur waren wij weer teruggebracht naar het hotel. Nadat we 3 dagen verslagen hadden gemaakt en online hebben gezet, werd het tijd om te gaan slapen. Morgen gaan we wederom op stap met uncle Vince en gaan we onder andere een bezoek brengen aan Grouse Mountain.