Omdat we vanmorgen om 9 uur zouden aanmeren in Juneau en we op dat moment gelijk van boord afwilden, hadden we de wake up call om half 7 gezet. Romy was gisteravond aan boord uit geweest en kwam pas om 10 over 1 terug.
Sjon en ik lagen op dat moment al lekker te slapen.
Maar goed, half 7 ging de telefoon en na nog 10 minuten gedoezeld te hebben zijn we er uit gegaan. Om kwart over 7 zaten we in de ontbijtzaal voor het ontbijt. En om 9 uur precies stonden we bij de loopbrug te trappelen om aan de wal te mogen.
Als eerste hebben we het armbandje voor bij het bedeltje gehaald en ook gelijk het 2e bedeltje geregeld. Het 3e bedeltje zouden we later halen. Nu zijn we naar Mount Roberts Tramway gelopen en hebben de kabelbaan naar boven genomen.
Boven hebben we een trail gelopen van ruim een mile (1,6 kilometer) en een hoogteverschil van 100 meter. Het was een behoorlijke klim maar met een uitzicht, supermooi. Onderweg lagen er sneeuwblokken op de weg. Dit bleek later nog maar net gebeurd te zijn en was de trail ook afgesloten voor een soort van lawinegevaar. We hadden dus geluk gehad, dat we er nog langs mochten lopen en dat het net daarvoor gebeurd was.
Toen we klaar waren met de wandeling zijn we bij Lady Baltimore gaan kijken. Dit is een Bald Eagle die ze in 2006 gevonden hebben op een eiland. Zij was beschoten door iemand en de kogel was dwars door haar snavel gegaan en één van haar ogen beschadigd waardoor ze nu aan één oog blind is. Doordat ze nu geen diepte meer kan zien, kan ze niet meer vrij gelaten worden en zit zij in gevangenschap daar.
Omdat we ook nog graag in Juneau wilden kijken voor een internetcafé werd het tijd om weer terug te gaan naar beneden. Gelukkig konden meteen met de kabelbaan mee. Beneden hebben we eerst het 3e bedeltje gehaald, een paar oorbellen en een kettinkje met hangertje (allemaal gratis, maar niet echt veel van waarde).
Nu zijn we naar Heritage Coffee gelopen, hier kun je gratis internetten en hebben we onder het genot van een kop koffie de afgelopen twee dagen online gezet. Omdat het niet zo heel snel ging waren we zo een uur verder. Toen de laatste foto geupload was zijn we terug gelopen naar het hotel om aan boord te lunchen. Na de lunch zijn we even naar de kamer gegaan omdat er te weinig tijd was om wat anders te doen. Om kwart over 3 moesten we ons beneden op de kade ons melden voor de volgende excursie. Dit was de Alaska Sled Dogs & Musher’s Camp. Of te wel een ritje maken met de sledehonden. We werden met een bus naar het kamp gebracht waar zomers de honden worden getraind voor de tochten van de winter. Het zijn hele wedstrijden hier in de winter. De 2 belangrijkste zijn de Iditarod en de Yukon Quest. Ons team van honden bestond uit 16 Alaska Husky’s. Deze Husky’s zijn anders dan de Siberische Husky’s, maar net zulke mooie beesten. De Musher was Gus en hij had al 2 keer meegedaan aan de Iditarod en was nu aan het trainen voor de Yukon Quest. De 16 honden waren allemaal van hem. Al vrij snel vroeg hij of we Nederlands spraken, want zijn ex-vriendin kwam uit Bussum en hij herkende de taal.
Het was een leuke gids en hij lag het allemaal op een leuke manier uit. Het ritje met de honden (of paarden zoals mijn moeder het per ongeluk een keer noemde) was erg indrukwekkend en eigenlijk veel te kort.
Maar omdat het te warm is nu voor de honden kunnen ze niet langer doorgaan. Na de rit, mochten we puppies van 5 weken vasthouden, want dat is goed voor het socialiseren van de honden. Dus hoe meer we ze vast mochten houden hoe beter het was.
Ondertussen was het 6 uur en moesten we weer terug naar ons schip. Nadat we onze spullen in de kamer hadden gedropt, zijn we naar de 11e verdieping gelopen om te eten. Om even na half 9 zagen we de haven van Juneau kleiner worden en zijn we op weg naar Skagway. Morgenochtend gaan we in Skagway ook een excursie doen en morgenmiddag gaan mijn moeder, Romy en ik aan boord een scrapbookworkshop volgen. Ja het is je hobby of niet he. Daarna willen we nog even in Skagway kijken of we ook daar weer het verhaal online kunnen zetten.